Luister vooral ook naar je eigen gevoel. Als dat je zegt dat het oké is om een week weg te gaan, wie zijn wij dan om te zeggen dat je het niet moet doen. Zelf had ik het niet gekund. Mijn kinderen gaan nu af en toe uit logeren (oudste is bijna 3, jongste is bijna 1) dus wij kunnen tegenwoordig echt wel eens wat met z'n tweetjes doen. Die tijd komt gauw genoeg weer! Onze oudste hebben we voor het eerst één nacht met oppas thuis gelaten toen hij een week of 10 was. Dat was erg gezellig, maar man, wat duurde de terugreis mij lang! Het is maar goed dat ik niet reed, want ik zou dat gaspedaal echt tot de bodem hebben ingetrapt. Het uitslapen waar ik me enorm op had verheugd werd helemaal niks, omdat ik om 6 uur wakker werd met ontploffende en lekkende borsten. Echt romantisch wilde het dus ook niet worden die ochtend. Toen hij 1,5 was (en ik net zwanger van de tweede) zijn we een dag of 4 met z'n tweeën weg geweest, terwijl hij bij opa&oma logeerde. Daarvoor had hij daar vaak genoeg 1 of 2 nachten geslapen. Dat logeren ging prima, zelf vond ik 4 dagen écht lang zat, toen ging ik hem te erg missen. En m'n jongste is tot nu toe pas 2 keer een nachtje bij me weg geweest. Langer kan en wil ik nog niet, ook al had mijn vriend heeeeeel erg graag een weekje of zo weg gewild afgelopen najaar. Hij baalde ervan, maar heeft mij de keuze gelaten - je kunt toch ook niet weg als een van beide niet wil. Kortom: ik vind het kul om te zeggen dat het nu voor het laatst is dat je met z'n tweetjes iets kunt doen. Dat kan juist veel makkelijker als je kind ietsje groter is... Ik zou zelf nooit zijn gestopt met BV geven om een week weg te kunnen. Maar begrijp me niet verkeerd: ik vind het jouw goed recht om dat allemaal wel te doen, en vind je er geen millimeter slechter om als moeder. Het is gewoon een gevoelskwestie, ik had het gewoon letterlijk niet gekund.
Als hij echt zo heel graag met jou alleen iets wil, kan het dan niet een (half) jaar uitgesteld worden? Een vrouw die net 10 weken eerder is bevallen zit nog midden in haar herstelperiode, daar valt qua huwelijksreisromantiek gewoon nog weinig lol aan te beleven. Je zult gewoon nog veel moeten rusten en je kunt weinig ondernemen. Met een wat ouder kind is het gewoonweg veel gemakkelijker om even afstand te nemen, als met een volledig van je afhankelijke uk. En dat heeft de natuur ook gewoon zo bedoeld. Of kan het niet gewoon een nacht weg, of een weekeinde. Dat is voor de baby ook beter te behappen. Want afgezien van je eigen gevoelens, als jullie een hele week weg zijn kan dat ook tot gevolg hebben dat de baby jullie vervolgens afwijst en geen contact meer wil hebben!
Iedereen zit anders in elkaar. En ik ken moeders die na een maand of 3 inderdaad een weekeindje babyloos weggingen. Zelf kon ik het niet. En als mijn aanstaande man mij gezegd zou hebben dat het 'het laatste is wat we samen kunnen doen' was, dan had ik hem waarschijnlijk gevraagd of hij soms van plan was er binnen een jaar al weer vandoor te gaan. Heeft ie niet gedaan hoor, we zijn al HEEL LANG samen en de kinderen zijn wat ouder, wij zijn ook al eens samen weggeweest (maar hij heeft de kinderen liever bij zich...)
Goed van je, maar je kan je kind natuurlijk niet zomaar meenemen op een vlucht ook al heeft ze geen stoel, die moet je wel netjes bijboeken enzo (met nummer ID-kaart). Heb je ook al nagedacht wat je gaat doen met de borstvoeding? Pakt je baby de fles al??