Ik zie hier de doop topics als paddestoelen uit de grond schieten en heb er toch wel een vraagje over. Wij laten onze toekomstige kindjes absoluut niet dopen. Zelf ben ik wel gedoopt en heb mijn communie gedaan, maar heb verder totaal niks met dit geloof (ik heb een andere religie mijn man geloofd "nergens" in). Wij willen onze kinderen op een bepaalde leeftijd zelf laten kiezen wat ze willen, welk geloof of geen geloof...wij vinden het allemaal prima. Wat is de gedachte dat jullie je kinderen wel laten dopen (of iets uit de islam/boedhisme/ hindoeisme/jodendom etc..?) Dit is puur uit interesse!
Mochten wij ooit gezegend worden met een kindje, dus zullen wij dat ook als zodanig zien: de zegening van God. We waren zo dankbaar toen we zwanger raakten van ons engeltje, maar helaas heeft het niet zo mogen zijn. In ons verdriet rondom het verlies van ons engeltje hebben wij enorm veel steun gehad van de gemeenschap van de kerk om ons heen (wij zijn overigens katholiek). Daar waar ik zelf niet meer bidden kon, waren er mensen voor ons die dat van ons overnamen. Het heeft me echt een gevoel van gemeenschap gegeven. Mijn man en ik zijn allebei gelovig opgevoed en daar onze dingen mee gedaan. Wij zijn ook voor de kerk getrouwd. Ieder zijn eigen keuze natuurlijk! Wij vonden het heel belangrijk dat we onze belofte naar elkaar niet alleen voor de mensen om ons heen uitspraken, maar ook naar God. Ons kindje zouden we willen laten dopen om hem of haar te laten voelen dat ze deel van een gemeenschap zijn. Ten tijde van de communie en het vormsel zullen ze zelf hopelijk in staat zijn om een eigen beslissing te nemen, die ik dan ook altijd zal respecteren. Groetjes, Josien
Hier hetzelfde als bij jou aura. Wij hebben onze kinderen ook bewust niet laten dopen. Ook ik ben wel gedoopt en heb mijn communie en vormsel gedaan. Ik geloof niet echt meer in het katholieke geloof.(ben meer voor ietsisme tegenwoordig) Wij zijn ook niet voor de kerk getrouwd. Wij laten ook later onze kinderen zelf kiezen. Ook ik ben benieuwd naar de antwoorden
Wij zijn beiden katholiek opgevoed. We zijn niet voor de kerk getrouwd omdat dat voor ons niet hoefde. We hebben onze eigen modus gevonden om te geloven. De reden dat we Emme hebben laten dopen is om haar het katholieke geloof mee te geven in haar opvoeding. Dit betekent niet dat we bij wijze van spreken elke zondag vooraan in de kerk zitten, maar wel dat ik haar het geloof op onze manier wil meegeven (er thuis over praten als dat aan de orde is, je vrij voelen om naar de kerk te kunnen gaan etc). De gedachte om kinderen later te laten kiezen spreekt ons niet aan omdat je je dan naar alle waarschijnlijkheid niet meer laat dopen. Wij hebben er dus voor gekozen om nu de keuze voor haar te maken (doop en communie) en aan Emme de keus te laten of zij het wil doorzetten in haar latere leven. Pim
Ik sluit me ook aan bij Pim. Wij zijn ook niet voor de kerk getrouwd omdat dat voor ons niets meer toevoegde. Voor doop kiezen we wel, om de redenen die Pim beschrijft + dat wij bij onze buren gezien hebben dat de communie bij ons in het dorp (en dus op school) toch nog wel heel erg leeft. En om hem nog te laten dopen tegen de tijd van de communie, als hij het dan wil, leek ons ook niets...
Laat ik voorop stellen dat ik mijn kinderen óók wil laten kiezen (zoals het er staat lijkt het net of ze de keuze niet hebben door het wel laten dopen). Ik wil mijn kinderen het geloof meegeven en ik denk op jonge leeftijd dat dit alleen kan als je start met vertellen dat het zo is. De nuances zal ik aanbrengen op momenten dat ik denk dat ze dat kunnen snappen. Zelf geloof ik ook niet al te sterk (ik geloof dat er iets meer is, maar wat en in welke vorm weet ik niet). Mijn overtuiging is dat als je ze hebt laten dopen, en ze hechten er waarde aan, dan is het mooi. Als ze er geen waarde aan hechten is het gewoon een plens water over hun hoofd, waar ze verder geen hinder aan ondervinden. Aanstaande zondag wordt mijn mannetje gedoopt. Persoonlijk is het voor mij vooral een viering dat hij geboren is, samen met onze meest naaste mensen.
