Wij bellen sowieso zelden overdag met elkaar. Meestal ben ik juist degene die niet bereikbaar is haha Dan is die weer leeg of ik hoor hem gewoon niet.
Die indruk dat er 20 jaar geleden minder gebeurde heb ik niet. Ik heb wel een mobiel, vergeet hem nog wel eens, mijn man net zo. Kan me er niet druk om maken, anders kan ik altijd nog wel de receptioniste bellen als hij op zijn werk zit.
Ja ik geef je helemaal gelijk, zou er ook gek van worden. Gelukkig zijn wij allebei altijd te bereiken, dag en nacht. We bellen nooit, maar sturen wel vaak een berichtje. Heerlijk toch?
Dit zegt mijn man ook altijd. Is een eeuwige discussie want zijn mam is bang dat hij s'nachts vooral en overdag niet bereikbaar is als er wat gebeurd met hun. Mijn man neemt regelmatig zijn telefoon niet op geen zin in bv. en al helemaal niet s'nachts mee naar bed. Ik snap hem ergens wel vroeger waren we niet altijd bereikbaar maar als zijn moeder het gerust stelt dat hij zijn Phone mee naar bed neemt. Niemand belt ons s'nachts voor onzin dus een kleine moeite denk ik dan. Zelf denk ik vroeger was het inderdaad niet maar nu kan het dus waarom niet. Ik maak me niet gelijk ongerust als iemand niet opneemt hoor maar vind het ook wel geruststellend ergens dat als er nood aan de man is mensen sneller en makkelijker te bereiken zijn.
Nee een hele dag telefoon niet opnemen vind ik niet kunnen. Er kan wel iets ernstigs gebeurd zijn ofzo. Toen mijn vader overleed belde mijn moeder me om 4 uur 's nachts, gelukkig hoorde ik mijn telefoon want hij lag niet naast mijn bed. Sindsdien neem ik altijd mijn telefoon mee naar bed, in ieder geval als ik alleen thuis ben.
Wij zijn allebei wel de hele dag bereikbaar alleen bellen we elkaar nooit onnodig overdag. Wel eens een whatsapp ofzo als we tijd hebben. Ik neem ook alleen op als ik tijd heb! Mocht er echt nood aan de man zijn of tegen de tijd dat ik hoogzwanger ben dan kan ik altijd nog zijn werk bellen. Dat is andersom ook zo!
Ja! Zo werd mijn man gisteren gesmst dat zijn broertje was opgenomen op de psychiatrische afdeling, maar we wisten alsnog van niets want z'n mobiel stond uit :/ Ik kan hem dus ook vaak niet bereiken.
Ik neem mijn telefoon mee als ik met de kinderen weg ga (mocht er wat aan de hand zijn) Maar ik ben zelf erg slecht bereikbaar. Zet mijn internet vaak uit en hoor mijn telefoon niet. Mijn man klaagt wel eens, maar dat is meer grappen.
Oh ja zeker herkenbaar, maar dan met mijn ex! Een groot irritatiepunt was het! In het begin van onze relatie woonde hij nog thuis en woonden we 100 km bij elkaar vandaan. Als ik hem dan belde, kreeg ik uuuuuuren later (of de volgende dag) een belletje terug. Het geluid stond uit want zijn moeder vond het tringeltje zo irritant. En op de huistelefoon mocht ik ook niet bellen want dan vond zijn moeder ook irritant (letterlijk haar woorden). Toen hij bij mij introk, veranderde er nog niets want hij zat nog om de havenklap bij zijn moeder. Je begrijpt... deze relatie duurde niet lang! Maar irritant vond ik het zeker dat hij niet te bereiken was.
Ik vind het toch wel belangrijk dat hij bereikbaar is. Ik "controleer" geregeld hoe het zit met zijn batterij (heel effe op zijn scherm kijken hoe ver die staat), want ik ken hem daarin dat hij dat wel es vergeet. Ik heb een ziekte waarvoor het belangrijk is dat ie bereikbaar is als er iets is. En daarnaast hou ik er ook gewoon niet van om 10 keer te moeten terugbellen (hij ziet meestal pas dat ik gebeld heb of een sms gestuurd heb als het te laat is). We bellen elkaar niet onnodig. Het kan zijn dat ik hem een week niet bel, maar het kan evengoed zijn dat er dringende zaken zijn en dat we 5 keer op een dag bellen. Ik ben overigens zelf vaak te laat met opnemen (omdat mijn gsm in mijn handtas zit), maar zal zo goed als altijd wel direct terugbellen.