Mijn zoontje is een zeer gevoelig mannetje die altijd heel goed heeft geweten wat hij wil. Het is een mensje die graag helpt en bij je wilt zijn.. Nu is het zo dat als ik alleen met hem ben hij zo gigantisch staat te claimen dat ik niet zo goed meer weet of ik het wel goed doe. Als ik niet doe wat hij wil nou dan is het onweer!! Zodra ik in de stoel ga zitten is het mama uit! Maar wat hij dan precies wil weet hij zelf ook niet.. Dus met hem gaan spelen werkt niet, bij mij op schoot wil ie niet.. eigenlijk wil hij dus niks maar ook weer wel. Ook heeft hij dan vaak de neiging mij te slaan of te knijpen. Als ik weg ben (dus op de wc, boven, bijkeuken) is het goed.. zodra ik weer in zicht ben is het mis. Eerlijk gezegd weet ik niet zo goed wat ik er mee moet.. ik zet hem wel eens in de gang want op een gegeven moment verlies ook ik mijn geduld. Vooral het slaan en knijpen ben ik zo beu... wat ik ook doe negeren of straffen krijg de indruk dat het niet helpt. Het is wel iets minder als een tijdje terug alleen toen was hij er niet echt bewust van.. nu is het gewoon kwaaiigheid dat slaan en knijpen. En dit doet hij opvallend meer bij mij dan bij zn papa. Dus ik hoop dat iemand tips heeft.. en of mij kan vertellen of dit echt een fase is die er bij hoort en zeker weer overgaat. Gr, Diana