Wij hebben 2 hondjes die we beide vanaf pup af aan hebben. Zelf ben ik dierenartsassistente en houdt me ook wel veel bezig met hondengedrag. Ik heb mijn honden zo goed mogelijk voorbereid op de komst van de kleine en dat ging tot op heden heel erg goed. De oudste een 10 jarig kruising labrador/ schnautzer is altijd al een moeilijker hondje geweest, moeilijk met andere honden, druk in gedrag etc, echter door goede regels in huis en buiten is dit goed onder controle. Echter nu in huis met de kleine vertrouw ik hem niet, de kleine begint nu steeds vaker op de grond te spelen en laatst rold ie richting de hondenmand en toen begon hij al te grommen, ik heb dit direct gecorrigeerd. Gister lag de kleine weer op de grond en was half onder tafel gerold en lag daar met een speeltje te spelen. Onze hond lag bij onze voeten en plots uit het niets haalde hij uit naar ons mannetje, gelukkig niet gebeten,het was een waarschuwing. Ik ben hier behoorlijk van geschrokken! In het verleden heeft hij vaker bij kleine kinderen waarschuwingen gegeven, maar dit was altijd als ze hem pestte of in een hoekje zette waar hij geen kant op kon. In dit geval was ere totaal geen aanleiding, de kleine was helemaal niet met hem bezig en lag gewoon met ze speeltje te spelen. Hij heeft nog nooit echt gebeten, maar ik ben nu wel bang dat dat gaat gebeuren en daarom hebben we de moeilijk beslissing genomen om een ander huisje voor hem te zoeken. Ik vind dit wel heel moeilijk, hij hoort gewoon bij ons! We hebben nu op Facebook Eem bericht geplaatst in de hoop dat er misschien onder onze kennissen kring iemand is die voor hem kan zorgen. Hoopte nooit voor deze keuze te staan maar in dit geval kies ik echt voor me kind... Wie heeft dit ook ooit mee gemaakt?
Hmmm hier een beetje zelfde probleem alleen in iets mindere mate. Ze zijn geen kinderen gewend en als ze die leerde kennen was het druk gegil en wegrennen etc. Zij mag niet meer plaatsen toe eigenen van mij behalve haar mand, mand is hun eigen plekje, ze ligt graag voor de kachel maar komt de kleine dan in de buurt durft ze ook te grommen ook als ze naast ons op de grond ligt wil ze het nog weleens verdedigen. Ze wil hem graag kusjes geven enzo maar ze wil niet lastig gevallen worden en als ze gaan kruipen is dat éng'' want die baby lag eerst alleen maar. Succes met het vindne van een nieuw huisje, is gewoon een onbetrouwbaar gevoel, ik ken het maar ik heb hoop want ik zie wanneer en waarom er een reactie gegeven wordt.
Eeen hond geeft al meerdere signalen af voor hij corrigeerd, wegkijken, snuit likken, je moet dat proberen voor te zijn misschien hulp van een gedragstherapeut voor de hond.
10 jaar oud? wat vreselijk sneu...... je kan dit toch in de gaten houden? Ik heb zelf een hond, no way dat de kinderen (de oudste is 3,5 jaar nu) in de buurt van de mand mogen komen. Voorbij de eettafel is de hond zijn hoekje klaar. Het is toch logisch dat de hond gromt? Een kind is nu eenmaal een bedreiging. Wees blij dat de hond gromt, een hond die echt kwaad wil zal meestal ineens uithalen zonder waarschuwing dat is pas gevaarlijk. Ik vind dat je het erg snel opgeeft...
En wat heb je gecorrigeerd? Dat hij niet mag grommen? Zou heel hard gaan werken om proberen de kleine te leren niet bij de mand in de buurt te komen. (dochter hier nu een jaar en die snapt het nu) Zorg ervoor dat de hond een plek heeft waar hij zich helemaal terug kan trekken van de baby. Hier kunnen de honden naar boven bijvoorbeeld. Daar kunnen ze kind vrij een dutje doen. Want ook als ze in mand liggen kan ze er toch bij. (want tja, snappen is 1 maar luisteren is iets anders) als je hond waarschuwd als hij bij je voeten ligt klinkt dat mij als rangorde in de oren. Baby mag niet in de buurt komen want hij ligt er..... Zorgen dat je de baby dus boven de hond plaatst. (wat niet meevalt zodra de kleine op de vloer speelt.
