Zoals je al aan de kop van de tekst kan zien ben ik echt doodsbang voor de bevalling, ik ben 22 jaar en ik ben nu zwanger van mijn eerste kindje en ik doe het echt in mijn broek als ik over de bevalling na denkt dan kan ik wel gaan huilen het zal best wel aan mijn hormonen liggen maar ik maak me er echt druk om... Als ik dan wel eens op tv die schreeuwende vrouwen ziet dan denk ik '' neeeeee ga ik dat ook mee maken '' ... Is het nou echt zo pijnlijk als hoe wat je op tv ziet of overdrijven sommige vrouwen? ik heb echt ff een oppep talk nodig... Het is heel raar maar af en toe vraag ik me wel eens af of het straks allemaal wel gaat passen het is miss heel stom maar dat denk ik dan echt, en is het erg dat ik soms denk '' ik hoop dat de baby nog draait zodat ik misschien een keizersnee krijg '' ?
Hey meid , Het is logisch dat je er bang voor bent, maar niemand kan je vertellen hoe de bevalling gaat lopen..dat is echt bij iedereen anders! Ik was helemaal niet bang voor de bevalling ik dacht ik zie het allemaal wel en ik had dan ook een bevalling die reuze mee viel. En trouwens zoals je op tv ziet zo is het niet hooR! die vrouwen overdrijven omdat je toch moet zien dat er 1 aan het bevallen is Bevallen doet zeer ja maar je bent het zo weer vergeten en vergeet niet er zijn al triljoenen damens je voor gegaan
O meis! Ik herken het heel goed! Ben ook erg benieuwd! Vooral inscheuren, persweeen. gewone weeen. Ben ook errug bang....... Dus bevallene! Help mij ook!
ik herken dit helemaal, ben pas 23 geworden (maar ik denk dat het er weinig mee te maken heeft) ik ben ook als de dood voor de bevalling en bij mij moeten er 2 doorheen. Soms denk ik beter, dan voel ik maar 1 keer weeen...maar ik ben juist bang dat ik geeen normale bevalling krijg...ik wil gewoon bevallen hoe de natuur dat bedoeld heeft, zal vast wel het gezondst zijn voor jezelf... Bij mij helpt t om er zoveel mogelijk over te lezen, nadat ik bijna alles over zwangerschap gelezen had, lees ik nu veel over bevallingen, en verhalen van anderen. Ik merk dat dat helpt, k ben over een deel van mn angst heen, maar waar ik me nu zorgen over maak is: stel dat ik de weeen niet herken, of niet pers wanneer het moet enzo... al tikkend merk ik dat he teen beetje stom is....
Weet je je moet het zo zien; miljoenen vrouwen zijn je voor geweest en als zij het kunnen KAN JIJ HET OOK
Ik was in het begin ook erg bang voor de bevalling. Nog steeds hoop ik dat ik niet uitscheur en geen al te erge aambeien overhou van de bevalling , maar verder moet ik eerlijk zeggen dat ik de afgelopen paar weken me bij het bevallen (en de pijn ervan) heb neergelegd. Het zal best pijnlijk zijn en ik zal het allemaal niet heel leuk en fantastisch vinden, maar bij mij heeft de nieuwsgierigheid naar mijn kleintje het gewonnen van de angst om de pijn. Ben zo nieuwsgierig hoe hij/zij eruit zal zien, of hij/zij op ons lijkt en hoe het zal voelen om moeder/ouders te zijn. Met dat in mijn hoofd laat ik de angst makkelijker los. Ik hoop voor jullie dat dit gevoel jullie angst binnenkort ook zal overwinnen en je met ietwat gespannen nieuwsgierigheid uitkijkt naar wat komen gaat! Succes! Liefs, Daphne
Mijn oma van 82 zei tegen mij, toen ik nog zwanger was, Meid maak je er niet druk om, het is de moeite niet waard. Deze woorden hebben bij mij wel geholpen, Steven werd na 5 uur en vaccuum geboren, zodra je je kindje ziet ben je zo trots op jezelf.... ik vond het zelf achteraf mee vallen. Niet druk om maken meid, het komt echt goed! Bespaar je stress ergens anders voor.
