Beslissingen

hier ben ik het mee eens ! het gaat om jou het is jou lichaam en ik denk persoonlijk ook dat je er enorm veel spijt van zult krijgen het is niet zomaar een beslissing die je even maakt je geeft al aan nu al gevoelens te hebben voor het leven in je buik als je dat weer kwijt raakt dat moet je echt niet onderschatten..
voor een man is het makkelijker die zien nu nog niks en op die leeftijd zijn ze of volwassen of nog te wild met andere dingen dan denken de meeste niet gelijk aan een baby terwijl hij het kennelijk wel graag wilt.
zeker geen abortus laten plegen omdat je vriend dat graag wilt die gaat vrolijk verder en denkt er niet meer aan maar bij jou ligt dat echt anders een kennis van ons heeft abortus laten plegen op haar 16e moest toen der tijd van haar moeder "( erg) maar die heeft er tot op de dag van vandaag een schuld gevoel van ik zou als ik jou was zeker goed gaan praten met je moeder ! het hele idee dat je het niet mag overleggen met haar vind ik ook een beetje apart heel veel succes met deze beslissing en je zeker niks laten dwingen je bent jong maar echt niet te jong

 

Ik hoop dat je zo snel mogelijk met je moeder praat. Misschien gaat zij net wel oplossingen aanreiken, zodat je een kindje toch kunt combineren met jullie plannen. Ik ben niet tegen abortus, vindt het goed dat het kan, maar bij jou heb ik het gevoel dat je het niet wilt. Heb je er al over nagedacht dat als jij hier heel veel spijt van krijgt, het wellicht toch tussen jullie in komt te staan en dat jij dan niet langer bij je vriend zal willen blijven?

 

Ik heb nog nooit gehoord van iemand die spijt heeft van het houden van een kindje. Wel van het weghalen ervan.

Ik snap heel goed dat jij wil dat het kindje welkom is, maar dat is het ook, bij jou!
Wat je ook beslist, er zullen altijd mensen zijn die het niet met je eens zijn, maar zorg er in ieder geval voor dat jij de beslissing neemt die jíj wil nemen. Jij bent degene die er mee moet leven als je het zou laten weg halen, niet een ander!

 

Heel slim om ook met jouw eigen moeder te spreken hierover! Het is vrij logisch dat de moeder van je vriend volledig achter hem staat en het jou afraadt, zij denkt enkel in zijn belang want zij is zijn moeder. Jij hebt nu evenveel recht om het ook met jouw moeder te bespreken en ik zou daar niet lang meer mee wachten aangezien de abortus voor morgen gepland staat (kun je geen uitstel vragen? als ik heel snel moet beslissen over iets neem ik meestal de verkeerde beslissingen). Succes!

 

dat lijkt mij ook heel erg moeilijk maar toch blijft het echt je eigen beslissing het is iets wat je niet zomaar terug kan halen er zitten ook risico's aan abortus.
maar ik zou toch zeker met je moeder gaan praten en schoonmoeder praat misschien makkelijker met haar zoon mee?
en wat ik dan een beetje gek vind sorry dat ik het zeg is dat schoonmoeder wel betrokken word in het gesprek maar je eigen moeder mag je er niet op aanspreken?

als je het kindje houd wil het ook niet altijd zeggen dat het makkelijk is inderdaad maar echt spijt krijgen van een kindje dat verwacht ik niet makkelijk is het zeker niet maar er zijn genoeg opties die mogelijk zijn wat betreft opvang dat soort dingen.
er zijn je vele voorgegaan wat dat betreft en die hebben het ook gered.

ik wens je heel veel succes het is een moeilijk situatie

 

Heel naar dat dit kindje ongewenst is voor zijn moeder. Maar die hebben jij en het kindje niet nodig! Ik kan me voorstellen dat je meer kracht had gekregen van een blije schoonmoeder. Dat dat het makkelijk voor jou zou maken om te durven voelen wat je voelt, namelijk dat je dit kindje niet weg wil laten halen.
Maar al deze mensen hebben niet het wonder wat jij in je buik hebt groeien. Zij hebben nu nog voor 0,0% een emotioneel band met het kindje.