Tja een baby van bijna 8 maanden leren dat ie niet naar de hond mag vind ik wel lastig hoor! We gaan nu een plekje maken maken voor de hondenmand waar de kleine niet bij kan. Zolang de kleine bij ons zit of in de wagen zit ofzo is er niks aan de hand. Ik heb de honden ook altijd op een afstand gehouden van de kleine in de zin van hij hoort bij onze roedel en staat boven jou. Helaas werkt dit alleen maar als de kleine bij ons zit en dus niet wanneer de kleine op de grond zit. Ik vind het ook helemaal niks om hem gemoeten herplaatsen. Voor nu gaan we ook een plek creëeren waarbij de hond uit heeft en de kleine veilig rond kan kruipen. Ik wil ook niet zomaar opgeven maar ik maak me wel zorgen om de toekomst, heb soms ook het idee dat de hond wat dement raakt omdat hij heel vreemd kan reageren. Ik ben geen gedragsdeskundige maar heb wel wat cursussen gehad en er wel mee bekent en soms vertoont hij gedrag wat gewoon nietklopt...
Ik zou eerst proberen met een goede gedragstherapeut. Die kunnen je vaak nog veel verder helpen met goede tips en waar je op moet letten.. Mocht dat ook niet baten kan je altijd nog een ander huisje zoeken.. Dat jij geen aanleiding hebt gezien wil niet zeggen dat die er voor de hond ook niet was.. Zou wel eerst alles proberen voordat je de hond weg doet..
Maar toch zal ik hem nooit vertrouwen en helaas ben ik ook maar een mens en een ongelukje zit in een klein hoekje. Ik twijfel want als het wel ooit fout gaat zal ik het mezelf nooit vergeven.... Ook met gedragstherapie h Geeft het geen garantie dat het nooit fout zal gaan....
met ELKE hond heb je kans op ongelukken. Geen enkele hond kan je met een kind vertrouwen en andersom ook niet. Een hond geeft ALTIJD een signaal af zoals hierboven al gezegd wordt. Likken, wegkijken enz. Een kind dat kruipt is voor een hond bedreigend. Ik zou die hond dus echt nog niet weg doen en eerst goede hulp zoeken bij een gedragstherapeut. Hond een plek geven waar kind niet bij kan en mag komen. Hier ligt de hond altijd in de keuken. Hier zit een traphek voor. Zo heeft hij rust en hoef ik ze niet allebei continu in de gaten te houden. Mijn hond houd er niet altijd van dat kleine naar hem toe komt en kleine blijft dit doen. Dus uit veiligheid en voor ieders rust, een aantal momenten per dag apart. En nee, hij zit niet altijd "opgesloten"... Mijn hond heeft wat gedragspriblemen en tijdens de zwangerschap heb ik contact opgenomen met de martin gaus academie. Heb toen zeer uitgebreidde informatie gekregen hoe ik alles tussen kind en hond in goede banen kon leiden. Mogelijk heb jij iets verkeerd gedaan na de geboorte van je kindje waardoor deze problemen nu ontstaan zijn. Ik lees dat je de hond in het begin altijd op afstand hebt gehouden, dat is dus al fout en kan 1 van de oorzaken zijn van dit gedrag. Ik heb geleerd dat je dat juist niet moet doen omdat je zo juist problemen creeerd....
Ik zit op min telefoon maar wil toch ff reageren. Excuses voor de spelfouten... Een hond die bij jou ligt, op je voeten staat hoger in rangorde... Sowieso ook omdat hij tussen jou en je kleintje ligt/zit/staat. Op je liggen, ook al zijn het je voeten is een teken van dominantie. Zelfs al heeft hij één poot op je voet oid liggen Een bench is misschien een goede oplossing voor jullie. Hij rust, kent zijn plekje en de baby kan dan gerust op de grond.
Maar ook hier moet je goed mee om gaan en kunnen er problemen ontstaan.z Zo moet je er super op letten dat je bijv de hond niet elke keer "wegstopt" als de kleine beneden is. Hond kan dat aan de kleine koppelen en hier kunnen ook problemen van komen. Een hond weet op een gegeven moment donders goed dat hij elke keer in dat ding moet omdat kleine er is. En dat kunnen ze het kind toch min of meer "kwalijk" gaan nemen.
