Beste dames, Ik wil jullie graag even iets voorleggen, want ik weet niet zo goed hoe ik het aan moet pakken. Mijn ex kwam er 3 kwart jaar geleden mee aan dat hij co-ouderschap wil. Een week bij hem en een week bij mij. Nou op zich prima, maar onder de voorwaarde dat hij niet 5 dagen zou werken die week (zoontje zou dan alleen maar hele dagen bij opa zitten). Daar heeft hij zich aangehouden en werkt in de week dat zoontje er is 3 dagen. Maar nu wil hij dus naar de notaris om het vast te laten leggen. Dat zou ik normaal gesproken niet zo erg vinden, ware het niet dat er amper communicatie tussen ons is. Hij vraagt nooit iets oid, gaat niet mee naar het eerste gesprekje op de psz, ondanks dat hij op de hoogte was. Hij heeft ook niet gevraagd hoe het gesprekje is gegaan, ik heb het zelf maar verteld. Verder word er met geen woord gerept over de basisschool, ik heb gevraagd of dit nog de school is die in de planning staat. wat hem betreft wel, ik heb gezegd oke prima dan schrijf ik hem in. De enige reactie daarop is oké, hij vraagt niks, stelt niet voor om mee te gaan. Verder vraagt hij nooit hoe hij het bij mij thuis gaat oid. Als ik dingen hier ineens thuis hoor van zoontje, over de turtles oid, waar hij details over verteld en ik vraag aan zijn vader hoe of wat dan is het antwoord ik weet het ook niet hier word er nooit naar gekeken. Overal word zo laks mee om gegaan, vanuit gegaan en niet gecommuniceerd. Ik zie hem 1x in de 2 weken 3 minuten ongeveer als hij zoontje bij mij komt ophalen, de andere week brengt hij zoontje op maandag naar de psz en ik haal hem dan op(maandag is de wisseldag) Ik heb een aantal maanden geleden aangegeven dat dit zo niet werkt, en heb een boekje voorgesteld wat elke week mee gaat, waarin we schrijven wat we hebben gedaan in die week. Zodat de ander toch een beetje op de hoogte is en je een idee heb waar het over gaat als zoontje iets verteld. Maar daar blijft het ook bij, gewoon oppervlakkige dingen en thats it. Wat moet ik hier nou mee? Ik weet dat ik moet zeggen dat ik nog niks wil tekenen tot er iets veranderd, maar hoe? Het is namelijk altijd al zo geweest dat hij eigenlijk over mij heen loopt, en ik heb dus geen idee hoe ik het moet aanpakken. Sorry voor het lange verhaal.
Wat ik heb gemerkt dat erg belangrijk is bij co-ouderschap is niet over de drempel van het huis van de ander gaan bemoeien. Ik snap dat je graag wilt weten wat je zoontje meemaakt, maar als het verder goed gaat, dan vind ik dát geen reden om het co-ouderschap niet vast te leggen.
Dat zou ik ook moeilijk vinden hoor. Kan je dit niet bespreken met iemand van ouder & kindcentrum? Hier geven die allemaal info en cursussen , 'positief opvoeden voor gescheiden ouders' bijvoorbeeld. Het lijkt me dat communicatie tussen de ouders heel belangrijk is. Je mag daar best eisen aan stellen. En je kindje moet dat ook trekken, steeds 'verhuizen'.
Nja zoals je kan lezen staan er oppervlakkige dingen in het boekje, omdat ik het belangrijk vind als mijn zoontje een verhaal verteld dat ik een beetje weet waar het over gaat, er word niet tot in detail op in gegaan... Het probleem is dus dat er over belangrijke zaken dus niet gesproken word.... Ik vraag wel eens dingen, krijg daar een kort antwoord op, of een onzin antwoord en dat is het. Andersom word er nooooit wat gevraagd, ook niet over school oid
Ik denk dat mn zoontje het wel trekt, althans hij doet niet heel vreemd... Bij zijn vader is hij een soort voorbeeld kind en bij mij wat dwarser maar dat schijnt best 'normaal' te zijn dat ze zich niet hetzelfde gedragen bij de andere ouder. Ik zat ook te denken aan mediation oid? Als het goed is wil hij binnenkort een afspraak maken, terwijl we verder helemaal niks hebben besproken hoe of wat, we gaan daar heen om Dingen vast te leggen toch? En niet om daar uit te vechten tot hoever het bijvoorbeeld acceptabel is dat de ander verhuist oid
Ik weet niet precies wat een mediator doet in zo'n geval. Echt ruzie heb je nog niet met ex toch? Consultatiebureau/ouder en kindcentrum hebben wel veel ervaring met dit soort problemen. Die hebben vast tips waar je op moet letten, hoe je eea op een rijtje kan zetten voor jezelf en voor je kind.
