Hoi, Mijn kleine meisje is nu 5,5 maanden en kan me toch driftbuien geven als madame haar zin niet krijt. Vanmorgen had ik telefoon en mevrouw werd me toch boos daar ze de telefoon niet mocht. Ook als ik bezig ben en ze krijgt geen aandacht krijgt ze driftbuien. Verder krijgt ze m van alles en nog wat driftbuien. Als ze haar zijn krijgt is ze het liefste meisje van de wereld. Wat moet ik hier mee is dit een voorbode voor de toekomst en hoe ga ik hier mee om. Bedankt voor jullie reacties
Hier ook zo'n driftkikker! Mijn zoontje is 1, en precies zo, als iets niet mag oei dan wordt ie een partijboos en zet het op een gillen, of slaat zelfs om zich heen! Ik negeer het gedrag maar geef zeker niet toe. Of ik zet hem even apart en l aat hem brullen. Als je gaat toegeven heb je uiteindelijk alleen jezelf op termijn ermee! Maar tis wel lastig soms, vooral als je ergens bent waar veel mensen zijn hihi...zorgt soms voor genante situaties, hij kan ook heel hoog gillen die kanjer van mij
Ik geef er meestal ook niet aantoe. Maar soms is dat knap lastig. Ik geef alleen toe als ze niet in de kinderwagenbak wil. Dan zet ik het stoeltje erop en klap die helemaal plat. En das alleen als ik weet dat we maar een kort eindje gaan. Meestal is ze dan wel tevreden. Als ze maar bij je mag zijn. Helaas gaat dat niet altijd en zal ik toch ook af en toe het huishouden moeten doen hoewel ik dat zoveel mogelijk probeer als ze slaapt. Maar ik vraag me af wat mijn voorland is? Als ze nu al zo is hoe moet het dan wel niet als ze 2 is of erger als ze 15 is
Hey Jessica, Daniëlle heeft ook last van die driftbuien,ik kan goed merken dat ze een meisje is haha Het is af en toe ook echt een kattekoppie. Vooral als haar iets niet lukt of als ze idd haar zin niet krijgt,nou berg je dan maar,maar door het boos worden raakt ze nog bozer en tot spugens toe,daarna pak ik haar toch maar op en maak haar weer rustig,leg haar uit dat ze even geduld moet hebben als mamma ergens mee bezig is. Of ze het begrijpt(als ik Derrik Oglivie ziet bij de baby's) kan het best zo zijn dat ze wel iets mee krijgen. Hopelijk zijn die driftbuien snel over en zijn ze weer heerlijk vrolijk en is het gewoon een fase waar ze doorheen moeten.
Oh ja mijn oudste begon ook vroeg met driftbuien. Kind van zijn moeder denk ik dan maar. Het wordt niet erger ofzo maar ze zal wel minder rustig zijn dan andere kinderen. Ik heb er zelf totaal geen last van. De sleutel is rustig blijven en consequent.
Mijn zoon heeft het ook wel. Met periodes is het meer of juist minder. Hij heeft ook een tijdje last gehad van hoofdbonken als hij kwaad was: met zijn hoofd tegen de muur of vloer slaan. Ik geef er niet aan toe. Toen hij de hoofdbonken nog deed, zorgde ik ervoor dat hij zich niet kon bezeren. Ik blijf bij hem in de buurt, maar negeer het gedrag. Ik denk dat als hij merkt dat hij zijn zin krijgt, dat hij het dan blijft doen. Als hij merkt dat het niet werkt, stopt hij er wel weer mee. En ik met zeggen, dat het meestal na een tijdje wel weer over is. Maar hij probeert het af en toe toch weer opnieuwe uit. Vooral als hij even uit zijn ritme is of een verkoudheidje onder de leden heeft. Maar het is wel heel vervelend hè. Het lukt me gelukkig (bijna altijd) wel om naar hem toe rustig te blijven. Maar ik merk wel dat als hij dan op bed ligt, dat ik dan bijvoorbeeld minder kan hebben van mijn man. (Als hij heeft gewerkt en ik op een dag twee of drie keer ruim een half uur of soms zelfs langer dan een uur een woest schreeuwend jongetje aan mijn been had hangen.) En ik doe daook weinig leuks meer met hem. Als ik weet dat hij dat soort buien heeft, ga ik echt niet even 'gezellig' met hem naar de kinderboerderij. En daar word ik dan ook weer chagrijnig van, haha. Maar goed: volhouden en dan lost het zichzelf wel weer op.