Hoi meiden! Hoe gaat het met jullie? Hier wel ok, merk dat de therapie helpt...ben echt veel relaxter dan eerst! M'n man staat er soms versteld van! En ik ook. Nooit gedacht een dag niks in huis te kunnen doen zonder me er aan te irriteren Bij de arbo arts ging alles goed, ze verwachten nog niks van me. Denk dat het ook wel mee werkt dat ik geen werk meer heb.
hoi, ik denk dat ik me ook aan mag sluiten. Ik ben afgelopen vrijdag helemaal ingestort op mijn werk. Ik moest naar een vergadering en ik kon het gewoon niet. Ik barstte in huilen uit. Mijn leidinggevende had in eerste instantie totaal een begrip voor de situatie maar toen ik 2 uur later nog zat te huilen is ze toch maar eens komen vragen wat er aan de hand was. Ik kon het niet echt uitleggen maar wat ik wel weet is dat ik doodmoe was. Thuis erger ik me ook kapot aan het feit dat ik continu wel iets te doen heb. Is het niet de was, is het wel poetsen of de honden voeren, uitlaten, noem maar op. Als ik net gestofzuigd heb is het 10 minuten later weer een zooi omdat er 2 honden rondlopen hier. Kortom, ik heb even het gevoel dat ik het allemaal niet meer kan bijhouden hier. afgelopen maandag ben ik meteen naar de dokter gegaan en heb ik Fluvoxamine voorgeschreven gekregen om me even wat rustiger te gaan voelen. Verder ga ik over 2 weken maandag voor de eerste keer met iemand praten. Ben benieuwd. Ik ben helemaal niet iemand die graag praat over mijn problemen en ik heb een hekel aan mensen die zich zielig voelen of in de slachtofferrol gaan zitten. Nu merk ik dat ik er zelf even doorheen zit en de meeste moeite heb ik er nog mee, om dat te moeten toegeven. Klinkt dit als een burn out?
Het klinkt in ieder geval dat je er idd even helemaal doorheen zit, maar of het een burn-out is dat kan alleen een psych constateren. Goed van je dat je erover gaat praten en tja het overkomt zelfs de beste mensen, zo zie je maar weer. Het is en blijft ook gewoon een moeilijk onderwerp, omdat je het aan de buitenkant niet ziet, de meeste mensen denken dan idd dat je je aansteld. Fluvoxamine, wat is dat voor iets? nou meis als je erover wilt praten, schroom niet en schrijf het van je af, als je liever via pb wilt, mag dat ook altijd. knuff
hoi meiden, hier nog een mama die overspannen is.. dit zijn mijn klachten : onrustig vergeetachtig (heeel erg) trillende handen onrustige benen zweetaanvallen koud hebben hoofdpijn 24/7 gevoelig voor licht en geluid geirriteerd misselijk extreem moe geen eetlust duizelig/bijna flauwvallen benauwd staren/dromerig angstig en ik kan NIETS meer van mijn oudste dochter verdragen ! ik word echt gek van dr.. ik heb nu een kleintje van 8 weken en slaap snachts hooguit 6 uurtjes, dit is veel te weinig en in de middag word alles me teveel ik reageer onredelijk en voel me gewoon uitgeput.. door en door moe. Ik verlang naar rust, naar slaap, naar tijd voor mezelf. Ik durf geen boodschappen meer te doen omdat ik dan een zweetaanval krijg en duizelig word/bijna flauwvallen als het er erg druk is. Ik ben nog niet bij de huisarts geweest maar dit ga ik van de week doen, ik wil alleen geen medicijnen, ik hou niet zo van medicijnen met bijwerkingen etc, ik doe dat liever met homeopatische middeltjes dus hoogstwaarschijnlijk ga ik naar mn homeopatische arts. Mijn man werkt 60 uur per week en komt savonds pas na 19.00 thuis.. hierdoor moet ik dus alles alleen doen. mijn Oudste heeft gedragsproblemen en verlatingsangst, haar zomaar bij een oppas brengen gaat dus niet. De afgelopen weken zijn me teveel geworden, we hebben jaren ingewoond bij mijn schoonvader met de oudste en ik heb behoorlijk op mijn tenen moeten lopen, nu zijn we toen ik 37 weken zwanger was verhuisd. Ik heb een hoop moeten regelen enz, daarna ben ik bevallen van maik en mijn kraamweek was een hel.. maik had veel krampjes en ik sliep maar 1uurtje snachts. Overdag kon ik niet rusten omdat de oudste me niet met rust liet ivm verlatingsangst. problemen met de gemeentes met aangifte en in-uitschrijvingen. Daarna ging het steeds slechter met maik en bleek hij koemelkallergie te hebben, toen het beter leek te gaan kreeg hij spruw en 2 kuurtjes verder heeft hij het nog steeds, van die kuurtjes werd hij heel ziek, nu heeft hij nog steeds spruw en lopen we bij mijn arts om het vanuit zijn darmen weg te krijgen. Het gaat nu eindelijk wat beter maar hij is erg huilerig en slaapt slecht. Als hij even slaapt en na 5 min weer begint te huilen denk ik : hou op ! nee niet weer ! Heb o'n behoefte aan rust, aan slaap..
