Collega had ooit een bruiloft op 5 locaties! In de ochtend gingen alle daggasten de bruid ophalen. Moeders had gelukkig een broodje kaas voor iedereen. Daarna naar het stadhuis, vervolgens naar de kerk. Daarna was iedereen wel hongerig maar ze moesten wachten op het bruidspaar (die waren foto's aan het maken). Toen een korte en karige lunch. Vervolgens naar een locatie voor de groepsfoto's en daarna naar weer een andere locatie voor de receptie. Toen bleek dat alleen bruidspaar en getuigen een maaltijd kregen (apart van de rest). Tegen de tijd dat het avondfeest was (op weer een andere plek) waren mensen echt op (zwangere gast en 2 oudere mensen konden niet meer lopen). Sommige gasten zijn tussendoor naar de supermarkt gegaan...
Memorabel: Tijdens de huwelijksvoltrekking van mijn nicht kwamen ze op het moment suprême achter dat ze de ringen waren vergeten. Gelukkig woonden ze relatief dichtbij en is de vader van de bruid op en neer geraced om binnen 20min de ringen toch te komen afleveren. Ze hadden nog overwogen om de ceremonie af te maken met geleende ringen uit de zaal . Saai: 2-3 bruiloften waar enkel bier en wijn werd geschonken, en gasten om 1h naar buiten werden gekeken en ze een kopje koffie 'als afsluiting' bijna werd opgedrongen. Uiteindelijk ging het met name om de hele sfeer, er was gewoon geen sprankel plezier. Bruidspaar was zelf wel heel tevreden, het was hun perfecte feest en het paste bij hen als personen [heel rustig en introvert]. En daar gaat het uiteindelijk om. We zijn met de groep na afloop nog de kroeg ingedoken.
Tja, wij hadden 4 plekken. Verzamelen dorpshuis + lunch, gemeentehuis + familiefoto's, kerk, restaurant/feestzaal voor de rest van de dag. Langste afstand was 15min met de auto. Bij de bruiloft die jij beschrijft is het eten ook een probleem, misschien wel meer dan de locatiewisselingen?
Op ons feest had de man van een nicht blijkbaar iets te veel gedronken. In de 1,5 uur terug naar huis in (zijn) auto kotste hij uit het raam en over zijn autogordel heen. Hij werd nog weken aan onze bruiloft herinnerd; iedere keer als de autogordel werd gebruikt meurde de auto Ook een refo-bruiloft gehad. Geen muziek en meer een soort koffie-avond met allemaal serieuze mannen uit de kerk en de dominee. De moeder van de bruid deed wel een powerpoint met foto’s, om af te sluiten met een foto van de bruid in haar trouwondergoed. Hallo dominee!
Wij hadden ooit een Indiase bruiloft in Londen (collega van mijn vriend, ik kende hem niet). Ik keek tijdens de ceremonie mijn ogen uit, die kleding, echt prachtig! Wat opviel was dat het maar door bleef gaan (ik verveelde me kapot) en de gasten (ook naaste familie) gewoon tijdens het trouwen zelf met elkaar stonden te kletsen terwijl het bruidspaar in zo'n geimproviseerd tempeltje de ceremonie volbrachten terwijl intussen ook een lunch werd geserveerd - iedereen liep in en uit. Daarna een superlekker (vegetarisch) Indiaas diner, en het bruidspaar ineens in westerse trouwkleding het avondfeest inluidden (ik begreep dat ze alleen al aan kleding al zo'n 40.000 pond kwijt waren, en het verbaast me niet want het was echt schitterend). Er waren echt heel veel gasten, ook heel veel collega's van mijn vriend, en allemaal voor de hele dag. Wel was de bar zoals meestal in de UK op eigen kosten, maar alles van de Cash & Carry, dus tegen bodemprijzen. Al met al wel een belevenis... Mijn favoriete bruiloft ooit was onze goede (Friese) vrienden die in Bolsward zijn getrouwd, en na een rondvaart op het IJsselmeer (onder het genot van de hier alom verguisde soep en bolletjes ), een paar uur op een terras door te hebben gebracht, gevolgd door diner en een supergezellig feest in een strandtent in haar thuishaven. Met supermooi weer de hele dag! Echt een fantastische, relaxte dag gehad. Ik denk er nog altijd met plezier aan terug. Meest bizarre ervaring: tijdens de bruiloft van mijn zus daagde haar (redelijk beschonken) schoonvader, die indertijd ook mijn werkgever was indertijd allerlei mensen uit om de sloot over te springen die om de feestzaal liep. Uiteindelijk was ik (met mijn inmiddels beschonken hoofd) na herhaaldelijk aandringen de uitdaging aangegaan, trok mijn schoenen uit, en op mijn panty's renden we hand in hand naar die sloot. Ik haalde met enige moeite en een nat voetje de overkant, maar de beste man viel achterover de sloot in, onder algehele hilariteit alom. Ik ben vrij snel daarna naar huis gegaan, en de volgende dag hoorde ik dat hij zijn been op meerdere plaatsen had gebroken...