Eerlijk gezegd, geloof ik in absoluut niks. Ik hoop wel dat er iets is na dit leven, maar daar blijft het ook bij. Toch gaan we ons zoontje dopen. Sommigen vinden dit misschien hypocriet, maar wij zijn ook alletwee gedoopt en vinden het belangrijk dat Keld ook gedoopt wordt. Enkel en alleen omdat je nooit weet wat er later van je kind wordt, misschien is hij wel gelovig, al zou mij dat sterk verbazen, maar indien hij zijn comunie wilt doen en kerkelijk trouwen, moet je hier in België volgens mij wel gedoopt zijn, dus.. Dat is de reden..
Wij kiezen ervoor om Bram te laten dopen. We zijn zelf gelovig en ook zo opgevoed. We willen Bram ook het een en ander meegeven in zijn opvoeding, we zullen hem als hij wat ouder is regelmatig meenemen naar de kerk en hij zal naar een christelijke school gaan. Deze keuze maken wij voor hem, hij kan als hij volwassen is zelf besluiten of hij zijn doop wil bevestigen door het doen van belijdenis (ik ben protestants).
Onze zoon is gedoopt toen hij bijna 4 weken was. Dat was een bewuste keuze. Wij geloven dat hij een geschenk van God is en dat God ook zijn God wil zijn. Hij heeft zijn Zoon, Jezus, ook voor ons kindje gegeven. De doop is daar een teken van. Wij gaan onze zoon (en ev. andere kinderen) ook gelovig opvoeden. Hem vertellen wie God is en wie Hij voor hem wil zijn. Later kan hij dan zelf de keuze maken of hij dit aanneemt en antwoorden op zijn doop door belijdenis te doen. (Ik ben gereformeerd trouwens, voor de duidelijkheid)
Ik "kan" Mitchell niet laten dopen, omdat ik in mijn eigen opvoeding niets heb meegekregen van het geloof. Ik kan tijdens de doop dan ook niet beloven dat ik Mitchell gelovig opvoed. Wel wil ik hem naar een christelijke school sturen, zodat hij daar over het geloof leert. Wij laten hem vrij in zijn keuze, maar als niemand hem iets vertelt, heeft hij niks om te kiezen. Zo ben ik wel gedoopt, maar mijn ouders deden er niks aan. Ik ben naar een openbare basisschool gegaan en ook hier leerde ik niks van het geloof.
Wij laten Isa dopen en zijn beide katholiek opgevoed, nou ja niet streng gelovig maar toch wel kerst, pasen en alle andere zaken erom heen uitgelegd gekregen en beide op een katholieke school gezeten. We zijn in de kerk getrouwd en wanneer je dat doet beloof je je kind gelovig op te voeden, dus dat is de grootste reden. Overigens is het hier in het dorp en op de school (is er maar 1) gewoonte om van alles te organiseren om de communie heen, zoals n dagje uit, werkgroepjes, uitstapjes met school enz enz en daar zou je kindje dan niet aan mee mogen doen. Tja en voor een kind is dat dan toch een soort straf want op die leeftijd leg ze dan maar eens uit waarom ze niet mee mogen (doen). Diverse redenen dus waarom wij Isa wel laten dopen, en wij gaan praktisch nooit naar de kerk, onze mening is ook dat je echt niet "meer" of sterker ergens in gelooft als je naar de kerk gaat, geloven kan ook prima op andere plaatsen.
