en nog steeds 'flashbacks' Een jaar geleden is ptss vastgesteld. Paniek, depressie, piekeren etc. Ik heb hulp en nu een paar maanden antidepressiva. Het gaat steeds beter en daar ben ik trots op! Toen ZL een jaar werd, keek ik terug naar foto's en voelde veel tegelijk: blijdschap, verdriet, twijfels van toen etc. Leek me logisch, de kleine werd toch 1. Sinds zijn verjaardag ben ik weer veel aan het piekeren en kan ik weer paniekerig worden als er die dag veel moet gebeuren. Een film kijken met een heftig onderwerp was ook foute boel. Niet kunnen slapen, onrustig in mijn lijf wat de overhand neemt. Een programma gezien over dat een moeder haar kind weggeeft. Dit kwam zo hard binnen :'( Ik moest denken aan de gedachtes die ii vorig jaar zelf had. Ik wilde de kleine niet. Hij zorgde alleen maar voor stress en ellende. Nu denk ik er niet meer zo over, maar om dit 'in het echt' op beeld te zien kwam zo hard binnen. Ben echt totaal overdonderd en weer in de war. Heb weer een paar dagen rustgevende medicijnen nodig gehad. Baal ik dan zo van. Het ging zo goed en zonder dat ik er erg in had, voelt dit als een terugslag. Wilde dit even van me afschrijven.
2 stappen naar voren en 1 terug en zo kom jij er weer. Geef het de tijd een jaar is niks gaat zo verdomd snel. Heb je emdr gehad? Ooit heb ik dat gehad en dat heeft goed geholpen alleen het heeft wel een aantal jaar geduurd voordat het een goede plek had. Je doet het goed! Sterkte
Ik heb een aantal maanden geleden de diagnose PTSS gekregen en aan de hand daarvan 3 EMDR sessies. Hierna was ik verlost van alle narigheid die bij de PTSS kwam kijken. Ik raad het je dus aan uit persoonlijke ervaring!
Dank voor je reactie. Bij mij is emdr niet mogelijk omdat ik nog maar weinig herinneringen heb van de bevalling en de maanden erna. Ik heb cognitieve gedragstherapie. Helpt ook wel, maar voor mijn gevoel ging het zo goed en dan ineens is het weer k*t. Een dag of twee trek ik prima en denk ik 'morgen weer een dag'. Nu dit wat langer aanhoudt, twijfel ik aan mezelf. Weet in ieder geval dat ik nog niet tegen films/series kan waarin een heftig thema aan bod komt. De film waar ik ni zoveel last van had was Schindlers list. Continu piekeren over de dood en wat nu als... bah. Dus dit soort dingen maar niet meer kijken. Met flashbacks bedoel ik in mijn geval 'gevoelens van toen'. Beelden heb ik dus niet.
Hoi! Tijdens mijn EMDR heb ik ook met 1 van de sessies teruggedacht aan een gedachte die voor mij het meest stressvol was en daarbij was dat niet een gebeurtenis zelf van toen, maar wel eentje die mij al heel lang triggerde. Het niet kunnen kijken naar bepaalde soort films herken ik heel erg, ik had dat precies zo. Het hielp mij wel om dus de 'trigger' kwijt te raken en dus de automatische schakeling in m'n hoofd om dan negatief en zwaar te gaan denken en voelen (ik kreeg paniekaanvallen met hartkloppingen en overgeven/zweten van bepaalde soort scenes in films) Ik volg momenteel nog cognitieve gedragstherapie als na-traject van de EMDR, nu juist door de EMDR het gevoel dat ik daar nu ook echt mee verder kom!
Misschien eens overleggen met mijn psycholoog. Ik kan bijv echt geen baby's horen huilen. Dit triggert bij mij bepaalde gevoelens. Ga het eens overleggen.