Hoi mama's, ik heb weer eens jullie hulp nodig met mijn dreumes ! Hij wordt natuurlijk steeds eigenwijzer. Hoort bij de leeftijd, weet ik, maar ik weet soms niet zo goed hoe ik er mee om moet gaan. Dus bij deze: Wat doen jullie als je kindje niet bij je wil komen? Ik wil graag dat ie leert om bij me te komen als ik hem roep om bijv. zijn schoentjes aan te doen of even zijn neus af te vegen. Ik wil namelijk niet de hele dag achter de kleine man aan rennen om hem in zijn behoeften te voorzien. Gewoon een beetje 50/50 zeg maar... Tot voor een paar maandjes geleden kwam hij dan vrolijk aankruipen, maar sinds hij kan lopen is het een drama. Hij kijkt wel (en hoort me dus ook!), maar loopt gewoon door/weg. Nu doe ik het zo dat ik hem een keer of drie roep, steeds ietsje strenger en hem uiteindelijk ophaal en bij me neerzet... is dat de juiste strategie? Maar dan kom ik dus wel weer naar hem toe... Alvast bedankt voor het meedenken! Liefs!
tsja, dit is echt de leeftijd van uitproberen. want waarom zou je luisteren als je het ook niet kan doen ik zou inderdaad een grens stellen van 2 of drie keer roepen, niet komen. dan gewoon rustig oppakken en uitleggen dat mamma hem nu meeneemt omdat hij niet luisterd en dan gewoon je ding doen. niet te veel poespas maken van het achter hem aanrennen want dat vinden ze alleen maar prachtig. je kan hem ook laten lopen maarja.. dan laat je op een manier eigenlijk ook weten dat hij de baas is en niet hoeft te luisteren. veel succes! ik ken het hoor!
Lastig ja. Ik denk vooral heel erg (met stem) belonen als hij wél uit zichzelf naar je toekomt! Ga dan bijvoorbeeld even gek met hem doen, voordat je doet waarvoor je hem werkelijk bij je wilde hebben. Op die manier associeert ie bij jou komen met iets leuks. Verder inderdaad wel heel consequent zijn in je acties. Dus niet de ene keer wel zelf naar hem toe komen en de andere keer eerst drie keer roepen. Ik zou zoveel mogelijk dezelfde manier hanteren om voor hem duidelijkheid te scheppen. Wel leuk dt topic, want ik ben hierdoor aan het denken gezet. Mijn zoontje is een maand ouder en ik denk dat ik me er ook maar eens mee bezig ga houden dat hij ook naar mij toe kan komen als ik iets wil. Ben benieuwd... Succes
Alvast bedankt voor jullie reacties! Meer is altijd welkom Ik ga idd een consequente manier proberen te gebruiken! Ik vind het best lastig, omdat ik me soms afvraag of ik niet teveel van hem verwacht. Mijn zoontje begrijpt verbaal heel erg veel. Hij kan me goed helpen in huis en kan 'kleine opdrachtjes' goed uitvoeren. Hij ruimt bijv. zelf zijn speelgoed op als het tijd is om bijv. te gaan eten ofzo en doet alle kastjes/deurtjes/lades dicht die open staan. Hij trekt zelf zijn jas uit en geeft hem aan mij zodat ik niet hoef te bukken (fijn met een dikke buik... ). Ik moet het hem natuurlijk wel allemaal even vragen hè, dat doet ie allemaal niet uit zichzelf, hihi. Hij helpt me met tafeldekken en -afruimen, met de was opvouwen, de wasmachine en droger inruimen/uitruimen en aanzetten. Dit soort dingen doet hij met heel erg veel plezier en hij kijkt er heel trots bij. Maar ja... dan vraag je om iets relatiefs 'simpels' als bij je komen en ja daaaaag mama, dat doe ik dus mooi niet . Ik hou er wel van dat er veel karakter in het mannetje zit, maar het is wel lastig soms en maakt me dus onzeker in wat ik van hem kan/mag verwachten! Hoop niet dat jullie nu denken dat ik hem inzet als huishoudelijke hulp !
Hier ook hoor, ze kijkt om, zegt 'Nee!' en loopt verder. Of soms is ze helemaal oostindisch doof en blind, helemaal ergens anders mee bezig Wat hier in ieder geval niet werkt is achter haar aan gaan met een grapje van 'ik ga je pakken!!'. Ze vond dit steeds leuker en deed het op een gegeven moment de hele tijd. Bij ons is het een combinatie van geduld en haar af en toe ophalen. Vooral buiten dan he. In het begin was ze te veel afgeleid door alles wat ze zag, en wilde ze het liefst naar alle leuke dingen om haar heen even toe rennen. Nu is ze inmiddels wat beter gewend en als ik haar aandacht heb en ze me hoort (beiden kan een uitdaging zijn zo nu en dan ) komt ze ook steeds beter. Maar het kostte in het begin wel bakken met geduld, want ze vond het geweldig om te lopen, maar je normale rondje boodschappen en even het dorp in kost je minstens dubbel zo veel tijd (en 10 keer zoveel geduld!). Ik zet haar nu dus al heel vaak wat vaker in de buggy, gewoon even voor mama's handigheid. En als we meer tijd hebben, mag ze altijd even lopen! Zoals veel dingen: het is een fase, blijf consequent en heb geduld. Wat hier nog wel eens wil helpen is afleiden met iets wat haar meteen de goede kant op stuurt: 'Ga je mee? Kijk, daar is ...' Ze rent dan vervolgens de goede kant op, zonder moeite
Ik tel tot drie.. en dan moet hij bij me komen. Zeg dan duidelijk; mama telt tot 3, en dan kom jij bij mij. Ik weet zelf nog niet eens wat 3 nu inhoudt, wat dan de consequentie is, maar het werkt wel..
Hihi, dat doe ik nu ook! Super dat het bij jou werkt, want hier slaat het nog niet echt aan. Zal de leeftijd wel zijn, hij is ws nog te jong daarvoor! Ik waarschuw twee keer, dan tel ik 1...2...3... en dan haal ik hem even streng op en zeg: je moet luisteren naar mama. Het lullige is alleen.... hij is aan het leren om te tellen, dus als ik begin bij 1... dan roept hij met een big smile 'bwie bwie!' (oftewel 'drie drie') en speelt rustig verder Ach, ik hou het er maar in voor mijn eigen oefening in consequent zijn
hier ook zo'n figuur. Lekker wegrennen als d'r jas aanmoet. Ik vertel dan dat ze dan niet naar buiten kan. Dat helpt wel eens. En soms moet ik er ook gewoon achteraan. Dan zeg ik ook wel dat ze moet luisteren en dat ze niet zo flauw moet doen.
hier ook eentje die niet altijd luistert als ik hem roep maar ik vind hem nog wat jong om echt te luisteren als ik hem roep..dus de keren dat hij niet luisterd zie ik dan ook door de vingers. uiteindelijk komt hij wel. ik doe hem 2-3 keer roepen en als hij niet komt dan niet..als we weg moeten dan haal ik hem zelf wel. en loop ik te grappen dat ie krokettjes in zijn oortjes heeft.
inderdaad de uitprobeer fase! Ik zou hem na een paar keer roepen/vragen even bij je nemen en uitleggen wat je wilt en wat je gaat doen. Dan weet hij voor de volgende keer wat je wilt. Zal best een paar keer duren, want hij zal het geweldig vinden om toch te doen alsof hij je niet hoort. Uitleggen werkt hier tenminste altijd goed, ze begrijpt ons dan echt!