Hmm nee geen ruzie, nog niet tot ik zeg dat ik nog niks wil tekenen gok ik zo... Want hij loopt dan evt toeslagen mis o.a.
Maar waarom zou je dan niet tekenen? Wat verandert er aan de situatie als je wel of niet tekent, behalve dat je je ex financieel benadeelt? Begrijp ik nu dat jij op het moment te boek staat als volledige verzorger? Terwijl je zoon al 3/4 jaar 50% van de tijd bij de vader is? Qua communicatie begrijp ik wel dat jij het allemaal veel diepgaander wilt, vooral omdat je er niet bij bent. Maar hij schrijft dus op wat ze hebben gedaan, je kind lijkt gelukkig te zijn bij papa, en er zijn geen echte problemen.. Het is ook een beetje mannen eigen om niet hele uiteenzettingen te doen over afgelopen week. Misschien weet hij niet wat jij nou belangrijk vindt? Ik zou het op prijs stellen om te weten als mijn kind ziek was geworden, heel lelijk gevallen, een hele nacht had gehuild ed. Maar de tekenfilms die ze hebben gekeken en wat ze aten vind ik dan minder belangrijk. Mijn man zou zoiets echt niet meer weten over afgelopen week hoor.. En qua school ed, mijn ervaring is dat in gewone gezinnen ook vooral de moeders deze keuzes maken en de mannen daarop vertrouwen..
Omdat er amper communicatie is.. daarom En dat ik dan vast zit aan iets waar ik op dit moment niet achter sta. Een 'voorwaarde' van co-ouderschap is dat je fatsoenlijk met elkaar communiceert... En volgens mij lees je niet helemaal goed, ik heb nergens gezegd dat ik detail wil weten wat er allemaal is gebeurd. maar ik wil het wel normaal over belangrijke dingen kunnen hebben. Er is geen communicatie, zoals gezegd, en er word vanuit gegaan dat ik alles maar doe... Als ik zoon namelijk niet inschrijf op school... weet ik zeker dat hij straks nergens ingeschreven staat als hij 4 is.... Er is totaal geen interesse verder in hoe en wat. we hadden ook afgesproken 2x in de week even met zoon te videobellen... in het begin ging het goed, nu uiteindelijk belt vader alleen op zondagavond, de dag voor hij zoon weer ziet en laat de rest van de week niks horen. Ik vind, bij co-ouderschap voed je samen op, communiceer je samen en interesseer je je voor de belangrijke dingen in zoon zijn leven. Ik heb het idee dat geen van dat allen aan de orde is. Dingen als ' wanneer gaan we het vastleggen, want dan kan ik toeslagen aanvragen' of ' wanneer vragen we het aan want dan krijg ik ook kinderbijslag' dat wekt nou niet echt op alsof hij co-ouderschap wil en het vast wil laten leggen uit het oogpunt dat dat het beste is voor zoontje. En dan vooral niet als er niet eens gevraagd word hoe het gesprek was op de psz was en of het allemaal goed gaat daar
Maar krijg jij nu de volledige kinderbijslag en toeslagen, of betaal je de helft aan de vader voor de tijd dat jullie kind bij hem is? Ik heb al je berichten juist 2X gelezen, en heb mijn bericht daarop gebaseerd. Je schrijft zelf dat hij communiceert over basisdingen en in een schrift schrijft, maar niet over belangrijke dingen. Wat is basis en wat is belangrijk? Hoe communiceert je ex in het algemeen? Is hij een prater? Ik lees dat jij hem info hebt gegeven over de basisschool en dat hij het prima vond. Dat vind ik iets anders dan ' anders was het kind niet ingeschreven op de basisschool'. Als je 50 gezinnen vraagt wie van de ouders de voortouw neemt bij dingen als psz/schoolinfo opzoeken enz, zal bij het overgrote deel dit de moeder zijn. Want als hij niet geïnteresseerd is in zijn kind had ie zijn zoon toch niet al maanden de helft vd tijd bij zich, en ging ook parttime werken in die tijd? Ik snap jouw punt van de ene kant, maar van andere kant vind ik je heel hard. Het komt op mij over alsof jij vindt dat je de beslissingsrecht hebt over de (co)ouderschap en je ex alleen inspraak heeft als ie aan jouw voorwaarden voldoet. Maar jullie zoon is net zoveel zijn kind als de jouwe.