Niet mee gemaakt, Godzijdank niet, maar wij hebben hier ook 2 honden rondlopen en ik heb me er ook wel zorgen om gemaakt. Zou het allemaal wel goed gaan? Onze reu werd altijd een beetje nerveus van kleine kinderen en gedroeg zich dan schrikachtig. Over ons teefje heb ik me nooit zorgen gemaakt. Onze reu is echter als een blad aan een boom omgedraaid, voor hem is het nu zelfs een feestje als er hier meerdere kleine kinderen op bezoek zijn. Ik denk dat je de enige juiste keuze maakt door hem te herplaatsen en dan in een gezin zonder kinderen of waar de kinderen al ouder zijn dan 12. Ik zou mijn hond ook niet meer vertrouwen, gedragstherapeut of niet. Een ander kan wel zeggen dat de kleine niet bij de hond zijn mand mag komen, maar je wil de hond toch ook niet wegstoppen, dat is toch niet eerlijk naar het beestje toe? En geloof me, die kleintjes zijn zo snel dat het hoe dan ook een keer fout zal gaan. Nee, herplaatsen is naar mijn idee ook de enige juiste oplossing, voor het een keer echt goed fout gaat en je verder van huis bent. Want een hond die een kind echt bijt, moet in mijn ogen ingeslapen worden, en dat is iets wat je nu in ieder geval kunt voorkomen. Succes en sterkte!
Daar heb je helemaal gelijk in! Ik bedacht me ook nog dat een muilkorf soms een goede oplossing is... Mits ook goed aangeleerd... Ts je hond is al oud en moeilijk qua gedrag. Ik acht de kans klein dat je er een mooi plekje voor vind... Ik zou er voor kiezen om hem thuis te houden. Klinkt gemeen, maar het is een grote hond, hou oud worden ze gemiddeld?
Als je je bezig houdt met hondengedrag dan weet je dat een hond nooit zomaar gromt. Hij heeft al signalen afgegeven. Ik heb zelf ook twee honden. Eentje houdt niet van harde geluiden (is ook bang voor vuurwerk en onweer). Zodra mijn dochtertje aan het bonken en slaan is let ik op het gedrag van mijn honden. Zodra ik zie dat er een kalmerende signalen af gaat geven zorg ik dat er afstand ontstaat. Grommen zou ik ook niet afleren. Dit is een waarschuwing van de hond uit. Ik heb liever een hond die gromt een dan uit het niets bijt. In ieder geval veel succes met je keuze.
Hoi, wij hadden twee herders, moederherder (voor het gemak even zo genoemd) van 8 en dochterherder van 5. Moederherder hebben wij in laten slapen omdat ze té link werd. Wij hebben haar op 2 jarige leeftijd gekregen, met een flink verleden. Ze was echt mijn hond, waar ik ging, ging zij. Ik had een hele sterke band met haar. Tijdens de zwangerschap werd ze al enorm waaks, geen vreemde kon meer in mijn buurt komen. Maar na de geboorte, in de kraamweek werd dit nog veel erger. Drie bijtincidenten (oa de buurvrouw) bij bezoek, dit was best heftig... We moesten haar steeds op sluiten als er bezoek kwam, en hierdoor werd ze nóg feller. Heel zielig voor haar... En toen gromde ze een keer naar de kleine, toen was het klaar voor mij. We hebben nog gedacht om haar te herplaatsen, maar omdat ze al een herplaatser was, en zo aan mij hing, leek ons dat niet eerlijk. We hebben haar toen in laten slapen. Ik mis haar nog steeds, maar sta nog steeds 100% achter de beslissing die we helaas hebben moeten maken. Met onze andere herder, de dochter dus, gaat het heel goed! Ze is echt een kindervriend Wel hebben we de regel dat onze baby niet aan de hond mag komen als deze in de mand ligt, de mand is verboden terrein voor hem.