Ik denk dat het heel verstandig is om met je moeder te praten. Ik hoop voor jou dat haar reactie meer past bij die van jou, want dat lijk je heel erg nodig te hebben.
Maar ook als dit niet zo is. Maak een beslissing voor jou en je kindje.
Spijt krijgen van het houden van het kindje? Nee hoor dat ga je niet krijgen! De situatie om het krijgen van het kindje heen kunnen pijnlijk blijven, maar van dat kleine mensje zal je nooit spijt krijgen.

Over je opleiding.
Een deeltijd studie zal inderdaad geen probleem zijn. Je andere studie zal puzzelen zijn, maar zeker niet onmogelijk. Je zal echt de eerste en de laatste (misschien alleenstaande) moeder niet zijn, die zo'n opleiding doet met een kindje thuis.

 

Doe het echt alleen als je er zelf ook achter staat en niet alleen omdat anderen het willen. Behalve dat je het jezelf misschien heel erg kwalijk gaat nemen, ga je het je vriend later misschien ook wel kwalijk nemen, dat hij zijn zin heeft doorgedrukt. Geen beste start van een samenwonende relatie. En om even heel erg realistisch te zijn; jullie zijn nog erg jong hè. In hoeverre denk je dat het reëel is, dat jullie de rest van jullie leven bij elkaar blijven? Zeker met dit meningsverschil dat zo groot tussen jullie in staat op dit moment. Een kindje is voor altijd en daar ga je geen spijt hebben; daar ga je van houden, ook al is het niet altijd makkelijk. Dus denk er goed over na. Wat je ook doet, jij moet er vrede mee hebben, anders blijft het je achtervolgen. Sterkte. En ik hoop dat je snel steun krijgt van iemand, want dit moet inderdaad heel eenzaam voelen. Dus praat aub met wie je wilt. Je vriend heeft ook steun gekregen van zijn moeder, die kan jij ook wel gebruiken.

 

Jemig, wat sta jij alleen. :'(
Is dit de jongen met wie je nog 60 jaar in 1 huis wil leven? Ga je dit hem niet enorm kwalijk nemen? Zullen jullie dan nog wel samen kunnen blijven? Ik vraag me sterk af wat het weghalen van dit kindje voor gevolgen voor jullie relatie heeft.
Na al je posts gelezen te hebben, kan ik maar 1 ding zeggen: maak morgen nog geen definitieve beslissing.

En áls je gaat, neem je moeder mee. En wees eerlijk in wat je voelt tegen de aborteerder morgen. Je gaat hulp nodig hebben en zij kunnen je op weg helpen naar de juiste hulp voor verwerking hiervan.

Het is logisch dat je sm met haar zoon mee praat. Zij wil het beste voor hem. Zou ze dezelfde woorden hebben gezegd als jullie haar vrolijk hadden verteld dat ze oma zou worden? Ik betwijfel het ten zeerste.

Natuurlijk zijn er praktisch bezwaren, maar die wegen niet op tegen een mensenleven als jij dit kindje wel graag wil.

Studeren kan zeker tegelijk met opvoeden. Ik ken veel dames (inclusief mezelf) die het combineren goed af gaat. Misschien moet je even onderbreken of een (half) jaar later starten. Maar daar vergaat de wereld toch niet van?!

Je kindje is er al, het is niet 'niets'.
Kijk morgen maar eens op het echoscherm. En vraag je dan nogmaals af wat jouw hart zegt. Niet dan van welk ander persoon op deze aardbol.

Ontzettend veel sterkte.

 

Lieve 7751,

Ik hoop dat je hier op zp wat steun vindt. Wij zijn met tientallen onbekende vrouwen die jou steunen. Ik hoop dat je vandaag het gesprek aangaat met je moeder en dat je ook bij haar steun zou vinden.

