Hey meiden, Hmm.. Ik geloof dat ik een klein dilemma heb... Vandaag zijn vriendlief en ik voor het eerst bij de gyn geweest en hebben we dus de eerste stap in de MMM gezet.. Zijn een jaar bezig, dus we wilden wel eens weten wat er loos is. Nu hebben we dus over 7 weken een afspraak bij de fertiliteitsarts, en hebben we vragenformulieren meegekregen die we ingevuld mee moeten nemen bij de volgende afspraak. Geen probleem, op zich. Maar... Er staan dus vragen in over "uw ontstaanswijze en geboorte", oftewel vragen over hoe we verwekt zijn, hoe de bevalling is verlopen, etc. De leeftijd van m'n moeder toen ik ben geboren kan ik zo uitrekenen, maar de andere dingen wordt wat lastiger. Dus dat moet ik aan haar vragen.. En ook over andere aandoeningen in de familie die ik niet weet en zij waarschijnlijk wel.. MAAR: mijn ouders weten dus niet dat we bezig zijn voor een kleine, en weten dus ook niet dat we nu de MMM in gaan. Waarschijnlijk hebben ze wel iets door (euh, een thuis-spermatest waarvan de verpakking nog op de kast lag, babykleertjes die in de kledingkast op de slaapkamer hangen, hebben ze beide gezien) maar ik vind het dus nogal lastig om er over te beginnen. Ze roepen al jaren dat ze het er niet aan toe hebben om opa en oma te worden, en daarnaast studeer ik nog, en ben ik bang dat ze dat niet gaan goedkeuren. Wat zouden jullie doen? Het gewoon vertellen en zorgen dat je antwoord krijgt op de vragen, of er mee wachten en daarmee dus niet alle informatie aan de gyn/fert.arts geven? Hoop dat jullie meningen me meer inzicht kunnen geven! Liefs!
Ik zou het ze niet vragen. Ik loop ook bij de gyn en ze hebben er eigenlijk niks over gevraagd. Mijn moeder heeft er 5 jaar over gedaan voordat ik op de wereld kwam maar wat ze precies had weet ik niet. Dat heb ik tegen de gyn gezegd. Ze heeft het wel opgeschreven maar voor de rest nog niks mee gedaan. Als je moeder echt heel veel moeite had gehad om jou te krijgen had je dat toch vast wel geweten? Ik heb ook nog niks tegen mn ouders verteld en wil dit voorlopig nog even zo houden. Als er echt ingrijpende dingen gaan gebeuren wil ik het ze pas vertellen. Ik wil liever niet steeds de vraag krijgen hoe het gaat op momenten dat ik het even niet kan hebben.
Ik heb t ook niet gevraagd, sommige dingen wist ik wel en van sommige dingen dacht ik, als ik dat had moeten weten, dan had ik dat vast wel gehoord, dus dat zal niet aan de orde zijn. En wat ik niet wist, wist ik gewoon niet en dat is dan maar zo.. De gyn heeft er ook nooit moeilijk over gedaan.
Ik zou het juist wel vragen aan mijn ouders, misschien niet gelijk ermee voor de dag komen dat jullie al een tijdje bezig zijn voor een kindje. Ik zou ook best wel benieuwd zijn of mijn ouders tegen problemen aanliepen en/of het misschien erfelijk bepaald is dat het wat langer duurt om zwanger te worden. Daarnaast moet je zelf die beslissing nemen of jullie voor een kindje gaan. Ik ben van mening dat het niet van de ouders af moet komen om te bepalen of jullie wel/geen kindje mogen krijgen. Als jullie eraan toe zijn moet je ervoor gaan
Hey meiden, Ontzettend bedankt voor de reacties! Ga het nog niet vertellen en zeg gewoon tegen de FA dat ik die dingen niet weet (voor zover ik weet hebben m'n ouders er geen moeite mee gehad om mij te krijgen, m'n zus is 3 jaar en 8 maanden ouder, dus ze zijn (wegens complicaties na de bevalling) max 23 maanden bezig geweest, maar denk haast korter. Als ze het echt allemaal moeten weten (vooral wbt een nicht die onvruchtbaar is) kan ik het alsnog vragen. En idd, zij hebben er niks over te zeggen of we wel of geen kleine mogen krijgen, dat is helemaal aan ons. Ze zijn nu wel gewend aan het idee dat het mogelijk zou kunnen zijn, want m'n pa maakte laatst een opmerking dat ik achter liep (we hadden het over 2 oud klasgenootjes die beide al een zoontje hebben). Denk dat ze het ook wel heel leuk zouden vinden, maar denk dat ze zich zorgen gaan maken als we vertellen dat we de MMM in gaan. Nogmaals, tnx! Liefs!