Hallo meiden, Ik moet het even met jullie delen; Mijn zoontje is vandaag na bijna 7 maanden ziekenhuis eindelijk thuis. Hij ligt nu voor het eerst in zijn eigen bedje (hopelijk lekker te slapen zo meteen) Ik ben zo blij....en vind het ook ontzettend spannend allemaal. Het was erg gek om vandaag afscheid te nemen van alle verpleegkundigen en artsen die zo onwijs goed voor hem hebben gezorgd. Veel liefs, Josie
josie gefeliciteerd!eindelijk thuis en in zijn eigen bedje wat geweldig en er maar lekker genieten met elkaar!
Josie super dat je zoontje na zo'n lange periode eindelijk thuis is. Geniet lekker van elkaar. Kan me goed voorstellen dat het heel spannend is allemaal. Heel veel geluk met elkaar.
Wat een heerlijk bericht om te lezen dat je zoontje na zo'n lange tijd eindelijk thuis is! Veel geluk gewenst voor jullie! Knuffel ze!
Wauw! Ik heb af en toe meegelezen en jullie hebben er wel heel lagn op moeten wachten. Geniet maar lekker van je kindje nu je hem eindelijk thuis bij je hebt!
Hoi meiden, Bedankt voor jullie lieve reacties! Het is wel erg wennen thuis. In het ziekenhuis had hij een keurig ritme met 5 voedingen. En nu thuis is hij hele nachten op en wil hij om de 2 uur drinken. Geen ritme te bekennen en huilt hij erg veel. Ik ben nu even zo moe na 3 nachten niet slapen dat de tranen nu een beetje hoog zitten. Vanmorgen was ik helemaal een beetje kortaf tegen hem en daar voel ik me nu weer heel erg rot over. Ik hen echt een beetje het gevoel dat ik faal als moeder, in het ziekenhuis ging het zo goed en nu helemaal niet. Moet haast wel aan mij liggen dan.Ik had me er zo op verheugd dat hij naar huis zou komen en dit valt best een beetje tegen. Hebben jullie dat ook gehad toen jullie kindjes thuis kwamen? Dat het ziekenhuisritme thuis helemaal verdween? Sorry voor mijn gezeur, moet het even kwijt. Liefs, josie
Josie, dat is heel normaal. En het ligt niet aan jou! Het is een enorme overgang voor zo'n kindje om ineens thuis te zijn in plaats van in het ziekenhuis. Je moet elkaar echt even opnieuw leren kennen. Hier was het ook vreselijk wennen in het begin. Mede omdat Patrick thuis ineens last kreeg van reflux en dus de boel bij elkaar krijste. Hier was ook geen ritme te beginnen. Ik heb veel gehad aan het boek: De tevreden baby, van Gina Ford. En we hebben een strak ritme aangewend. Verder hebben we Patrick in de Puckababy laten slapen. en met veel geduld en liefde is het een heel ander kind geworden. Heel vrolijk en rustig. Dus neem de tijd, kijk waar jou kind het goed op doet (een strak ritme of juist hem volgen) en krijg vooral niet het gevoel dat je faalt. Je doet het super! Probeer als hij slaapt ook wat te rusten. Ligt hij trouwens bij jullie op de kamer of op z'n eigen kamertje? Sterkte!
josie ik herken je gevoel constant het gevoel te hebben dat je faalt..., maar dat is niet zo. Jij bent zijn mamma en hij wil je gewoon hebben zoals jij bent... Het is voor je kleintje natuurlijk ook enorm wennen, dus gun het wat tijd. ga slapen als hij ook slaapt en schakel alle hulptroepen in die je kunt verzinnen! Neem hem lekker bij je als hij huilt (evt draagzak oid); hij heeft je nabijheid nodig en is gewoon even wat onzeker over de nieuwe situatie (net als jij). Maar jij bent de bekende en zekere factor in deze nieuwe situatie, dus schroom niet hem te troosten en te knuffelen! Het kost qua energie (nachtrust en emoties) natuurlijk heel veel, dus je gevoelens zijn dan ook wat versterkt (tell me about it...) Wat Mailaika ook zegt: kijk wat werkt voor jouw kindje: in het begin was die van ons echt een jongetje van de klok (er in 'gedrild' door het ziekenhuis leek wel), maar laat dit nu steeds meer los, wat weer een enorme aanpassing van ons vraagt. En ook wat goed voelt voor jullie. Sterkte! en dikke knuffel voor jullie!
Hoi Malaika, Bedankt voor je antwoord! Het doet goed om te horen dat we niet de enige zijn die dit overkomt. Het is wel heel lastig om overdag te rusten als hij slaapt omdat dan onze oudste zoontje altijd wakker is (hij is bijna 2). We hebben Ties niet bij ons op de kamer liggen, want dan wordt ik al wakker van elk kuchje of hikje. We zijn net nog even naar het ziekenhuis geweest voor controle en daar vonden ze zijn buik er redelijk uitzien, dus hij mocht weer mee naar huis. Toch spannend elke keer! Ik zal op zoek gaan naar je boek, ik ben op zich wel van de rust en regelmaat, daar deed Ties het in het ziekenhuis op het beste op. Liefs, josie
Hoi Marywoods, Bedankt voor je lieve antwoord. Voel me nu iets minder stom gelukkig. Lijkt me voor jullie inderdaad ook heel lastig als je gewend bent dat je kindje echt van de klok is, en dan nu steeds minder. Pfff, een gebruiksaanwijzing zou soms best handig zijn. Liefs, josie