hey meis, jee zeg, dat is niet niks allemaal, snap dat je er behoorlijk doorheen zit.. als eerste kun je niet een dag regelen dat iemand op jou kindjes past en jij even een time-out kan pakken? Zoals oma/opa/tante/vriendinnen? Het is nu ook heel belangrijk dat je even op adem komt. of anders als je man er wel is,(weekend) kan jij dan niet wat voor jezelf gaan doen,ff eruit, dat je man bij de kids is? heel goed dat je naar een arts gaat, hetzij een homeopathische arts, ben zelf ook niet van de medicijnen, ook ivm bijwerkingen. Omdat je ook nog niet zo lang geleden bent bevallen kan je ook denken aan een pnd..ben hier niet echt mee thuis, maar mischien ff googlen? valt allemaal niet mee, een kindje met gedragsproblemen/angsten en een baby die ook nog eens niet goed slaapt, heb dit ook helaas de eerste 17 maanden met mijn laatse telg meegemaakt...en met de oudste (pdd-nos/adhd)..slaap en rust/regelmaat is dan zo belangrijk.. storte ook vaak in hoor, maar heb op 1 of andere manier mezelf er wel weer bovenop geholpen..gelukkig gaat het nu redelijk, heb nog wel mijn mindagen, maar niet meer iedere dag gelukkig en soms blijft het zelfs weken goed gaan...en het is voornamelijk positief denken en dat is verdomd moeilijk, maar dat heeft me wel op de been gehouden, aan alles komt een eind, er komen zeker betere dagen aan, denk maar aan de dag dat ze lekker naar school gaan..helaas duurt dat nog wel een tijdje en wat dan belangrijk is is toch wel tijd voor jezelf pakken en mischien is met iemand praten wel een optie? Deze persoon ziet de dingen natuurlijk heel anders en kan jou mischien wel op andere positieve gedachten brengen!? heel veel sterkte meis. knuff
Hallo Eliesje Sorry voor de lange stilte van mij kant, maar is wel paar dingen verandert sinds mij laatste post, hier. Ik werk nog steeds in B. Werk nu nacht diensten, zo 1á 2per week. Mij vriend werkt sinds september ook in B. Met mij depressie gaat ook verschillend, zijn dagen dat ik alles aan kan, en weken dat ik kompleet eronder ga. Begin oktober heb ik auto ongeluk gehad... kwam met mij VW busje onder een groot traktor (5.5 ton). Wonder boven wonder was alleen materiële schade. Hoe is het met jou? Werk jij nog? Is jou man nog in Afghanistan? Groetjes! Sima
hey meis, wat leuk weer eens van je te horen...jee een ongeluk gehad he, nou jij heb echt een engeltje hoor meid..pfff... Heb je het wel naar je zin op je werk? Fus je vriend is van werk gewisseld? Gaat het thuis wel beter met je vriend enzo, wat betreft hulp van hem? Hoe staat het met de kids? hier gaat het wel , maar ben nu heel erg met me lieve pa bezig, die is bijna alweer een jaar overleden en ben daar heel erg mee bezig, terwijl het thuis ook allemaal doorgaat, dus gekkenwerk, het liefst ben ik dus even alleen tot na de kerst ofzo.. Mijn man is uiteindelijk niet naar afganistan geweest, vanwege de bezuinigingen ging dat niet meer door. heel fijn voor mij, mijn man had er best zin in, tja die had er ook voor getraint. hij is wel pas 3 weken naar senagal geweest, inmiddels is hij weer thuis. liefs elies
He ladies, sorry voor de lange afwezigheid. Hier even een korte update. Op zich gaat het redelijk. Manlief nieuw werk wat goed gaat, ikzelf op zoek naar iets anders, dus goede keuzes. Met mij als persoon blijft het wisselend gaan. Er zijn dagen dat het top gaat, en er zijn dagen dat ik niets kan hebben, zenuwachtig ben, slecht slaap, zeer chagrijnig/emotioneel etc. Ik ben weer begonnen met de Valeriaan, en dat haalt wel de scherpte er even een beetje af. Ik merk dat ik zo'n verschrikkelijke behoefte aan rust en gezelligheid heb, dat ik me daar zo aan vastklamp. Toe aan vakantie, leuke dingen en tijd voor elkaar. En als dat dan niet lukt (manlief in zn vrije tijd zeer druk met huis afmaken, wat ook erg fijn is en ook erg nodig) ben ik helemaal teleurgesteld. Manlief weet dit ook, maar hij geeft ook aan dat t kiezen uit twee kwaden is: of ik blij en huis blijft achter waardoor de rust er nooit echt helemaal komt, of huis komt af wat op lange termijn zeker rust brengt, alleen ik nu niet blij..... Dus ik snap zijn keuze, ik weet ook dat het gevoel voornamelijk bij mij ligt.... ***diepe zucht***telt tot 100***en probeert te lachen*** Ik zal de komende dagen hier even bijlezen en iedereen persoonlijk reageren, misschien kunnen we in deze donkere dagen wat meer voor elkaar betekenen. Liefs Chris