Ik ben zelf bij de bevalling van mijn partner geweest. Ben namelijk met een vrouw getrouwd en zij heeft ons eerste kindje gedragen, maar dat terzijde. Doordat ik in levende lijve heb meegemaakt hoe het is om te bevallen, heb ik er nu juist meer vertrouwen in dat het bij mij ook helemaal goed komt. Ok, ik heb niet gevoeld wat zij voelde, maar ik heb wel gezien dat wij vrouwen over een soort oerkracht beschikken. En die oerkracht zorgt ervoor dat ook jij je kindje eruit krijgt. Klinkt misschien gek, maar ik heb het met eigen ogen gezien. Vrouwen beschikken echt over oerkrachten en die komen bij de bevalling tot uiting. Geloof me, ook jij kunt het. x Linda
Bedankt voor jullie oppeptalks het helpt me wel een beetje ik moet er eigenlijk gewoon aan denken dat ik dadelijk een lekker klein guppie in mijn armen kan houden en dat het allemal wel de moeite waard is... Tnx Dames...
Ook doordat jij veel verhalen leest zou je nog angstiger worden, maar ieder ervaart het anders en zou gewoon er lekker van genieten en niet al te veel bij stil staan hoe het allemaal gaat tijdens jou bevalling. Dan ben jij met je hoofd alleen maar bij jou zelf en het kindje tijdens de bevalling, het komt allemaal wel goed. Groetjes Anna.
Meiden het komt allemaal goed Die angst is logisch, heeft vrijwel iedere aanstaande mama wel last van. Tijdens de bevalling wordt je zo in beslag genomen door het bevallen zelf dat je bij de rest nauwelijks stil staat (is mijn ervaring tenminste). Gelukkig is elke bevalling weer anders, je kunt er nog zoveel over lezen maar nooit voorspellen hoe het bij jezelf zal gaan. De meeste vrouwen die inscheuren of ingeknipt worden merken daar nauwelijks wat van en zijn alleen maar dolgelukkig dat ze hun kleintje in hun armen hebben.. En neem van mij aan, je bent echt dolgelukkig op dat moment en alle angst is met de noorderzon vetrokken..
Ik snap echt wat je bedoelt hoor ik ben ook bang voor de bevalling. Als ik eraan denk krijg ik al kippenvel maar ja het zal wel moeten onze beeb moet er toch uit he en een keizersnee zie ik eingelijk ook niet zo zitten.
Hoi meid, Ik begrijp je angst wel een beetje,ik heb dit zelf niet gehad.Stond er heel nuchter tegenover wat erin gekomen is moet er ook weer uit kunnen! Ik heb dan ook een goede bevalling gehad van mijn dochter 6,5 uurtje in totaal en er is geen knip,scheurtje of hechting aan te pas gekomen!Bij mijn tweede zwangerschap ging ik er eigenlijk van uit dat dit ook weer zo zou zijn en mis wel vlotter maar helaas het bleek een dwars mannetje en lag in een stuit,draaipoging mocht ook niet baten en heb toen voor een geplande keizersnede gekozen,deze is me ook 500% meegevallen zou dit ook zo weer over doen! Dus meid veel sterkte als zoveel vrouwen het kunnen kan jij het ook! Liefs Claudia
Mss helpt het als ik zeg dat mijn eerste bevalling alles behalve relaxed was, (duur 34 uur, ontsluiting op 7 centimeter bleef staan, lachgas, ruggeprik, uiteindelijk vacuumpomp, op het nippertje ontsnapt aan een keizersnede door mijn oerkracht ) ik nu weer uitkijk naar die gebeurtenis. Ja, het doet pijn, veel pijn, maar het is allemaal zo bijzonder. Het is prachtig om dat allemaal te mogen meemaken. Ik heb zelfs mijn man nog gesust tijdens de (heftige) ontsluitingsweeën. Hij vond het zo naar voor mij, om zoveel pijn te hebben en ik zei tegen hem dat het niet gaf, omdat het er gewoon bijhoorde en ik er doorheen moest.... Probeer je zoveel mogelijk voor te bereiden door te lezen en misschien is het handig als je zo bang bent om een yogacursus te gaan doen? Zwangerschapsyoga is niet zo zweverig als gewone yoga, ik heb er erg veel aangehad iig. Mss het overwegen waard... Je