een goede vriendin die bij me om de hoek woont is lerares op een basisschool. Ze heeft veel lesgegeven aan groep 1 en 2. Mijn zoontje van bijna 2 zit echt in zijn "nee" fase. ze heeft zelf geen kinderen en wil ze ook niet. Ik merk de laatste tijd steeds vaker dat ze zich bemoeit met mijn opvoeding,ze corrigeert hem als hij iets doet wat van haar niet mag en maakte vandaag een opmerking dat hij nu al zo vervelend is en hoe dat over 2 jaar toch moet zijn. ik begrijp best dat als ik bij haar ben zei bepaalt wat wel en niet mag,maar haar huis is èèn grote bende en mn zoontje mag nergens aankomen,hij mag dus alleen netjes op de bank zitten en lief spelen met zijn eigen spullen. dat gaat na een uur vervelen en dan wordt hij vervelend. ook als ze bij mij is heeft ze op en aanmerkingen. heel irritant. Herkennen jullie dit en hoe gaan jullie hiermee om?
Ik herken wel de reactie van jouw zoon, dat niks mogen en dus vervelend worden. Maar van de betweterige vriendin niet. Heb je al eens met haar gesproken erover? Ik denk dat je alleen zo duidelijk kan maken dat je niet graag hebt dat zij zich niet moet bemoeien met de opvoeding van jouw zoon.
Open kaart spelen inderdaad! De reactie van het kind vind ik heel normaal, die van haar niet! Lijkt me erg lastig, zo'n "vriendin".
nou ja, als het ergens een bende is en mijn dochter kan niet lekker spelen, dan blijf ik daar ook geen uur Met kinderloze kinderen spreek ik voornamelijk na bedtijd af. We zitten toch niet op 1 lijn wat kinderen betreft, dus ik ga het niet eens meer proberen... Maar daar moet je je wel lekker bij voelen!
Kinderloze kinderen...? Haar woning klinkt idd niet uitnodigend om te blijven plakken. Denk, weet haast wel zeker, dat niet zozeer met de kinderloosheid aan de andere kant te maken heeft maar meer met de persoon zelf. Of je er dus uit zal komen met haar...vrees het ergste.
ja het probleem is dat we eigenlijk nu een half jaar vriendinnen zijn,daarvoor hadden we elkaar 15 jaar niet meer gezien en ze heeft me via hyves "gevonden". net na onze ontmoeting is ze aan haar knie geopereerd en zit ze dus aan huis gekluisterd. ze heeft naast mij geen vriendinnen alleen een nicht waar ze weleens mee afspreekt. ik heb het gevoel dat ze me claimed. maar ik vind het dan weer sneu om nu af te haken. ik moet gewoon wat meer ballen hebben en er iets van zeggen (op een normale manier)... volgende keer maar proberen
Lastig dus om echt open kaart te spelen... Maar toch ander subtiel, als zei iets zegt dat niet mag, dat jij erop reageert dat hij dat bv wel mag of dat je vind dat dat ze het ook tegen jou kan zeggen ipv het kind.