Het is mij meer dan duidelijk dat je keuze is het kindje houden. Als je het morgen laat weghalen doe je voor zover ik lees niet omdat je het zelf wilt maar om allerlei andere redenen (wens van je vriend, onzekere toekomst, etc.).

Als jij voor je kindje wilt gaan, ga ervoor meid. Je gaat inderdaad een onzekere toekomst tegemoet, maar wel een toekomst zonder dat je spijt/schuld/wellicht verdriet moet meedragen. En stel in theorie dat je na de geboorte spijt zou krijgen, wat ik me echt niet kan voorstellen, dan kun je altijd nog besluiten je kindje ter adoptie af te staan. Maar als ik lees dat je gevoelens voor dit kindje er al zijn, denk ik eerder dat je nog meer liefde zult hebben.

Als je baby er eenmaal is, kunnen mensen heel anders in staan trouwens. Nu is het voor hen theorie en alleen voor jou echt.

Het is ontzettend moeilijk als je zo onder druk staat om een beslissing te nemen. Blijf je twijfelen zeg dan je afspraak af tot je er 100% zeker weet.

Ik wens je heel veel sterkte en moed om het besluit te nemen waar jij achter staat.

 

Lieve meid,

Ik heb zo met je te doen. Ik denk dat je het beste je afspraak van morgen kunt afzeggen en eerst met je huisarts een afspraak maken bijv. Want nu zie je vooral de problemen en obstakels als de baby er eenmaal zou zijn. Maar je weet feitelijk niet wat de mogelijkheden zijn, misschien helpt het je een meer afgewogen keuze te maken als je ook meer zou weten wat de mogelijkheden zijn praktisch en economisch etc. als de baby er is.

Wie weet misschien wil je moeder bijstaan, daar kom je pas achter na een gesprek met haar uiteraard. Heel veel sterkte en een digitale knuffel

 

Het gevoel wat je nu tegenover je vriend hebt zegt heel veel over het gevoel dat je na een mogelijk abortus zou hebben. Jullie relatie gaat dat niet overleven.

Nu lees ik dat 'je niet gesteund voelen' een punt is, maar dat je angst om niet goed genoeg voor dit kindje te kunnen zorgen eigenlijk een veel grotere rol speelt.
Oh meis dit is zo herkenbaar voor veel moeders. Zeker als het vooruitzicht alleenstaandemoederschap is.
Bel eens met het FIOM. Zij kunnen je zo veel vertellen en zoveel van je vragen beantwoorden.

Je bent nooit alleen, er zijn genoeg instanties en mensen die je willen en kunnen helpen. Natuurlijk heb je liever de steun van een partner en familie. Hopelijk ga je die in ieder geval bij je moeder vinden.

Financieel gezien zijn er geloof ik bepaalde toeslagen en speciale potjes, maar daar weet ik niet genoeg van af. Misschien iemand anders hier?
Ga ook daarover in gesprek met instanties, het FIOM kan je ook hierin de juiste weg wijzen.

Qua baby spullen zijn er genoeg mensen die goede spullen weg geven, van complete babykamers tot spuugdoekjes.
Ik heb nog tassen vol baby(meisjes) kleding bijv. Of ik ga gerust wat babykleertjes of andere benodigdheden voor je shoppen. Naast mij nog vele andere.
Je mag mij ook altijd privé berichtjes sturen.
Ik begrijp heel goed dat dit als een soort liefdadigheidsproject over komt, wat niet mijn bedoeling is.
Ik zou het zelf het liefst allemaal zelf doen. Zelfstandig willen zijn. Maar weet je, dat ben je ook als je wat hulp accepteerd.

Probeer bij instanties informatie te verzamelen. Hoe meer informatie hoe meer vertrouwen jij gaat krijgen in de mogelijkheid om zelf (heel goed) voor je kleintje te zorgen.

