Mijn zoontje zal tussen de 19 en 20 maanden zijn als de baby geboren wordt. Tot nog toe krijgt hij er voor mijn gevoel niks van mee. Hij reageert niet eens als hij tegen mij aan ligt en zijn broertje schopt hem in de rug . Dat mama een dikke buik heeft lijkt hij helemaal niet te zien en het woord 'baby' is gevoelsmatig betekenisloos voor hem. Heb ook al eens een boekje uit de bieb gehaald voor hem, maar ook dat was geen succes. Hij is wel nieuwsgierig naar andere baby's die al in de kinderwagen liggen. Vooral erg leuk als er geluid uit komt. Maar dat is meestal maar twee tellen en dan is de lol eraf. Mijn neefje was nog iets jonger en die knuffelde uren met mama's buik, dat was ook constant: mama baby baby en die glunderde van oor tot oor toen mijn zus met de kleine thuiskwam uit het ziekenhuis. Hij kon niet van de maxicosi afblijven. Nou, dat zie ik hier echt nog niet gebeuren. Ik weet niet of mijn zoontje er stiekem toch meer van snapt als dat hij ons laat blijken. Ik ben gewoon heel nieuwsgierig hoe hij straks gaat reageren als de kleine er is. Of hij jaloers zal zijn, of de 'grote' broer gaat uithangen. De baby leuk gaat vinden of hem links laat liggen. Ik maak me er verder geen zorgen om hoor, gaat vast goed komen, maar ik heb het idee dat het voor hem echt een situatie zal zijn van: Hé, verrek, wat is dit? Ben eigenlijk heel benieuwd of er dreumesen zijn die ogenschijnlijk niks meekregen van de zwangerschap, maar toch wel degelijk in de gaten hadden dat er wat te gebeuren stond. En hoe ging dit na de geboorte van een broertje/zusje?
daniel is 18maanden als de baby komt, maar reageert er nu ook nog niet op hoor! Maar andere kindjes, ongeacht leeftijd, zijn wel leuk, dus heb er wel goeie hoop op dat het straks goed gaat. En misschien gaat hij over paar maandjes wel reageren op mn buik
Ooh maak je geen zorgen! Dat is echt voor elk kind anders! Nu is het namelijk nog niet echt begrijpelijk voor hem. Een baby, ja leuk. Maar als je baby er straks is, kan het echt heel anders zijn hoor! Misschien een gek idee, maar koop eens een pop en maak het echt met flesjes en badderen en verschonen. Of gebruik de pop als je het verhaaltje over baby's en/of zwangere mama's voorleest.
tussen mijn kinderen zit tot op de dag 1,5 jaar. mijn zoon kuste mijn buik elke dag, knuffelde mijn buik elke dag, zei elke dag zusje en wees dan naar mijn buik. maar snappen....nee hoor dat deed hij echt niet, hij kuste mijn buik en knuffelde mijn buik omdat hij dat papa ook zag doen. en wanneer hij er dan bij kwam staan zeiden we dat mama een zusje in de buik had.... maar hij snapte echt niet dat dat zusje ook werkelijk zou komen. wel hebben we hem er van proberen bewust te maken dat het bedje wat nu nog leeg was.... in beslag genomen zou worden door zijn zusje, dus ook bij het bedje zij hij steeds zusje. maar nogmaals, snappen op die leeftijd deed hij het nog niet, op de dag dat ze geboren is vond hij haar heel leuk, maar hij vond het niet leuk dat zij mocht blijven in het ziekenhuis bij mama en hij met papa naar huis moest. maar eenmaal thuis was hij verknocht op haar en vind haar helemaal leuk. de eerste 2 weken werd hij in de nacht nog wel wakker van haar gehuil voor de voedingen, maar na 2 weken sliep hij daar doorheen, hij heeft weinig moeite gehad met wennen aan zijn zusje, ik denk dus dat je het maar gewoon op zijn beloop moet laten, het komt echt goed.