Mijn 'favoriete' bruiloft was van mijn beste vriendin. Zij hadden een kasteeltje in Belgie afgehuurd, waar iedereen kon blijven slapen. De ceremonie was in de buitenlucht, stoelen op het gras. De kinderen konden het vanaf de trampoline die erachter stond volgen. Heel stijlvol, maar ook ongedwongen. Echt geweldig! Maar ik vond eigenlijk alle bruiloften waar ik geweest ben mooi tot nu toe! De kleine intieme op het stadshuis, met daarna een lunch voor een heel klein groepje. Die op Texel, op het strand... Die andere die best chic was, maar ook buiten waardoor het toch niet 'opgedirkt' voelde. De bruiloft waar ik getuige was, ook op een landgoed. Maar zo relaxed! Oh, en die twee bruiloften van vrienden... Jeetje, hebben er al veel gehad als ik er zo over nadenk
Grappigste: tijdens de ceremonie op het strand van Ibiza waarbij het eiland werd genoemd als eiland van de vruchtbaarheid gingen twee hondjes net naast de ambtenaar van bil. Vervelendste: bruiloft in België, leuke bruiloft, maar wij sliepen op een camping 5km verderop en er waren geen taxi's. Het bruidspaar had wel nummers van taxi-bureau's genoteerd, maar die reden maar tot 22.00. En dat wist niemand, dus allemaal dames moesten op hoge hakken over slecht verlichte Belgische weggetjes naar de camping lopen. Wij konden een stuk meerijden met vrienden, zij zijn nog 10x heen en weer gegaan, dat was wel heel lief. Voor ons heel grappig, maar leidde bijna tot levenslange ruzie, een neef van mijn man nodigde alle ooms en tantes voor de hele dag uit, behalve mijn schoonouders, die mochten niet naar het diner. Daar werden hele complottheorieen op los gelaten.
Dit bevestigt in één klap mijn post in het andere topic (associatie met een bruiloft met het thema 'Ibiza')
Nou nee, het aantal locaties was ook echt teveel. Gasten moeten iedere keer in de auto, parkeerplaats zoeken (en betalen!), jas aan jas uit, haasten om overal op tijd te zijn etc. Zeker voor oudere mensen, gasten die zwanger zijn of slecht ter been is dit niet leuk...
Ik ben een keer last minute ceremoniemeester geweest op de bruiloft van een kennis. Haar eigen ceremoniemeester liet het afweten en wij gingen toen goed met elkaar om. Maar we hadden blijkbaar een miscommunicatie, want op de dag zelf bleek dat ik koffie voor alle gasten moest zetten en moest serveren en opruimen. Ik dacht dat ze dat iemand daarvoor had ingehuurd. Tijdens het feest moest ik alle tafels afruimen, terwijl andere buren in de keuken stonden om de hapjes te maken. Mijn man heeft de hele dag alles voor ze gefilmd. Toen iedereen wegging hebben de buren en ik snachts het hele zaaltje opgeruimd. Vervolgens bleek dat ze achteraf teleurgesteld was omdat ik mijn taken niet goed deed en ik de buren niet uit de keuken had gehaald voor de openingsdans.... Dus nooit een bedankje gehad. Dit doe ik dus echt nooit meer, behalve dan voor echt hele goede vriendinnen en dan maak ik wel duidelijke afspraken.
Oom van mijn man (daggast) kwam binnen op zijn Nike air Max en met spijkerbroek, nu ben ik totaal niet van de kleding maar hij had toch snel door dat dat niet kon en is naar huis gegaan om een pak aan te trekken. Vreemde is dat zij vrouw wel een heel leuk jurkje aan had. Zwager kon ivm ongeluk geen schoenen aan dus droeg slippers, daar hebben mensen wel van op gekeken. Verder zijn ook wij van die mensen met 4 locaties (voor de daggasten dan) en met maar een klein groepje bij het diner en dus mensen die wel bij de ceremonie /kerk waren maar later pas op het feest. Maar dat is hier wel heel gebruikelijk.
Ik ken ook mensen die op rubber laarzen en in spijkerbroek naar de bruiloft van hun zoon gingen. Het was geen gezicht en het bruidspaar kon het zeker niet waarderen.
Misschien een dooddoener, maar bij dit soort dingen word ik er altijd aan herinnerd dat mijn moeder dus niet bij mijn bruiloft was. En ook nu denk ik: zelfs als ze rubberlaarzen aan had gehad, was ik super blij geweest. Toen heb ik staan janken omdat iemand, onnadenkend, ineens niemand laat zijn eigen kind alleen inzette. Pfff... doe mij maar een moeder in rubber laarzen en niet eentje die al 'iets anders' had op mijn trouwdag. Sorry voor de downer
Mijn eigen bruiloft. We trouwden in een prachtig oud kerkje op een hele mooie oude locatie in Nederland. Bij het kerkje was een klein trapje met 2 treden. Door mijn prachtige lange jurk en pumps (echt ik had al zo’n pijn aan mijn voeten) miste ik de tree en hoe hard mijn man ook z’n best deed na even wankelen ging ik toch op Mn plaat. Dat terwijl iedereen in een boog stond met aandacht op ons om rozen te gooien. Ik kon wel door ee grond zakken. Achteraf is het natuurlijk heel grappig en past ook precies bij mijn onhandigheid
Jeetje, wat verdrietig! Ik vind bruiloften altijd moeilijk als ik zie dat de bruid wordt weggegeven door haar vader. Mijn vader vond dat een onzin-gebruik, maar ik weet zeker dat hij dat toch met liefde had gedaan op mijn bruiloft, als hij nog geleefd had
Oja en nog een blunder van ons eigen bruiloft. Mijn man was aan het begin het trouwboeket vergeten. Gelukkig woonden we heel dicht bij de locatie en is onze seremoniemeester naar huis gereden om het op te halen .