Sinds we het geslacht weten, vanaf 16 weken zwangerschap, hebben mijn man en ik een naam gevonden voor onze kleine jongen. Er is geen betere naam op ons pad gekomen en ik ben er nog steeds zoooo blij mee! Het is DE naam. Aangezien we de 2e naam vernoemen naar de vader van mijn vader, word ik automatisch emotioneel als ik bedenk wat voor fijne naam we hebben gekozen. Ook ben ik benieuwd naar de reacties en emoties van mijn familie hierover. Ik denk niet dat ze het verwachten Herkent iemand dit? ik ben gewoon heel erg blij! En hopelijk over 5 weekjes is hij geboren en kunnen we de naam delen met onze familie, vrienden en de rest van de wereld.
Wat fijn zeg!! Ben benieuwd!! Nog even en dan kan je het zeggen. Geniet er nog even van dat het jullie " geheimpje " is. Hopelijk horen we het snel!!!
Ik herken het! Ik vond het een magisch moment om mn moeder te vertellen hoe haar kleinzoon heet! Bij onze eerste heeft mijn vriend dat namelijk gedaan. Het werd een keizersnede en onze families zaten al zo lang in spanning dat hij heeft gebeld toen ik nog weg was. Dat moment missen vond ik heel jammer.
Ik heb dat wel heel erg met de meisjesnaam.. Zou het het liefst tegen iedereen al vertellen. Maar wij weten het geslacht niet dus het is überhaupt maar de vraag of die gebruikt gaat worden.
Precies dat, zo magisch.. dat is het juiste woord! Jammer dat je het de 1e keer niet kon doen, gelukkig bij de 2e dus wel!
Spannend! Ik volg de oktober groepen, waar jij ook in meepraat. Maar praat zelf niet mee. Wij zijn op dezelfde dag uitgerekend toevallig Hoe houd je het vol joh, 40 weken het geslacht niet weten en 2 namen bedenken. Die meisjesnaam is iedergeval gekozen, fijn! Ik hoefde daar niet eens over na te denken
Je bent altijd welkom om mee te praten hoor Grappig dat we op dezelfde dag uitgerekend zijn! Het is al de 3e keer dat we her niet weten. Normaal ben ik erg nieuwsgierig maar met dit heb ik daar totaal geen last van. Al ben ik nu wel heel nieuwsgierig aan het worden Jongensnaam is ook gekozen hoor maar die naam is gewoon goed en sta ik uiteraard achter maar de meisjesnaam is echt DE naam!
Wij hadden zowel de jongens- als de meisjesnaam al jaren van tevoren en hebben er nooit meer aan getwijfeld. We hebben ook een jongen en een meisje gekregen. Zo blij dat we allebei de namen hebben kunnen gebruiken, ik ben er nog steeds verliefd op en ik denk niet dat we andere namen hadden kunnen vinden die zo perfect zijn voor ons. Vooral de jongensnaam is zo erg DE naam voor mij dat ik vaak een moment lichtelijk verbaasd ben als er een jongetje is geboren met een andere naam dan die van onze zoon. (Ja, ik realiseer me dat dat raar is) Fijn voor jullie dat jullie ook zo'n geweldige naam hebben gevonden, zeker met die emotionele waarde erbij.
Wat klinkt dat heerlijk zeg, die magische omschrijving. Hier helaas niet; wel met de meisjesnaam daar zijn we beide zo verliefd op, maar jongensnaam is een ramp. We kunnen geen 1 leuke naam vinden. Over een tijdje weten we het geslacht. En het geslacht van het kindje maakt niet zo veel uit maar qua naam zou een meisje dus wel heel fijn zijn....
Het kan ook erg lastig zijn! Mijn man had minder met de naam in het begin, dus dat was wel even wennen voor hem. Toen we geen andere naam tegenkwamen die net zo leuk was als deze, was het eigenlijk vanzelf sprekend dat dit toch echt wel de naam zou zijn! Ik hoop dat jullie eruit komen en anders 'gewoon' een meisje krijgen
Dan ben je ieder geval wel erg verliefd op die naam!! Ook wel fijn dat niet iedereen zo wordt genoemd anders is de naam wellicht minder speciaal. De naam die wij hebben komt wel eens voor, maar niet veel. Ik vind jongensnamen altijd erg lastig maar dit was het gewoon. De naam! Ben nog steeds verbaasd en er heeel erg blij mee. Gaaf dat jij dat ook zo hebt!!