Ik denk dat je tegen dezelfde dingen aan was gelopen als je nog bij elkaar was geweest. Het klinkt alsof dat gewoon zijn communicatie stijl is. Vrouwen denken nou eenmaal meer en langer na over belangrijke zaken voor het kind en communiceren meer. Mijn man zou ook niet uit zichzelf over basisscholen beginnen en is nog nooit mee geweest naar een gesprek op het kdv. En toch is het een superlieve vader, de beste die mijn kinderen zich kunnen wensen! Mannen zijn vaak wat zakelijker en praktischer, en richten zich idd weer op zaken zoals toeslagen regelen. Het is toch ook niet gek dat hij toeslagen wil als jullie zoon de helft van de tijd bij hem woont? Als alleenstaande ouder kan hij die toeslagen vast goed gebruiken. Jij krijgt ze neem ik aan toch ook? Ik lees nergens gegronde redenen om het co-ouderschap niet vast te leggen.
Meis tel je zegeningen van wat je wel hebt. Regel school tandarts ect ect wat Adi ook zegt in 99 procent van de gevallen regelt de moeder ( meestal alles) ect ect. Ik zie geen grote problemen alleen dat de communicatie iets beter moet gaan. als dat alles is??
Ik vind dat Roos het duidelijk omschrijft. Ik denk dat zijn communicatie niet erg zal veranderen omdat hij jouw punt niet zal begrijpen. Hij is daarin gewoon anders. als jij dat wel belangrijk vindt (en dat kan ik me heel goed voorstellen), zal jij net als nu initiatief moeten blijven nemen. Maar ik zou het los zien van co ouderschap
Ik zou zeker gaan voor mediation... Alles om het voor je kindje(s)zo aangenaam mogelijk te maken. Dat wordt ook standaard aangeboden bij co ouderschap tegenwoordig... Wellicht anders plaatsen bij andere forum onderdeel.? (Alleenstaande moeders)?
Het is vrij simpel, bij de notaris worden zaken vastgelegd, prima. Echter worden ook de zaken die jij wilt vast gelegd, en dat is de communicatie. Je kan hem een heads up geven dat jij geen problemen hebt met het vastleggen van jullie afspraken, echter wil je dan ook gewoon jouw stukje zwart op wit hebben staan, en dat is dat hij beter moet communiceren. Je kan het hem echter niet kwalijk nemen dat hij het contact kort wilt houden. Een schriftje is een goed idee, en misschien is het wel gewoon zo dat hij bij hem geen turtles gekeken heeft, maar bij opa, of de andere kids op de psz er over gehoord heeft (onze kleine meid kwam en komt soms ook met uitspraken die echt niet vanuit onze omgeving komen)
Ik zou ook voor mediation gaan, ook zodat jij leert inzien dat het waarschijnlijk geen desintresse is van je exmaar gewoon man-zijn. Ik ben gelukkig getrouwd maar als ik er niet was zou onze dochter niet op school zijn ingeschreven, geen sportclubje hebben, pas naar de tandarts gaan als die zelf belde voor een afspraak, pas nieuwe kleren krijgen als andere mensen aageven dat haar kleertjes wel erg veel te klein zijn. Mijn zus en haar ex hebbenco ouderschap, ze zijn geen beste vrienden oid maar waarderen en respecteren elkaar als ouder van hun kinderen. Zus regelt de praktische dingen en stuurt daar, uit zichzelf, een mailtje over zodat papa op de hoogte is. Niets ergs aan vind zij, want stiekem wil je als mama toch ook die dingen zelf doen. En dat hij niks verteld, tja, binnenkort zal je zoontje nog beter vragen en hoor je het wel van hem. Heel eerlijk gezegd gaat het je ook niks aan wat je zoontje daar doet, hij is dan niet bij jou. Wij vertellen ook niet aan de ex van mijn man wat wij doen als de kinderen hier zijn, natuurlijk wel bijzonderheden zoals ziek zijn of "schokkende dingen" waardoor kind van slag kan zijn (overlijden van een bekende/huisdier bijvoorbeeld) maar verder echt niets hoor.