Hier was de oudste 18 mnd. De zwangerschap deed hem niks maar toen zijn broertje er eenmaal was moest hij hem aaien en knuffelen. Hij leeft nu nog erg zijn eigen leventje maar als hij zijn broertje op het kdv ziet (zitten beide in andere groep) dan is hij zo blij hem te zien. Hij heeft de bevalling en de kras weken net zo doorgemaakt als elke normale week en heb niks aan hem gemerkt. Ik mocht 6 weken niet tillen en dacht dat hij daar erge last van zou hebben. Viel allemaal reuze mee. Nu hoort zijn broertje er gewoon bij maar denk niet dat hij er last van heeft als hij er opeens niet meer zou zijn
hier is dit dus absoluut wel het geval, onze dochter heeft 1,5 week in het ziekenhuis gelegen toen ze 6 maand was. hij mocht/kon een tijdje niet mee omdat hij dan ivm virus niet meer in de speelkamer kon spelen daar, en alleen op het kamertje bij zijn zusje was ook niet alles, dus we namen hem vaak niet mee, alleen in de avond even gauw om weltrusten te zeggen, maar ooh wat heeft hij haar gemist, elke dag : zusje ? waar is zusje ? ik wil naar zusje toe, elke keer naar haar kamer rennen en huilen bij haar bedje en zeggen, ik wil spelen met zusje. ( ipv zusje zei hij haar naam maar ik maak er zusje van ivm niet willen vertellen van haar naam ) mijn kids hebben echt een sterke band met elkaar, hoe gek en misschien zelfs wel onmogelijk het ook klinkt op deze leeftijd
Mijn zoon en dochter schelen 18 maanden, mijn zoon zei tijdens mijn zwangerschap steeds "baby" tegen mijn buik, en toen ze geboren was zei hij gelijk bij de aanblik van zijn zusje "baby", tegen mijn buik heeft hij het daarna nooit meer gezegd. Kennelijk had hij toch wel wat door. Ik heb ook 9 maanden lang tegen hem gepraat over zijn aanstaande zusje, blijkbaar begrijpt hij meer dan ik dacht. Hij vindt haar helemaal geweldig, geeft steeds (soms hardhandig..) knuffels en kusjes, heel schattig.
@ mejojo mijn jongste is nog iets te klein dat ze echt al met elkaar kunnen 'spelen' denk dat het over 2 mnd wel anders is
ja nou ja, dat ligt natuurlijk ook aan de kinderen of ze al met elkaar kunnen spelen, en wat de intresses zijn. met 3 maanden ging mijn dochter namelijk al spelen met de speelgym boven haar, en mijn zoon ging er dan gewoon bijliggen en zei : nee kijk zo zusje, zo.... zie je ? en dan pakte hij haar handje en hielp haar ermee tegen te slaan of het juist vast te pakken, mijn dochter lag daar weer van in deuk, en dat vond mijn zoon dan weer prachtig, en zo gingen ze dan een half uur door. maar je hebt gelijk hoor hoe meer ze samen kunnen spelen hoe meer ze zich aan elkaar hechten,
Mijn dochter was 19 maanden toen haar zusje werd geboren. En ze begrijpt heel goed dat ze nu een zusje heeft. Ze is echt een grote trotse zus en nog geen moment jaloers geweest. Toen ik zwanger was "begreep" ze dat mama een baby in de buik had, maar was het moeilijk te zeggen wat ze er nou eigenlijk echt van begreep. Sinds mijn jongste er is, heeft ze het nooit meer over de baby in mama's buik gehad! Maar goed, het zal voor elk kind verschillen. Ik denk alleen wel dat die kleintjes al veel meer begijpen dan dat wij denken.