Ben benieuwd hoor! Ook wanneer we allebei bevallen haha. Ik weet de namen van jouw andere kids, die had ik eens een keer gelezen. Lijkt me lastig een 3e naam erbij te verzinnen die erbij past en dan ook nog een jongens en meisjes naam.
Goed geheugen heb je dan Ik vergeet al wat ik vanavond gegeten heb haha! Was ook niet gemakkelijk hoor De jongensnaam was gewoon een hel om te vinden. Er was er ook maar 1 die ons beide aansprak. Ben ook benieuwd! Ik ga voor de 12e
Heel herkenbaar. Hadden wij met de naam v onze zoon. Stond al 8 jaar vast. Nu kiezen we weer voor een O naam en we kunnen niet wachten om deze aparte O naam te introduceren!
Dat is zó fijn als je het helemaal zeker weet! Die opluchting die je dan voelt.. pfieuw! Hier ook wekenlang in gezonde spanning gezeten omdat wij de namen al wisten maar de rest nog niet. Hier ook geen 13 in een dozijn namen en vond het extra leuk om het eindelijk te kunnen delen na de bevalling. En ook de gezonde spanning rondom het vernoemen ken ik Vooral de emotionele waarde voor anderen en wat dit dan met ze zou doen was iets waar ik vol verwachting van was (net als met wel meer dingen rondom de bevalling, maar dan ga ik off- topic haha ) Conclusie hier: ik zou het zo weer overdoen
@Lotion 12 oktober is prima. Zou dat ook graag willen of zelfs wat eerder Hier een eerste kindje dus kan niet wachten. @Nina Sanders hebben jullie speciaal gekozen om nog een keer voor de O te gaan? Of is dat gewoon zo toevallig de leukste naam weer met de letter O? @hummeltje5 Die gezonde spanning heb ik ook! En kreeg je de reactie zoals verhoopt? Ik denk dat mijn vader wel een traantje weg gaat pikken dat hoop ik dan maar. Net als mijn tante (zus van mijn vader). Opa is ook al 13 jaar geleden overleden en ik zet het eerste kleinkind in de familie vanuit mijn generatie. Wel spannend inderdaad!vooral erg benieuwd
@Jenn1993 De naam van mijn oudste stond al 8 jaar vast. Hoorden mijn man en ik een keer ergens en wisten gelijk dat als we ooit een zoon zouden krijgen, dat dé naam was. Nooit getwijfeld. Stond gewoon vast. Deze zwangerschap zochten we een naam waar we eenzelfde klik mee voelden. Zo moeilijk. Deze O naam kwam meermaals terug maar we twijfelden ook wel. Want ja, de namen lijken op papier op elkaar, er zitten overeenkomstige letters in en ik weet zeker dat onze omgeving er ook moeite mee heeft. Toch vond ik de naam ook al heel erg lang leuk. Hoorde m voor het eerst op de middelbare school tijdens kunstgeschiedenis. Op een gegeven moment zei mijn man: als wij kunnen leven met de gelijkenissen, who cares. Dit is dan gewoon onze naam, hij blijft terug komen. Vervolgens toch weer twijfel bij man. Want ja, idd die gelijkenissen. Hij was vooral bang voor reacties uit omgeving. Op een gegeven moment hebben we gewoon de knopen door gehakt. Dit was een naam die we ook al zo lang leuk vonden. Op een positieve manier heel apart en hardop uitgesproken is de naam toch echt heel anders. Het is geen Tim en Pim ofzo. Dezelfde beginletter vind ik alleen maar leuk. En nu kunnen we ons geen leukere combinatie voorstellen!
@Nina007 fijn!! Dat is precies het beeld dat je erbij moet hebben. en voor je het weet, hoort de naam bij het kindje en weet niemand meer beter.