hoeft ook echt niet bang te zijn dat je het fout doet. Instinctmatig doe je het goede en als je het even niet meer weet tijdens het persen, dan is daar altijd de vk of gyn die je helpt. Gewoon goed luisteren naar hun, ze helpen je echt door de moeilijke momenten heen..Laat ook je man het een en ander lezen, zodat hij een klein beetje voorbereid is op wat er gaat komen en jou enigszins kan helpen/geruststellen. Die van mij had dat eigenlijk te weinig gedaan en de hele bevalling viel hem erg koud op het dak en wist totaal niet wat hem te wachten stond... Mss nog handig om te weten dat de ontsluitingweeën het heftigst zijn, de uitdrijving op zich is daarmee te vergeleken veel minder pijnlijk..Dus om de uitdrijving, waar de meeste vrouwen bang voor zijn, hoef je je het minst druk te maken, dat is maar "even"...Gòed luisteren naar je vk, dat is wel heel erg belangrijk, dat voorkomt 9 van de 10 keer uitscheuren ed. Oja, en ik heb verder geen kick gegeven tijdens het persen, alleen dat mijn zoontje eruit floepte kwam er iets van geluid uit geloof ik, maar dat was gewoon een allesoverheersende emotie van pijn, opluchting, ongeloof, liefde en noem maar op. En dan je kindje op je buik, schitterend, zo mooi....(jeeuuuh ik hoef nog maar 12 weekjes )
Toen ik zwanger was van mijn eerste heb ik me nooit druk gemaakt om de bevalling, puur om het feit dat je er toch niks aan kunt doen, het moet toch gebeuren! Al snap ik jou angst wel heel goed hoor, als je al die horrorverhalen hoort dan wordt je vanzelf wel bang maar iedere bevalling is weer anders... Mijn bevalling was super, hij duurde maar 5 uurtjes en zonder knip of scheur, het was wel heftig en op sommige momenten wel pijnlijk maar het was allemaal zeker wel draagelijk. En die pijn ben je echt waar zo weer vergeten! Als je er echt moeite mee hebt praat er dan over met je vk of ha wellicht kunnen zij je doorverwijzen naar iemand die je er mee kan helpen.
Ik herken je verhaal ook meid! Ook ik kan me zo ontzettend druk en bang maken om de bevalling. Zelfs het hopen dat het kind in een stuit ligt (of veel te groot zal zijn voor natuurlijk bevalling) herken ik, zodat ik 'lekker' en keizersnede mag... Pfff, maar weet je; de angst slijt en vervaagt wel naarmate je zwangerschap vordert, althans, zo ervar ik het. Je leeft er naartoe, je leert het een plekje geven. Ik denk dat dit ook de kracht van de vrouw is, want het is uiteindelijk zo iets natuurlijks! Je lichaam helpt je echt wel mee, zelfs je kindje helpt je mee dit goed door te staan. Daarbij heb je ook nog de steun van je vriend/man en de gyn. Het komt echt allemaal goed. Mijn moeder zei tegen mij: Ja kind, zo fijn als ze er in komen, gaan ze er helaas niet uit. Bij die woorden heb ik me maar neergelegd... het is de keiharde waarheid!
Ik ben ook heel bang voor de bevalling. Hoewel ik weet dat ik altijd heel veel angst heb van te voren en op de momenten dat er echt iets aan de hand is ben ik heel sterk. Maar er is bij mijn eigen bevalling (toen ik werd geboren) van alles mis gegaan waardoor ik nu een angststoornis heb. En ik weet dat het grotendeels komt door de tijd waarin ik geboren ben en dat nu alles anders is en toch ben ik angstig.. Toch helpt het me wel hier te lezen dat zoveel vrouwen het mee vonden vallen.. we zullen er toch allemaal doorheen moeten en daarna hebben we wel ons kindje in onze handen gelukkig..
Mijn moeder had een bevalling van 52 uur, veel geknip en veel hechtingen en ik ben met de pomp ter wereld gekomen. Volgens mijn moeder heeft ze er een trauma aan over gehouden en ze zegt dat bevallingen erfelijk zijn... WAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAH