Hoi, Sinds 2 weken ben ik moeder. Ik hoor eigenlijk alleen maar moeders die op een rose wolk zitten sinds de kleine geboren is en de hele dag blij zijn. Ons kleintje huilt veel en heeft erg veel last gehad van krampjes en obstipatie. Moet zeggen dat ik helemaal kapot ben... Ik maak me zoveel zorgen en eet bijna niet meer. Ik ben natuurlijk hardstikke blij met hem maar het gaat verder helemaal niet zo goed. Kennen jullie dit gevoel? Is dit wel normaal? Ik kan er nu niet echt van genieten om eerlijk te zijn.
Hoi Luna, Het is ook zo wennen een klein babytje wat zo afhankelijk is van jou, je draagt ineens een enorme verantwoordelijkheid. Je bent zo druk... Geef jezelf en je Julien te tijd om elkaar te leren kennen. Maak voor jezelf ook iets te eten klaar als je hem de fles/borst geeft en eet tegelijkertijd. Je kan enorm onzeker worden of je het wel goed doet maar vertrouw op je gevoel. Mocht je er niet uitkomen en het echt niet leuk vinden en te zwaar, bel dan eens naar je verloskundige of ga even naar je huisarts en praat erover. Veel sterkte ermee!
Hoi Luna, Beetje herkenbaar hoor. De eerste weken zijn hier ook pittig geweest en het ging hier langzaamaan echt beter. Je vind zelf ook een ritme, je leert een beetje de huiltjes kennen, etc. Wij zijn i.v.m. de krampjes van mijn dochtertje naar de osteopaat geweest en dat heeft toen een beetje geholpen. Waar ik achteraf aan denk is dat ik haar niet genoeg rust bood en dat ze overprikkeld was en daardoor niet goed sliep. Niet dat ik haar de hele dag bezig hield maar elke keer net iets te laat naar bed. Dat herkennen van die signalen gaat ook steeds beter. Als je twijfelt of niet gerust bent bel je met het CB of met je huisarts? Je hart luchten kan echt opluchten! Succes!
Heel herkenbaar! En als je dan een keertje aan iemand vertelt hoe je je echt voelt....dan komen de verhalen los! Wat blijkt: veel verse moeders zitten toch echt niet op die roze wolk. Sterkte, en echt waar: het wordt steeds leuker/makkelijker! Groetjes,
Bij mij waren de eerste weken ook niet zo als ik me had voorgesteld en ik kon ook niet genieten en door alle zorgen en oververmoeitheid hormonenen pijn van de hectingen ik moest heel vaak huilen terwijl ik wel heeel blij was met mijn kleintje hoor !! Maak je geen zorgen en probeer zo veel mogelijk je rust te pakken dan komt het in de loop der weken vanzel goed. Ik denk dat ik pas met een maand of 3 een beetje mijn rite vond!
Meid, ik heb dit bij alle 2 mijn kindjes gehad, die roze wolk moet nog voorbij komen. Zeker de eerste tijd is zwaar. Langzaam vindt je een beetje een ritme. En geloof me, af en toe loop ik nog met mijn handen uin het haar (vanavond nog, geniet nu van de rust om me heen). De bezorgheid zal blijven, daar kom je nooit meer vanaf. Mocht het je echt teveel worden, geef het aan bij het CB of bij je HA. En geloof me, er zullen momenten komen dat je denkt wat is dit mooi....
Bedankt allemaal voor de antwoorden. Het scheelt al om te weten dat dit herkenbaar is! Ik heb vanavond zelfs de telefoon niet opgenomen. Had er even he-le-maal geen zin in... Nu ligt ons kleintje net even te slapen maar vandaag was hij de hele tijd na iedere fles wakker. Hij had geen zin om in zijn bedje te slapen. Pas als ik hem dan even bij me heb is hij rustig. Maar ik kan hem toch moeilijk de hele dag en nacht bij me hebben? Ik wil ook het huis schoon houden want heb 2 honden rondlopen. Ook de was blijft maar liggen. Zelf even douchen...Dat soort simpele dingen. natuurlijk helpt mijn man waar hij kan maar hij heeft 2 banen dus ik wil hem niet teveel tot last zijn. Ik weet dat het een periode is en dat het allemaal beter wordt maar nu lijkt dat nog een hele lange weg. 15 dagen geleden zat ik voor het eerst met mijn mannetje in mijn handen en ik ben zo trots op hem. Maar dat maakt het allemaal ook zo moeilijk als hij zoveel huilt en je niet weet waarom... Als ik vragen heb bel ik het cb of de huisarts. Het cb zegt toch langer laten huilen maar mijn hart breekt als ik na 20 minuten een overstuur mannetje uit bed haal met traantjes en een rood gezichtje. Als ik het er met mijn 2 vriendinnen over heb die ook allebei net moeder zijn herkennen zij dit niet. Hun kindjes slapen gewoon de hele dag na de voeding in het ledikantje en huilen maar af en toe... Nu huilt hij weer, wordt er moedeloos van.
Meid, het is echt geen roze wolk hoor. Ik heb ook weken huilend op de bank gezeten. Waarom je kindje zoveel huilt zul je uit moeten vogelen. Misschien krampjes? Ik gebruik cinababy, werkt erg goed. En men zegt dat je baby's mag laten huilen, maar als het voor jou niet goed voelt dan moet het niet doen!
Wat vervelend dat je het zo voelt. En ik denk dat heel veel vrouwen niet op die super roze wolk zitten. Alles is nieuw, ineens is er een klein hummeltje bij. Een hele verantwoordelijkheid dus. Is je kindje erg onrustig in bed? Omdat je aangeeft dat hij wel veel huilt. Misschien kun je eens gaan overleggen met het CB over inbakeren. Mijn zoontje was namelijk ook erg onrustig en toen we hem inbakerde in de puckababy werd het een hele andere jongen. Ik zou trouwens je kindje ook niet laten huilen. Hij is nog zo klein.
Nou meid, ik heb een kindje dat de hele dag sliep, maar toch zat ik de eerste maand echt niet op een roze wolk. De eerste 2 weken heb ik alleen maar gehuild. Vraag me niet waarom. Het is ineens zo een grote verandering, daar kun je je gewoon niet op voorbereiden. Maar het komt echt snel goed hoor. Je kindje en jij moeten nog aan elkaar wennen. Wat jij beschrijft is voor velen heel erg herkenbaar alleen wordt er raar genoeg niet over gepraat. Ik snap niet waarom. Je bent er echt niet alleen in. Komt goed!
Wat vervelend voor je... Ik herken het wel hoor, van Jelle... Hij was ook niet te troosten met tijden en krijste dan alleen maar. Ik weet niet wat voor flesvoeding je gebruikt, maar Jelle heeft toendertijd veel baat gehad bij de Omneo van Nutrilon. Die is speciaal voor moeizame ontlasting en krampjes. Ik heb ook geen roze wolk gehad, allebei de keren niet... En als ik heel eerlijk ben, denk ik dat de meeste vrouwen niet op een knalroze wolk zitten... Hooguit een lichtgrijze wolk met een roze randje... Dat je baby rustig is als je hem bij je pakt is niet zo gek, hij is pas 15 dagen oud en de wereld is nog zo'n vreemde plek voor hem. Misschien is een draagdoek een idee voor je, dan kun je hem bij je dragen maar heb je wel je handen vrij om wat kleine dingen te doen. Bijvoorbeeld om een boterham te smeren en koffie te zetten en dat ook daadwerkelijk op te eten en drinken voordat het koud is.. Neem jezelf in acht, hè? Je bent pas 15 dagen geleden bevallen... Dat is nog maar zo kort geleden... Je hoeft het hele huishouden nog niet op je schouders te nemen... Je wil niet weten wat voor een puinhoop het hier was de eerste maanden.. Ik heb het gevoel dat het pas sinds een paar weken weer een beetje op de rit komt hier... Ik snap heel goed dat je het niet op je man wil laten neerkomen als hij al 2 banen heeft... Vraag of iemand je even wil helpen, al is het maar met wat boodschapjes of een keer stofzuigen. Dat is helemaal geen schande!
ook hier heel herkenbaar! Het is me dus niet verteld dat het echt allemaal heel zwaar is..en dan niet alleen de voedingen maar alles eromheen!! ze is nu 9 weken,...en de wolk nog niet gevonden..zal waarschijnlijk snel komen..
ja hoor ik herken het helemaal. Iedereen vertellen ooo wat gaat alles goed en je hoort maar verhalen over de roze wolk. Nou echt niet gewoon. Ik vond het verschrikkelijk zeker de eerste weken. Daarbij komt nog wel dat ik zelf niet helemaal goed in mijn vel zat. Maar wat ik hier niet neer gaat typen op het forum. En mijn kleine huilde echt veel. Maar kan je wel zeggen. T komt helemaal goed. Duurt alleen eventjes.
Weet je wat het denk ik is? Moeders willen niet voor elkaar onder doen... En ik merk ook dat als ik bijvoorbeeld op mijn werk een keer zeg dat de onderbroken nachten me zwaar vallen, ze allemaal wel meelevend zijn, maar dat dat toch een ondertoon heeft van: "het valt allemaal wel mee en je bent de enige niet". En heel eerlijk, ik was zelf ook al weer helemaal vergeten hoe slopend die onderbroken nachten kunnen zijn. Ik denk zelf dat het een soort van overlevingsmechanisme van de natuur is. Als je alle sores zou onthouden , inclusief bevallingspijn, wil niemand meer een tweede kind en sterven we uit...
Tis hier ook herkenbaar hoor, ik maakte en, maak vaak nog steeds, me ook veel zorgen. Soms met recht en soms om niets. Het is voor jou ook nog maar zo kort geleden, het is niet niks hoor, een kind krijgen. Mischien kun je af en toe je moeder of een vriendin ofzo vragen om even de zorg over te nemen, al is het maar een uurtje. Dan kan jij lekker even in bad en op je gemak wat eten bv.
Heel herkenbaar hoor. De eerste 3 maanden van Kylian vond ik gewoon niet leuk, terwijl het een hele normale baby was. En nu met Kinley nou heel langzaam komt er hier een heel licht roze randje om die giga zwarte wolk. De eerste 6 weken heeft ze alleen maar gehuild van de pijn en wij maar van alles proberen infacol, druppels van vsm, olie in de fles (alle truuks die bij Kylian goed hielpen) maar het hielp allemaal niets. Uiteindelijk huilend bij de huisarts ge eindigd, ik kon gewoon niet meer, liep hele dagen met haar rond, wat ik ook deed ze stopte maar niet. Na het huisartsbezoek bleek dus dat ze lucht hapte waardoor haar maag heel groot was geworden en ze kon niet goed scheten laten waardoor ze dus constant pijn had (ze dreef ook gewoon in het badje hoefde alleen haar hoofd boven te houden). Op advies van de huisarts de dubbele dosis infacol gegeven en madam zo rechtop mogelijk gehouden (dus ook het bedje heel schuin). Dat leek te helpen maar na een paar dagen begon de ellende opnieuw want ze kreeg last van obstipatie. Toen kregen we lactulose en sindsdien gaat het goed en krijgen we heel langzaam een ander (vrolijk) meisje te zien. En dan mensen maar zeggen, wel genieten hoor van zo'n kleintje voor je het weet is ze weer groot. Of lekker he zo'n roze wolk. Roze wolk??? nou als je het vind stuur het dan maar naar mij want ik zie het niet. Genieten man ik kan haar wel groot kijken, het kan mij niet snel genoeg gaan. Het klinkt misschien raar maar ik ben echt aan het aftellen nog 4 weken en dan is ze 3 maanden en hopelijk gaat het dan beter. Op dit moment ben ik gewoon aan het overleven. Groetjes anita
ik vind het ook heel herkenbaar. na een makkelijke zwangerschap en bevalling donderde ik in de kraamweek keihard van de roze wolk af. pas na 7 weken begon het beter te worden. maar dat hoor je nooit vantevoren en veel vrouwen willen er ook niet over praten is me opgevallen.
@Bluesky, wij hebben ook de nutrilon omneo en deze helpt inderdaad goed voor de ontlasting. Of de krampjes echt minder zijn geworden kan ik nog niet zo goed beoordelen. Bedankt voor de tips! Een draagdoek is misschien wel een goed idee. Het valt mij iinderdaad ook op dat er een soort taboe op heerst en dat veel vrouwen niet willen laten merken dat hun kindje ook weleens huilt en dat zij ook slapeloze nachten hebben. Ze willen hun eigen nest niet bevuilen en het is alleen maar rozengeur en manenschijn. Ik geloof gewoon niet dat het bij hun alleen maar goedk an gaan en dat er nooit iets is. Maar als vriendinnen moet je het daar toch over kunnen hebben? Ik merk inderdaad dat het ook een hoop onzekerheid is vanuit mezelf. Als mijn man er is en we samen thuis zijn heb ik er een stuk minder last van. Als we het met zijn tweeen op kunnen vangen scheelt dat een hoop. IK heb het dus vooral als ik alleen ben. Het is ook zo'n klein hummeltje. Inderdaad, je krijgt vaak de opmerking van "geniet ervan, het gaat zo snel". Ik denk toch dat ik me beter voel als hij wat steviger en ouder is... Gek hé! Babytijd is leuk en schattig maar ook weer een beetje TE schattig. Hij slaapt vannacht en vandaag hardstikke goed. Er is echt geen peil op te trekken. Wat ook geholpen heeft is dat mijn man vandaag voor de middag thuis was en ik even tijd had om ertussenuit te knijpen. Ben even naar de hema geweest voor kleine slaapzakjes want ik merk dat JulIën het fijn vindt om ingewikkeld te worden. Nu doe ik dat steeds in zo'n handoekding voor in bad maar hopelijk vindt hij dat slaapzakje ook lekker. Nou meiden, bedankt allemaal. Heb 10x meer aan jullie dan aan mijn omgeving op dit moment.