Ik wil mijn kindje als het geboren wordt laten dopen omdat de doop voor mij iets essentieels is in mijn geloof. We geloven dat we als mensen onvermijdelijk geboren worden met een zondige natuur. Dat klinkt hard, maar het betekent dat we in een gebroken wereld leven (een kapotte wereld) en dat we ook gebroken mensen zijn. Van onszelf kunnen we niet wezenlijk goed zijn. Hoe hard je ook je best doet, de zwarte plekjes van binnen gaan nooit weg. Hoe onschuldig een pasgeboren kindje ook is, ook dat is geboren in die gebroken wereld. God heeft echter een genadeverbond gesloten. Bij de doop wordt het ongeveer als volgt geformuleerd: geloven en belijden jullie dat onze kinderen, hoewel in zonde geboren en ontvangen, toch geheiligd worden door de genade in Christus Jezus. De doop bevestigt dit verbond en met de doop belooft God dat hij wil dat je hiervan deeluitmaakt. Het is geen 'tovertruc' die je de genade van God verzekert: later moet je zelf bewust de keuze maken om die aan te nemen. Maar het is een belangrijke belofte. Die belofte wil ik aan mijn kindje meegeven. Tegelijkertijd beloof je als ouders om je kind te onderwijzen in het geloof. Voor mij is dat heel belangrijk. Ik ben zelf heel vrij opgevoed (niet 'echt' christelijk) en heb alle keuzevrijheid gehad. Ook ik wil mijn kind later zelf die keuze laten maken: ik denk dat het een keuze is die iedereen ook zelf MOET maken. Maar daarvoor wil ik wel meegeven hoe waardevol het geloof is en hoe groot het geschenk van Gods genade. O, misschien nog handig om even te vermelden wat ik 'ben' : hervormd (Gereformeerde Bond, tegenwoordig PKN dus). Wel bijzonder om te lezen hoe verschillend iedereen het dopen beleeft trouwens... Liefs en groetjes, Esther
Nou niet vanwege de buren, maar wat ik bedoelde is dat ik nog weet van mijn schooltijd dat we met de hele klas al maandenlang de communie aan het voorbereiden waren. En ik dacht dat dat nu in de klassen niet meer zo zou leven, maar ik heb gemerkt toen ons buurmeisje pas haar communie deed, dat ze daar toch nog steeds maandenlang mee bezig zijn en dat heel de klas meedeed. Het is misschien niet de juiste reden om ons kind te laten dopen, maar als hij straks in de klas zit en de hele klas doet de communie en hij mag niet meedoen omdat hij niet gedoopt is, zou ik dat niet leuk voor hem vinden. Als hij mee wil doen, moet hij gewoon mee kunnen doen. En ik weet dat je hem dan nog zou kunnen laten dopen, maar dat zien we niet zo zitten... Plus de redenen die Pim hiervoor al heeft genoemd, hebben wij dus besloten ons kind wel te laten dopen.
Ik woon in België en wij gaan ons kindje niet laten dopen. We zijn alle twee wel gedoopt, maar niet getrouwd voor de kerk, omdat die ons niets zegt. Wij zouden het leuker vinden als ons kind later toch beslist voor een geloof te kiezen. De kans dat het gebeurt, is misschien klein, maar wij vinden het doopsel maar hypocriet als je daar als ouders dingen moet staan zeggen waar je amper in gelooft. Geldt ook voor de meter en peter van onze spruit, die zijn ook niet gelovig, dus wij kiezen om niet te dopen.
Ik heb er bewust voor gekozen om mijn kinderen niet te laten dopen en dat ze dat op latere leeftijd zelf maar moeten kiezen... De reden is heel simpel, ik doe niks aan het geloof, en mijn vriend ook niet. (ik hervormd hij gereformeerd). Wel vertellen wij de kinderen over het geloof en leren wij ze wat bidden in houdt. Dit omdat een opa en oma gereformeerd zijn en die er dus wel van alles aan doen.. Wij vinden allebei dat als je er niks meer aan doet, het scheinheilig zou zijn als je je kind laat dopen. Maar dit is onze persoonlijke mening. het feit dat als je kind niet zou laten dopen je kind niet gelovig zou kunnen opvoeden? sorry, hier krijgen ze allemaal wat mee van het geloof..... ondanks dat we er zelfs niks meer mee doen en zelfs zijn uitgeschreven bij de kerk....
Wij zouden onze kinderen laten dopen, omdat wij geloven in God en dat geloof ook aan onze kinderen mee willen geven. Bij de doop beloven wij onze kinderen in het geloof op te voeden en ontvangen de kinderen een teken dat ze bij God horen.
Hier idem, ik sluit me aan bij veel dat al gezegd is, maar wil er nog aan toevoegen dat we vinden dat het laten dopen van onze (toekomstige) kinderen voor ons geen inbreuk is op hun vrije mening. (On)bewust geef je als ouder altijd tradities, gebruiken en waarden mee waar je in gelooft. De keuze maken om je kind niet te laten dopen is evenzeer een keuze als je kind wel laten dopen. Als ouder wil je uiteraard dat je kind gelukkig is en voor ons is het dus evident dat we dat geluk met onze kindjes willen delen. Ons geloof is erg belangrijk voor ons, en we geloven dat het zinvol bijdraagt in ons leven. Onze kinderen zijn bovendien een meest waardevol geschenk van God dat we in liefde mochten ontvangen en we willen onze kinderen vanaf het begin in die liefdevolle gemeenschap laten opgroeien.