 

Lieve 7751,

Wat je keuze ook is, kies voor jezelf. Niemand anders kiest voor jou.
Als de situatie omgekeerd zou zijn (en je vriend zwanger was), zou je hem dan ook zijn keuze ontnemen?

Wat hier ook al werd gezegd. Er zijn veel mensen die spullen weggeven of voor een zacht prijsje. In de praktische weg en met de studie vind je wel een oplossing.

Praat met je moeder.

 

Over opleidingen. ik heb 3 nichten/ nichtjes die allemaal rond hun 21e moeder zijn geworden en er alleen voor staan. Wel hulp van eigen familie, moeders.
De laatste studeert dit jaar af aan het hbo. Alledrie hebben met kind het hbo afgerond. Ze hebben het moeilijk gehad. Maar hebben het gered en ze zijn zo trots op zichzelf.

Ikzelf ben straks alleen met 3 kinderen. ik werk fulltime en heb straks dus 1 van 8, 2 en een baby. Maar ik weet Zeker dat het me lukt.

ik bedoel maar te zeggen; waar een wil is is een weg
weet de juiste wegen te bewandelen. En de eerste is in dit geval of de afspraak afzeggen of alleen heen gaan en duidelijk aangeven dat je het eigenlijk niet wilt. zij zullen je dan de juiste weg wijzen.

wens je veel sterkte en succes!

 

Meis, je staat er niet achter dus ik zou de afspraak afzeggen. Abortus is 'prima', maar wel alleen als jij er als vrouw ook volledig achter staat. Maar je moet er ook wel echt volledig achterstaan als je je kindje houdt, want je geeft wel heel veel op. Jeugd, relatie, carrière, sociaal leven. Niet dat dat er allemaal niet meer is, maar je levert wel een hoop in voor zo'n jonge meid.
Praat met je moeder, desnoods zonder dat je vriend het weet. Dit is veel te belangrijk en je moeder kent je waarschijnlijk erg goed.

 

helemaal eens met de rest.
wil je wel even een dikke knuffel geven.
xx

 

Lieve ts, heb je al met je moeder gepraat?
Sterkte vandaag in het bijzonder. Ik wil graag één ding zeggen over abortus. Mensen noemen het vaak een kindje weghalen. Maar je haalt geen kindje weg. Je ontneemt een kindje het leven. Het kindje zal er altijd blijven. Niet meer in leven, maar in je gedachten. Het zal er altijd zijn geweest. Alles is al veranderd op het moment dat je zwanger werd. Abortus veranderd dat niet. Misschien kun je zonder dit kindje weer doen en laten wat je wilt, je hebt je vrijheid terug. Maar welke prijs wordt daarvoor betaald?
Los van de prijs die het kindje betaald denk ik dat je te maken zult krijgen met depressie, angst, schuld. Iedere dikke buik zal er voor zorgen dat je denkt: het kindje was nu zo en zo oud geweest. Was het een jongen of een meisje. Stel dat ik het gehouden had.
Je wilt dit kindje graag. En jij mag het zeggen!

Toen ik na 10 jaar eindelijk zwanger was, was mijn eerste reactie paniek. Alles is goed gekomen. Zoveel regelt zichzelf wel. Je bent niet de eerste die dit meemaakt. De weg is al door zoveel andere moeders gebaand. Ik begrijp heel goed dat je t liefste had dat dit alles nooit gebeurd was, maar dat is het wel. En omdat je al van je kind houd, weet ik zeker dat je later met zoveel vreugde naar je kind zal kijken en blij zal zijn dat het er is!
Wat je beslissing ook is vandaag, heel veel sterkte! Ik denk aan je en bid voor je. Knuffel!

 

Sterkte vandaag! Ik heb nog niet gereageerd maar wel het topic gevolgd. Onthoud wel dat het jou!! Beslissing moet zijn en niet die van een ander!! Succes en doe niks waar je niet achter staat.

 

Sterkte vandaag ts, wat je ook hebt besloten.