Als dat alles is... communicatie is (in mijn ogen in ieder geval) een van de grootste onderdelen van co-ouderschap @ adi op je vraagt wat is belangrijk is wat niet, school lijkt mij toch redelijk belangrijk Buiten dat heb ik hem helemaal geen info gegeven over de basisschool, ik heb alleen gevraagd of zoontje nog steeds naar die school gaat, het antwoord was wat mij betreft wel en dat was het. Van info is dus helemaal geen sprake. En inderdaad.. in gezinnen doen de meeste vrouwen dit soort dingen, alleen moet je niet vergeten dat we geen gezin zijn... Ik vind dus dat vader net zoveel moet investeren en niet alles lekker makkelijk aan mij overlaten. @cvm1985 Dat jouw zus het niet erg/vervelend vind is prima. Ik vind het echter wel vervelend, en zeker aangezien HIJ degene is die dit wil. en over het niks vertellen, mijn zoontje is pas net 3, die maakt van alles en nog wat mee in die week bij zijn vader, dus ja ik wil weten wat voor leuke dingen e.d. ze hebben gedaan, zodat ik ook aan zoontje kan vragen of het leuk was oud, of als hij een verhaal verteld ik tenminste begrijp waar hij het over heeft. Bijvoorbeeld afgelopen week zijn ze naar de euromast geweest, nou hartstikke leuk! zoontje komt thuis en die zegt ja ik ben bij een hoge toren geweest, ik kon hier op inspelen omdat ik weet dat ze naar de euromast geweest zijn, anders had ik moeten zeggen oooow oke, wat leuk en dan was dat het geweest. @ algemeen Dat mensen co-ouderschap willen zonder te communiceren, allemaal best. Maar ik ga daar gewoon niet aan beginnen, ik wil gewoon weten wat er in zoon zijn leven speelt, en zolang hij dat zelf niet kan vertellen is vader daar verantwoordelijk voor.
Maar je geeft geen antwoord op financiële vragen. Betaal jij je ex nu de helft van kindertoeslagen en kinderbijslag? Want zoals jij beredeneert dat je ex co-oudeschap wil vanwege financien, kan hij hetzelfde over jou stellen. Dat jij de boot afhoudt zodat je volledige financiële voordelen hebt voor 50% zorg. En ik vind je echt enorm arrogant overkomen, nogmaals het is niet JOUW kind, het is jullie kind. Wat geeft jou het recht om deze beslissing eenzijdig te nemen, omdat je ex niet aan jouw wensen praat? Ik lees alleen maar heel veel: ik wil dit, ik wil zo,.. Wat willen vader en zoon? Want hun relatie staat helemaal los van jou, hoe graag jij dat liever niet hebt. Edit: als je kind dadelijk naar school gaat hoor je ook niks over wat ze de hele dag 5 dagen per week op school doen. Juffen geven geen overdracht aan ouders, tenzij er iets schokkends gebeurd is. Dat vertelt je kind ook 1 fragmentje uit een heel verhaal waar je verder niks van weet. Daar hoor je als ouder op in te spelen. En dat is over een jaar al..