dit ben ik

hoi,

ik ben Mariska, 32 jaar en heb een dochter van 6 (deze zomer alweer 7, gaat veel te snel).
door wat problemen net na mijn bevalling zijn haar vader en ik een paar jaar uit elkaar geweest. uiteindelijk sloeg dat nergens op eigenlijk, we woonden apart, ik hield mijn poot stijf, maar uiteindelijk zat hij nog iedere avond bij mij thuis met de kleine te spelen.
als er al iemand anders was dan gingen we allebei alleen maar vergelijken

het resultaat is dat we nu weer heerlijk samenwonen als gezin en dat maakt mij dolgelukkig eindelijk de hele boel weer bij elkaar (een soort omgekeerde wereld dus; papa en mama gaan niet uit elkaar maar papa en mama zijn eindelijk weer bij elkaar ) en mijn gezin zoals het hoort. ergens had ik toch altijd het idee gefaald te hebben als moeder omdat ik mijn gezin niet bij elkaar kon houden. nu ben ik dan ook best trots dat alles weer is zoals het hoort.

ook heb ik daardoor nu de ontzettende drang om voor een tweede kindje te gaan. ik wordt er niet jonger op. mijn dochter wil dolgraag een broertje of zusje. ik heb altijd minimaal 2 kinderen gewild en het voelt voor mij nu alsof ik een tweede kans krijg om alles te hebben zoals het hoort vanaf de geboorte af aan.

wij gaan deze maand voor de eerste ronde en ik hoop dat het lukt. ik heb dit namelijk net ook aan mijn zus verteld en die vertelde mij dat zij momenteel 9 weken zwanger is van haar tweede kindje, dwars door de pil heen nog ook met een beetje geluk is die vruchtbaarheid erfelijk, samen zwanger zijn lijkt mij super

sorry voor het lange verhaal maar het moest er gewoon even uit

 

Rolika1982

Soms is het inderdaad beter niet bij elkaar te blijven maar ik ben erg blij dat het bij ons erg goed uitpakt bedankt!
ik hoop ook een tweede te kunnen verwachten :-D