Ik kan me voorstellen dat een dreumes het niet snapt dat er daadwerkelijk een baby in je buik zit, en dat die straks zijn broer/zus zal zijn. Hij kent de betekenis van de woorden broer/zus natuurlijk ook niet, hij kan zich daarbij nog niks voorstellen. Maar dat komt vanzelf als de baby eenmaal geboren is. Hij zal snel wennen aan een nieuw gezinslid. Na een paar dagen zal die er gewoon bijhoren. Dat is ook een voordeel van zijn jonge leeftijd. Binnen de kortste keren zal hij zich niet meer herrineren dat het ooit anders is geweest. En elkaar missen: Hier zijn ze natuurlijk al samen vanaf hun bevruchting, maar mijn kindjes missen elkaar echt als er eentje er niet is, of zelfs ligt te slapen. Dan vragen ze constant waar die is. En als ze 10min uit elkaar zijn geweest, komt een grote knuffelpartij na de hereniging
Ik heb 2 zoontjes, 1 van bijna 21 mnd en 1 van 6 mnd. Mijn ''oudste'' was dus 15 mnd toen zijn broertje geboren werd, en reageerde daarvoor ook nooit op mijn buik of wat dan ook en snapte er in het begin ook niks van! Toen zijn broertje geboren werd en hij kwam met opa en oma mee naar het zh toen vond ie t ook maar niks, maar dat kwam meer door de drukte en ik kon hem niet vasthouden etc, en tpen we eenmaal thuis waren ging hij telkens kijken bij de baby en al snel hoorde het er helemaal bij en loopt iedere dag naar zijn kamertje of kijkt in de box! Is echt een trotse ''grote'' broer en in het begin als we gingen wandelen liet hij aan iedereen zijn broertje zien, en nu als we bijv weg gaan komt hij met de jas van zijn broertje aan of wijst naar hem , zo van hij moet ook mee! Erg leuk allemaal!!!
Hier zit er 2 jaar verschil tussen. Ik had ons zoontje verteld dat er een baby in mijn buik zat. Na de bevalling wees hij nog steeds naar mijn buik "bibie!" Neee.... die 'bibie' ligt nu in de wieg! 't Was wel een beetje een rare, vreemde week/en voor hem toen ons dochtertje is geboren. 's Ochtends wakker worden en dan door de buurman opgehaald worden (wij waren al in ziekenhuis toen), vervolgens kwamen mijn schoonouders hem weer bij de buren ophalen. Daarna papa die thuiskwam, en daarna met z'n allen weer naar ziekenhuis. Daar lag dan zomaar mama in een bed en een baby erbij. Daarna weer naar huis, zonder mama en die baby. Papa 's avonds weer weg naar ziekenhuis. Zoontje bij opa en oma blijven. Daarna een kraamhulp in huis. Etc. 't Heeft wel paar weken geduurd voordat zoontje weer helemaal de oude was. Hij heeft vanaf het begin niet z'n zusje een kusje willen geven of even willen aaien. We hebben em verder ook niet gedwongen. Hij houdt wel altijd in de gaten waar z'n zusje is. Of in bed, of in wandelwagen of de box. En nu zijn we inmiddels 3 maanden verder. Zoontje doet nog niet veel met z'n zusje, maar accepteert nu volgens mij wel dat ze er gewoon is en ook niet meer weggaat.
Tussen mijn jongens zit 16 maanden en de oudste snapte er ook niks van. De eerste 1,5 maand na de geboorte reageerde hij totaal niet op zijn broertje, het interesseerde hem gewoon helemaal niet. Nu zijn ze dol op elkaar, echt heel schattig! De oudste trekt mij mee naar de baby als ie begint te huilen, zingt liedjes voor hem en geeft hem speeltjes en hapjes eten. En de jongste staart de hele tijd naar zijn grote broer en als hij terugkijkt, krijgt ie een grote lach! Jaloers kunnen ze nog niet worden, dat ontwikkelt zich pas vanaf 2 geloof ik.
Ik had ook niet echt verwacht dat hij het prima zou snappen, maar het kan dus wel echt zo zijn dat hij er verder gewoon helemaal niks van mee krijgt. Dan is er straks wel gewoon ineens een baby in huis voor hem. Ben zelf gewoon heel nieuwsgierig hoe hij erop gaat reageren. Dat alles wel goed zal komen op den duur ben ik wel van overtuigd. Maar ik vond mijn neefje altijd zo schattig over de baby in mama's buik en mijn zoontje zegt er niks op, reageert er niet op, gewoon echt helemaal niks.