Heel herkenbaar. Ik heb ook behoefte aan gezelligheid, maar daardoor slaap ik juist slecht en doe ik te veel mijn best om het gezellig te maken. En, dat werkt niet. Hier gaat het ook een stuk beter, maar ook wel periodes dat ik weer terugval in mijn oude patroon. Werken doe ik nog niet, ben wel aan het reintegreren. Dat gaat nog best lastig. Ik kan me haast niet voorstellen dat ik ooit drie dagen gewerkt heb. Komt vast wel weer.
Ik ben ook de klos,ben Burn Out. (en mede hier door dat mijn contracturen nu dus waarschijnlijk om laag moeten ) Het is ontstaan door thuis(te gejaagd leven)en door mijn werk...net een nieuwe baan dus een beetje perfectionistisch te werk gegaan. Gevolg:totaal opgebrand.
Helaas welkom hier. Er wordt hier niet zoveel geschreven. Jammer eigenlijk, want ik vind contact met anderen erg fijn. Vooral als je een beetje het zelfde meemaakt en voelt. Ik moet zeggen dat ik zelf ook niet zoveel schrijf. Soms heb ik gewoon de puf niet voor.
Nou, ik heb op de vorige pagina nog een berichtje van een tijd terug geplaatst en dacht ik laat even weten wat het nu was. Ik had inderdaad een burn out, ben een aantal keer gaan praten met een psycholoog en dit heeft wel geholpen. Ik ben na 3 weken weer volledig aan het werk gegaan op eigen aandringen, want voor mij werkt het niet om heel lang thuis te gaan zitten, waar het naar mijn idee net zo druk is als op mijn werk met alles wat er thuis moet gebeuren. Daarbij haal ik toch ook wel een soort ontspanning uit mijn werk. Ik ben nu ook weer zwanger dus neem mezelf wel in acht. Mocht het even niet gaan, dan heb ik afgesproken met mijn leidinggevende dat ik dit op tijd aangeef. Allemaal veel sterkte met het teboven komen van deze rotziekte. Liefs Luna.
Zo hard geroepen dat ik ga bijlezen, maar kan me er zo slecht toe zetten. Terwijl ik ook wel behoefte heb om te praten met lotgenoten, iemand die me snapt... Het gaat ff niet zo lekker zoals jullie wel merken. Ik wil zoveel, maar het wil gewoon niet. Mn koppie werkt niet mee. Behoefte aan gezelligheid en rust, en daardoor veel aan denken. Ook over de rest (ben bezig uitkering aan te vragen ivm geen werk, dus ook de zoektocht naar werk en alles eromheen....) Tranen zitten weer zo verschrikkelijk hoog, pfffff. Niet leuk, niet voor manlief, niet voor mn kids en ook niet voor mezelf. Neem me elke avond voor, morgen doe ik relaxter, het komt allemaal wel goed. Maar dan begin ik weer te denken. Wat als mn uitkering niet goedgekeurd wordt? Wat als ik geen werk vind? Wat als manlief mn humeur en gedrag niet meer trekt? Wat als ik me zo blijf voelen, wat moet er dan met de kids? En wat moet ik dan met mezelf..... (en daar zit ik al te janken, hoezo zelfmedelijden) @ Luna. Fijn dat t beter gaat en dat je jezelf goed in acht kunt nemen. En gefeliciteerd met je zwangerschap! @ Prinses. Meid wat herkenbaar. De puf niet, het gevoel dat je grip wil hebben op gezelligheid en plezier, waardoor het dus allemaal anders loopt dan je wil, waardoor je je weer klote voelt... Succes meid! @Girl75. Helaas welkom hier. Zoek hulp, das t eerste wat ik zeg. Want als je zo diep zit, redt je eruitklimmen niet alleen. Ik begrijp dat je er mee zit dat je contracturen omlaag moeten. Hoe moeilijk ook, probeer rust te vinden. Werk is maar werk (hoe nodig t ook is...) En ik roep t wel, maar weet dat t echt niet zo makkelijk is. Ik ben ook een perfectionist, wil alles doen in weinig tijd. Bij mij heeft t zelfs tot gevolg gehad dat ik op zoek moet naar ander werk en dus zonder zit. Erg moeilijk, maar ergens ook een hele grote opluchting, want anders was ik nog verder kapot gegaan... NIet dat dit geen spanning meebrengt, zoals ik hierboven al schreef, maar goed. Ik hoop nu eindelijk iets te vinden waar ik weer op mn plek zit en sterker kan worden!