Wij hebben 2 mopsen en een beagle. Al voordat we kinderen hadden waren zij onze maatjes. Nu hebben we overdag als de kinderen op zijn (niet op school of in de box) voor de hondjes een plek in de keuken. Daar is de mand, water, hun plek om rustig te kunnen liggen en zitten. Ze zien ons gewoon door het hekje heen. Als de oudste op school is, de jongste in bed/box, dan komen ze de woonkamer gewoon in. Savonds ook. Niet omdat zij lelijk doen naar onze kids, maar om hen te beschermen tegen onze kids. De oudste rijdt rustig met zijn brandweerauto over ze heen als hij langs wil en ze gaan niet opzij. En een mops gromt naar de oudste als hij een bot heef. Dat bot krijgt hij nu alleen als de kids op bed liggen. T is niet zoals ik me had voorgesteld en ik voel me heel schuldig naar mijn hondjes, maar het is gewoon niet anders. Moet er niet aan denken dat ik ze weg zou moeten doen.......de weg die wij hebben gevonden bevalt ons goed.
Persoonlijk denk ik dat je net ff te snel opgeeft. Je hond claimt jullie als ik dit zo lees. Je zal dit claimend gedrag aan moeten pakken. Hij wil op jullie voeten liggen... Dat gebeurt hier NOOIT... Opdringend gedrag is gewoon not done. De kleine gaat voor. Ze mogen erbij zijn maar op een respectvolle manier. Dus niet op ons, tussen ons in, achter ons op de bank gewoon braaf op de vloer op een kleine gepaste afstand... Ze mogen dichterbij komen als ik ze uitnodig om even te komen knuffelen... Vaak wordt onze zoon daar ook in betrokken.. Ik zou tch ervoor kiezen om een gedragstherapeut in de arm te nemen. met wat kleine aanpassingen in regels kom je vaak al een heel eind.
Bedankt voor jullie reacties. Aan de ene kant denk ik ook, ik geef te snel op en geef het nog een kans, maar aan de andere kant wat als het wel fout gaat... Ik heb dus wel advertentie staan en mocht zich een geschikt huisje aanbieden dan zou het mooi zijn. Ondertussen zijn we een plek aan het maken waar de honden zitten als de kleine op de grond zit. Als de kleine op schoot zich mag ie hem rustig vastpakken en aaien en dan komt de hond er zelf bij zitten en is ie gewoon op ze gemak. Ti's daarom zo dubbel want probleem doet zich echt alleen voor op de grond...ik ben er nog steeds niet over uit.... Overigens lag de hond niet op me voeten maar naast me, hij ligt nooit op me voeten...
Zoals ik al hierboven ergens zei, op de grond is de kleine een bedreiging voor je hond. Kleine zit op ooghoogte en dat vindt een hond niet altijd prettig. Hond ziwt de kleine als een soort pup en behandeld die ook zo als het hem niet aan staat. Hier veel info over gehad van martin gaus school. Zal het eens opzoeken. Daar stond het zeer duidelijk in uitgelegd en het klonk ook zeer logisch. Mijn herder vindt het niets als kleine in zn buurt kruipt als hij ligt. Dat gebeurd dus ook niet... als ik met dr op de bank zit of hij loopt langs haar dan mag ze hem wel aaien en is hij lief voor haar. Ik zou echt contact opnemen met een gedragstherapeut want dit is allemaal prima te verklaren en wat aan te doen. Zij kunnen evt met je meekijken hoe jij met je hond en kind omgaat. Je hoeft maar en klein dingetje verkeerd te doen om dit gedrag te doen ontstaan.
Dan zou ik nog helemaal niet herplaatsen als ze het alleen op de grond doen. Dat is echt prima weer om te buigen... Hier ook een teckel die echt hapte als de kleine naar me toe kwam kruipen en met wat kleine interventies en regels stellen mbt kind op de grond en hond op de grond is het echt prima te doen. Alleen zijn dat regels die consequent gehandhaafd moeten worden. Door IEDEREEN die met hond en kind te maken heeft of het nu samen is of alleen hond met de hond. Die regels gelden echt altijd. (en we hebben ook nog een amerikaanse stafford rond lopen die bij de vorige eigenaar weg moest omdat ze niet met kinderen zou kunnen. Nou met wat regels en grenzen doet ze het hier perfect met onze zoon) Het stukje vooraf aan het grommen bepaald vaak waar je in moet grijpen en als je dat al voorkomt dan voorkom je ook dat je hond uberhaupt begint met grommen. Grommen is een volkomen natuurlijke reactie maar je hond geeft al veel meer waarschuwingen of signalen voordat hij begint te grommen. De opmerking dat de hond je kind als pup zou zien is compleet onzin. Honden weten echt wel het verschil tussen een pup en een kind.