Bevallingsverhaal Pluis

Inmiddels zijn we alweer ruim een week de trotse ouders van H. Ze dinsdag 26 september om 22.02 geboren. Woog 4010 gram en was 53 cm lang. Inmiddels is ze weer terug op dat geboortegewicht dus je kunt absoluut zeggen dat het goed met haar gaat. Ik geef haar borstvoeding en moet zeggen dat dit steeds beter gaat. We wennen aan elkaar.
Vandaag ben ik voor het eerst met de wandelwagen een stukje gaan wandelen. Lekker in het zonnetje. Overal langs mn route staan bankjes dus pauzeplekken genoeg.

De bevalling
Officieel was ik 13 september 2006 uitgerekend.
Pluis liet lang op zich wachten en ik ging elke avond slapen met het idee; "Misschien begint het vannacht?".
Helaas werd ik steeds wakker zonder weeën...
Op vrijdag 22 september ben ik voor het eerst gestript met de hoop dat het de weeën zou opwekken. Toen had ik "al" een tot twee cm ontsluiting. Helaas, geen effect.
Op maandag 25 september ben ik opnieuw gestript. Mijn ontsluiting was toen inmiddels 3 tot 4 cm dus kon het toch echt niet lang meer duren...
Woensdag zou ik overgedragen worden aan de gynaecoloog van het ziekenhuis en zou thuis bevallen niet meer kunnen (Ik wilde heel graag thuis bevallen)
Dinsdag 26 september (Nog steeds geen weeën) hebben de vk, wij en de gyn van het ziekenhuis besloten dat we de vliezen zouden breken. Zo zou ik misschien toch nog thuis kunnen bevallen.
Als Pluis in het vruchtwater gepoept zou hebben zouden we wel direct naar het ziekenhuis moeten gaan maar...niet geschoten is altijd mis.

Om 13.30 brak de vk. mijn vliezen. En..14.00 begonnen mijn weeën. F. was gelukkig thuis en samen met hem heb ik de weeën goed op kunnen vangen. We zaten samen op de bank. Hij achter mij, ik tegen hem aan hangend en in en uit ademend in drie tellen. Eigenlijk zat ik zoals je ook op de baarkruk zou zitten.
Om 17.30 had ik 5 cm ontsluiting en kwamen de weeën om de 5 minuten. Heftig! Maar te doen door goed in en uit te ademen en de hand van mijn vriend tot moes te knijpen. Hij zat of naast me of achter me. Om een uur of zes ben ik nog onder de douche gaan staan. We hadden een stoel onder de douche gezet zodat ik lekker kon zitten, dat voelde prima. F. heeft terwijl ik onder de douche stond zelf even snel gegeten en kwam regelmatig even bij me kijken. Ik heb mijn weeën ook op de wc opgevangen wat ook wel ging. Nog steeds met ogen dicht en drie tellen in en drie tellen uitademen.

De tijd tot de vk. kwam duurde voor mijn gevoel heel lang. Ik vroeg steeds: "Hoe lang nog". Ze zou om 20.00 weer komen. Opeens was het 20.00 en stond de vk in de slaapkamer. Daar waren wij inmiddels naartoe verhuisd. We hingen samen in een leunstoel en zijn snel naar de baarkruk verhuisd die de vk. meegenomen had. Inmiddels had ik al 9cm ontsluiting.
Mijn weeën kwamen nog steeds om de 5 min. maar duurde langer.
Om 20.30 kreeg ik persdrang en kon meteen gaan persen. Helaas lukte het niet om pluis goed naar de uitgang te krijgen. Ik heb ik geloof wel 45 minuten heel hard mijn best gedaan maar het wilde niet. We hadden trouwens een spiegeltje onder de baarkruk gelegd zodat de vk alles goed kon zien. Het leek erop dat het op de baarkruk niet ging lukken dus moesten we helaas toch naar het bed verhuizen. Pluis bleef, ook bij persen op bed, een beetje steken en zou er echt niet doorkunnen. Inmiddels was er al behoorlijk wat tijd verstreken en is er door F., de vk en mij besloten om toch maar een knip te zetten dit omwille van Pluis die inmiddels al bijna anderhalf uur in het geboortekanaal zat. Zelf na de knip kostte het nog behoorlijk veel moeite om Pluis eruit te krijgen.(gelukkig bleef de hartslag van Pluis gedurende het hele gebeuren keurig regelmatig met 140 slagen per minuut)
Toen dat eenmaal lukte zag de vk. al heel snel dat de navelstreng om haar nek zat. Pluis werd nog even teruggeduwd en daarna weer verder eruit gehaald. Dat was een hele rare ervaring. Het voelde heel gek toen Pluis er uiteindelijk helemaal uitgetrokken werd. Ik dacht dat het niet meer goed kwam. Alsof alles binnenstebuiten zat.

Om 22.02 haalde de vl. Pluis uit mijn buik en hield haar omhoog. Mijn ogen zijn nog nooit zo groot geweest van verbazing.
Wat een enorm kind had er in mijn buik gezeten zeg! Wauw. Ze is direct bij mij op de buik gelegd en begon te zoeken naar mn tepel. Wauw... en F. heeft de navelstreng doorgeknipt. Haar apgarscore was eerst 9 en later 10. Super dus! Ondertussen ben ik gehecht. Wat een nare prik voor de verdoving zeg. En vlak na de bevalling kwam mijn placenta al.
Nu is Pluis geen Pluis meer maar een echte H.!
Terwijl H. lekker werd aangekleed en in haar wiegje gelegd werd kon ik onder de douche.
Toen iedereen schoon en alles opgeruimd was ging de kraamhulp met stagiaire en de vk naar huis en waren we met z'n drieën.

De fles champagne is tevoorschijn gehaald en we hebben samen geproost op onze H.