Mijn hormonen gieren door mijn lichaam, mijn verstand slaat op hol....wat moet ik doen ? Ik heb twee beuatys van kinderen, ben er dol gelukkig mee maar vind het soms best heel zwaar omdat mijn gezondheid verre van goed is. Toch knaagd de wens voor een derde. Wat moet ik zwaarder laten wegen, mijn gevoel of mijn versatand ? Wat hebben jullie het zwaarste laten wegen ? Hekennen jullie mijn gevoelens ? Ik klets graag met mama´s die net wle de stap naar een derde hebben gezet of mama´s die dat juist besloten hebben niet te doen. Of mama´s in hetzelfde shuitje die niet weten wat ze moeten doen. Ik lees graag reacties
nee tuurlijk is en blijft dit een persoonlijke beslissing maar soms helpt het wel om eens gecahte te wisselen er over met andere zodat je wat meer zicht op de zaak krijgt
Je zegt lichamelijk niet in orde te zijn.. maar ik kan niet oordelen of je daar wel of niet nog een keertje zwanger mee kan worden en dan ook nog eens 3 kinderen aan kan?
Volgens mijn man maken 3 kinderen ruzie op de achterbank wie er bij het raampje mag zitten. Hij komt dus zelf uit een gezin met 3 kinderen. Wij zelf willen er het liefst 2. Hoewel een groter gezin mij ook wel leuk lijkt hoor. Ik kan vanzelf ook niet in jouw portemonee kijken. Succes met het overwegen!
tja in hoeverre belemmert jouw lichamelijke gezondheid het krijgen van een eventuele 3e? je gevoel en je verstand zijn natuurlijk 2 verschillende dingen maar je moet kijken naar hetgeen het zwaarste zal wegen of je het lichamelijk wel aan kan nog een 3e erbij....je vertand dus zeg maar..maar ja wat natas al zegt wij kunnen niet zien of weten in hoeverre je lichamelijk gezondheid dat zou belemmeren?
Hai MamaFleur, Ik weet wat je bedoeld. Ik heb twee jongens van 4 en 11 jaar en ik dacht eigenlijk dat het bij deze twee zou blijven. En nu, 4 jaar na de laatste zwangerschap begon het bij mij toch ook weer te kriebelen. Dan ga je na zitten denken over de voors en tegens van nog een kindje. Natuurlijk zijn er weinig tegens maar toch wel wat dingen om over na te denken. Je leeftijd, en de leeftijd van de kids, je woonomstandigheden, je leven veranderd natuurlijk wel weer. We hebben er goed over nagedacht en gewoon de simpele gedachte gehad van, het zou toch fantastisch zijn als het nog één keertje kan allemaal. Toch nog een kleintje erbij en de situatie past zich daar heus wel om aan. ( Afgezien van je lichamelijke conditie natuurlijk, die heb ik in dit verhaal niet mee genomen, het moet lichamelijk ook allemaal wel kunnen ) Dus meis, als je er goed over nadenkt dan kan het allemaal best , je weet gewoon dat het NU nog kan en straks als je ouder bent of als de kids ouder zijn het toch allemaal moeilijker word. Liefs Nies
Hoi Hoi, ook wij hebben lang zitten denken maar toch komt er een derde. Lichamelijk is het voor mij geen belemmering, het was eerder financieel en praktisch. Wij hebben dus het gevoel boven het verstand laten spreken.
Bedankt allemaal voor jullkie reacties. Ik vind het echt fijn om er met andere over te kletsen en gedachte te wisselen aangezien het in mijn familie en vriendenkring niet echt mogelijk is. Mijn gezondheid is inderdaad niet gewledig goed en ook tijdens de zwangerschappen ben ik hele ziek geweest waardoor mijn man 9 maanden alle huishoudelijke taken op zich moet nemen. De eerste zwangerschap was dat nog wle te doen maar bij de tweede was het al een stuk zwaarder aangezien je dan een klein kindje hebt. Ik moet zeggen dat dat wel dingen zijn waar ik erg tegenop kan kijken en dat zijn allemaal zeker redenen om het niet te doen maar toch blijft die wens bestaan om een derde. Ik kan er gevoelsmatig echt geen rust in vinden als er geen derde komt terwijl ik weet dat er veel praktische redenen zijn om het juist niet te doen. Natuurlijk moeten we eerst kijken of het wel gaat lukken want ik wordt niet heel makkelijk zwanger. Maar mocht het toch niet lukken dan kan ik er wel vrede mee hebben. Hebben of hadden jullie allemaal genoeg ruimte in hus voor drie kindjes ? Maak je je wel eens zorgen om de toekomst of je ze wel allemaal dat kan geven wat je zou willen ? Wij zijn een net beneden modaal gezin en hebben dus niet erg veel te besteden en dat zijn ook wle punten die bij mij mee spelen