Hey meiden, idd jammer dat er hier niet veel wordt geschreven, kunnen het juist zo gebruiken die herkenning en we kunnen elkaar goed oppeppen, alleen bij onszelf lukt dat bijna nooit . @Luna, fijn dat het goed gaat nu. @girl, idd naar de ha! Niet blijven lopen. Heel herkenbaar dat perfectionistische, daar heb ik dus ook erg veel last van en het is zo moeilijk om daarin wat makkelijker te worden.. En dan nog dat gejaagde erbij, dan loop je jezelf al helemaal voorbij..Dus STOP..en ga bij jezelf na wat is belangrijk, wat wil IK...met wat hulp van iemand buitenaf lukt dit gewoon beter, loop er niet te lang mee door, juist omdat je perfectionistisch bent denk je al snel dat je het zelf wel kan..echt doen hoor, schaam je er niet voor. knuff @Chrissie, oh meis, allereerst een digi-knuf..idd jouw koppie zit weer helemaal vol..praat je nog met iemand hierover? Is het een idee om al deze frustraties op te schrijven? En wat als je geen uitkering kan krijgen, is dit een vreselijk probleem voor je gezin? Heb je al eens aan je man gevraagd wat hij van jou vind? Mischien vind hij jou wel een super moeder en een lief mens en zie jij dat niet, omdat je met jezelf in de knoop zit? Ik zeg dit omdat je natuurlijk met zo'n koppie vol alleen maar negatieve dingen denkt en er dan vaak dingen zijn waar je je druk om maakt en die mischien wel heel anders zijn.. ik zit niet zo heel vaak hier, maar als je behoefte hebt om vaker te mailen ofzo, mag je je email wel pb-en hoor. kijk maar. hier gaat het op zich goed, ben alleen behoorlijk ziek geweest en dat gaat je ook niet in de koude kleren Zitten, vooral niet omdat ik er dus alleen voor heb gestaan met 3 kids..me vent is dus met vakantie.. donderdag ziek geworden, vrijdagnacht is me vent verttrokken en laat zijn zieke vrouw achter met 3 rondhuppelende kids..nou ben door een hel gegaan hoor..niemand die dan ook kon helpen... best kwetsend..maar heb het overleefd..maar dan gaat je koppie ook weer malen hoor.. zaterdag komt hij weer thuis..met een behoorlijk schuldgevoel dat wel.. liefs elies
Idd, dat oppeppen is goed voor ons. Nu nog leren naar ons eigen advies te luisteren Jeetje Elies, wat klote meis. Als mama kun je nooit ziek zijn blijkt maar weer. En balen dat je vent dan weg gaat... Hopelijk gaat ie goed zn best doen met zn schuldgevoel en gaat ie je goed verwennen Voor de rest heb ik je pb gedaan. Ik heb me voorgenomen om idd wat vaker hier te checken en van me af te schrijven en hopen dat ik een ander op kan peppen. Dus als jullie zin hebben om mee te doen Liefs Chrissie
nou dat verwennen was ook maar 1 dag, daarna gaat het gewone leven weer verder he.. ach voel me gelukkig niet meer zo ziek, ben nog wel aardig aan het hoesten en erg moe, maar verder gaat het wel, alles komt toch altijd op mij neer. had je inmiddels pb terug gestuurd hoor. kijk steeds meer uit, naar de dag dat alles lekker naar school gaat, heerlijk die rust en gewoon mijn ding te doen..nog anderhalf jaar doorbijten.