Bevalling van Lisa

Mijn bevallingsverhaal;

Donderdagochtend 30 november 2006 was het dan zover; we hadden een afspraak om 8 uur 's ochtends in het ziekenhuis waar ik ingeleid zou worden.
Ik liep 2 weken overtijd en helaas had het strippen ook niet geholpen!

We kwamen aan in het ziekenhuis en we konden meteen naar "de bevallingskamer". Daar wachtte een aardige zuster ons op en ik kon zo het bed in! Ik had 2 cm ontsluiting dus ze gingen meteen mijn vliezen breken, daar voel je echt helemaal niks van! Wel opeens een warme golf water daarna, dat was even schrikken van de hoeveelheid. Niet veel later kreeg ik het infuus voor het inleiden, 2 zusters zaten te kibbelen wie het zou inbrengen, ze konden mijn ader niet vinden

Uiteindelijk lukte het en rond half 10 begonnen de weeën op gang te komen! Die waren nog goed uit te houden en al gauw kwamen ze iedere 2 minuten. Ik lag aan een monitor waarop je de weeën kon zien en de hartslag van de baby. Mijn vriend zat vaak de meter van de weeën goed in de gaten te houden en aan zijn gezicht kon ik zien of het snel ging of niet (en ik kon het zelf voelen natuurlijk ).

Rond 12 uur kwamen ze langs met een maaltijd, maar ik had geen zin om tussen de weeën door een loempia naar binnen te werken. Mijn vriend mocht ook eten, die had natuurlijk ook niet veel trek en hij vond het lullig voor mij. Ik zei dat hij gewoon even wat moest eten (dat was het enige moment dat ik hem afsnauwde, de weeën werden ook sterker). Voor hem was het natuurlijk ook moeilijk, hij kon niet veel doen (zo voelt dat voor hem), maar ik heb zoveel aan hem gehad. Gewoon dat hij er was en mijn hand vasthield.

Zo 10 tien voor 1 kreeg ik opeens de drang om te poepen, niet normaal! De zuster was net weer weggegaan (ze laten ons dan steeds 20 minuten alleen), maar die weeën kon ik niet meer opvangen en ik zei dan ook tegen mijn vriend dat hij de zuster maar moest roepen en dat ik ging drukken (ik had automatisch al zitten persen). Toen de zuster er was vroeg ze of ik eigenlijk al geplast had: "Ehh.. nee.", zei ik. Toen wilde ze dat ik even ging plassen op een po.. Dus ik het bed af (met alle draden waar ik aan vast zat) en net toen ik wilde gaan zitten, kreeg ik weer een perswee! Het scheen dat ik binnen 2 tellen weer op het bed was! de zuster zei nog: "Zo, jij bent heel erg lenig!". Hahaha.

Vervolgens hebben ze mijn blaas met een catheter leeggehaald, waarna de hulparts kwam kijken of ik volledige ontsluiting had. En ja hoor! Yes, ik mocht gaan persen! Dat was een heerlijk gevoel, want het was zo lastig om niet te mogen persen tijdens een perswee. Ondertussen was de gynacholoog er ook en toevallig kwam de verloskundige ook langs om te kijken of ik al weeën had. Die had ook niet verwacht dat ik al kon gaan persen. Ze gaven allemaal erg duidelijke aanwijzingen en het ging toch vrij snel. Ze zeiden dat ik per wee 3 keer moest persen, maar eigenwijze ik deed het 2 keer per wee, maar die duurden zolang dat ze het als 3 konden beschouwen.

Al vrij snel kwam haar hoofdje in beeld en vroegen ze of ik zelf wilde kijken. Maar hallo, ik was aan het bevallen! Daar had ik even geen extra puf voor .

Rond kwart voor 2 gingen ze opeens allemaal schorten voordoen en zich omkleden. Toen dacht ik al: "Zou ze bijna komen?!" En ja hoor! De gynacholoog zei: "Ik denk dat ze voor 2 uur komt", waarop een zuster antwoordde: "Ik denk na 2 uur." Het werd gewoon een weddenschap

Uiteindelijke heeft de gynacholoog gewonnen, want Lisa werd om 13.55 geboren!. Al met al dus een hele vlotte bevalling, ondanks dat onze kleine grote meid 4630 gram woog en 54 cm lang was! Ik was ook nauwelijks uitgescheurd dus dat is me ook meegevallen!.

Dat was mijn bevallingsverhaal van onze mooie dochter Lisa.

Groetjes Femmy