dat is al een mooi gegeven dat mocht het niet zo zijn dat je er in ieder geval nu al vrede mee zou hebben, dat geeft volgens mij al een heel stuk rust ergens? wij hebben geen ruimte in die zin dat we dan allemaal een eigen kamer zouden hebben...de 2 oudste kids hebben we nu op onze grote ouderslaapkamer gegooid,en wijzelf slapen op de ruime slaapkamer van ons zoontje en mocht het lukken dan zou de kleine in de slaapkamer van de kleine meid komen, in het ergste geval zouden we nog de zolder kunnen verbouwen tot slaapkamer maar we hebben gekozen om het zoals nu te doen, de 2 kids (5 en 8) op 1 slaapkamer te doen en dat gaat tot nu toe hartstikke goed (inmiddels al ruim een half jaar) ik denk dat iedereen zich wel eens zorgen maakt of je het kind wel een goede toekomst kan bieden, maar niemand kan in de toekomst kijken gelukkig, en zoals de situatie nu is kunnen wij de kinderen een goede start meegeven tot ze het zelf moeten doen tot dusver hebben we ze nog alles kunnen geven en mocht dat zo blijven zal dat ook kunnen als ze op eigen benen zouden staan... wij zijn een gezin met een meer dan modaal inkomen dus dat zal ongetwijfeld ook een rol spelen in de beslissing wel of geen 3e erbij te willen het zijn allemaal afwegingen die je voor jezelf (en gezin) moet maken of het wel of niet zou kunnen, ik hoop dat mocht je eruit zijn wel of geen 3e en jullie besluiten ervoor te gaan dat het heel snel raak zal zijn meid, succes
Ook mijn gezondheid is niet helemaal top. Ik heb een combi van ME en Fibromyalgie. dat betekent dat ik konstant moe ben, en mijn spieren snel een opdoffer krijgen. Een dagje stadten....dan weet ik dat ik de volgende dag heel rustig aan moet doen. Afgelopen weekend hebben we het loeidruk gehad, en nu zit ik dus met de gebakken peren... Dus vandaag wordt het bank-hangen en bijtrekken... Gelukkig woon ik samen met de liefste man van de wereld... Die springt meteen in als het even niet gaat. Ook mijn zoon van 13 kan (als ik aandring... ) zijn handen uit de mouwen steken als het moet. Maar ik kan me daar wel eens zorgen om maken. Hoe moet dat als ik een baby heb en ik heb een slechte dag. Red ik het dan wel? Het is afwachten... Voor vrouwen met Fibromyalgie schijnt de zwangerschap zelf verlichting te brengen, door de hormonen. Ik waag het erop. Voorlopig zal ik eerst af moeten wachten of ik uberhaupt wel zwanger zal raken..... En mocht dat niet zo zijn, dan zal het me de nodige traantjes kosten.....maar ik heb het prima naar mijn zin met hubbie en puberzoon....dus mijn leven zal gerust een goed leven zijn dan. Maar helaas anders dan ik had gehoopt....
tja ik ben ene gevoelensmens, ik vertrouw erg op mijn gevoel. Als je gevoel graag een 3e wil en je kan je kindje alle liefde van de wereld geven dan heeft die daar genoeg aan. Ik neem aan dat je vele dingen nog van je andere kindjes hebt die je kan gebruiken. Misschien kan je voor ene derde gaan als de andere 2 op de basisschool zitten, dna heb je het minder druk overdag?
Sandra jij dus ook geen goede gezondheid en heb je er nu momenteel 2 of 1 rondlopen ? Had je die ziekte al bij je eerste ? Jij gaat er nu dus wel voor ondanks al je angsten ? Mijn gevoel zegt hele erg dat ik nog een derde wil maar dat is puur een gevoel en als ik iets van praktische dingen erbij ga denken dan kom ik toch ook gauw er op uit dat ik het misschien beter bij 2 kan laten. Ik wil mijn kinderen wel erg graag een eigen kamer geven. Ons hele huis moet op de kop als er toch een derde mag komen. We hebben nml wel een kamer extra maar dat is nu logeer, studerrkamer en dan moet alles daar er uit en dan moet de pc enzo naar beneden. Ergens zou het wle kunnen maar het geeft wel erg veel gedoe. Als ik echt graag zou willen dan neem je dat natuurlijk op de koop toe maar ik zie daar ook allemaal wel erg tegenop. Het zwanger worden ging de eerste keer heel moelijk, de tweede was een wondertje en of de derde er technisch kan komen moeten we natuurlijk afwachten maar de medische malle molen zou ik er zeker niet weer voor in stappen
Ik heb nu een puber van 13.... Ik had de beginverschijnselen al wel, maar ik had nog geen diagnose.....dacht dat ik gewoon een muts was die altijd moe was... heb er een jaar over gedaan om zwanger te worden van mijn zoon, dus geen idee of het er dit keer van gaat komen.... Helaas ben ik geen 18 meer... Maar ik ga er gewoon voor, en we zien wel of het lukt!
Komt ME en fybromyalgie eigenlijk vaker samen voor want toevallig hoorde ik laatst ook al iemand hierover. Dit even terzijde maar zijn er nog meer mama´s met een derde wens en die niet weten of ze het wel of niet moeten doen ?
Dat zou best kunnen....de klachten liggen namelijk heel dicht bij elkaar.... Alleen ME is meer het moezijn (maar je kunt ook veel last hebben van spierpijn), en Fibromyalgie is spierreuma, dus na inspanning zijn je spieren meteen uitgeput en duurt het lang voor het weer is bijgetrokken. (Maar daar komt dus ook moeheid bij kijken..)