Zit net wat te neuzen op internet... (soms is het fijn dat internet, maar soms ook niet) Kom ik op een website waar mensen ervaringen over kanker delen. Er waren een aantal verhalen over mensen met galwegkanker. Dat waren geen positieve verhalen (wat prognose betreft). De arts had het bij ons over maanden, wat ik daar lees is inderdaad maanden (2 of 3 ofzo?). Wat het 'nog genieten' betreft. Degenen dit zoiets al dit hebben meegemaakt. Hoe deden jullie dat? Ik ben zo'n vreselijke piekeraar dat ik bang ben dat ik vergeet om te genieten en daar later spijt van ga krijgen. (vind het echt heel fijn dat er zoveel met me meeleven)
Wat heftig voor jullie... Weet niet zo goed wat ik moet zeggen.... Heel veel sterkte dan maar de komende tijd
Meissie, wat verschrikkelijk....heb zo met je te doen. Het is mn ergste nachtmerrie om mijn moeder te verliezen, kan me voorstellen dat je er compleet doorheen zit! Ik duim mee dat er nog hoop is en wil je heel veel sterkte toewensen..dikke knuffel!!!
Och meis..wat verschrikkelijk wat jullie nu gebeurt. Ik heb geen tips uit ervaring, de mensen die ik verloren heb was allemaal heel plots.. Misschien kan je het boek mam vertel eens bol.com | Mam vertel 's, Elma van Vliet | Nederlandse boeken Samen met haar invullen? Ik heb dit aan mijn moeder gegeven toen ze borstkanker kreeg. Ze heeft het nu bijna klaar. (bk is wel genezen, daarna heeft ze wel een beroerte gehad maar nu ff alles rustig gelukkig..) Het is een super leuk boek met vragen over haar leven en jeugd, ook vragen die je misschien nooit gesteld hebt. Misschien kan je een verwendagje met haar doen? Een masseuse laten komen,lekker high tea hapjes eten en even een leuk moment creeeren? Als jullie daar de energie voor hebben. En hoe rot ook, het einde bespreken. Wat wil ze wel/niet? Welke keuzes moeten jullie voor haar maken als ze het zelf niet meer kan? Wil ze eventueel een euthanasie verklaring maken voor het geval het lijden erg wordt? Ik wens jullie heel veel sterkte!
a.s. dinsdag is het 11 jaar geleden dat ik mijn moeder ben verloren aan hersenkanker, 2 maanden na de diagnose is ze overleden. 2 weken geleden ben ik mijn enigste broer verloren aan een hersentumor, 6 weken na de diagnose. Ik kan je alleen maar zeggen, alle tijd die je heb, probeer bij haar te zijn, maak foto's, praat zoveel mogelijk (mijn broer kon helaas niet meer praten) zorg voor haar, wat haar wensen nog zijn, probeer ze uit te laten komen. Mijn broer had maar 1 wens, en dat was thuis sterven, en met de 24uurs zorg heb ik ervoor gezorgd dat dat gebeurde. Cijfer jezelf weg in de aankomende tijd, later kan je met een gerust hart terug kijken op deze vreselijke tijd. Ik hoop dat je je moedertje nog een tijd bij je mag hebben, ik mis mijn moeder nog elke dag. En mijn broer........het gemis is onbeschrijfelijk. Heb alleen mijn vader nog en mijn 3 jongens. Maar je krijgt kracht, ik heb de afgelopen weken dingen gedaan, dat als je dat 2 maanden terug tegen mij had gezegd dat ik dat zou moeten doen, ik helemaal gek had geworden, maar ik deed het, zonder erbij na te denken, en achteraf weet ik dat ik daar kracht voor heb gekregen om het te doen. En ben ik blij (ja klinkt raar) dat ik dat alles voor mijn grote broer heb kunnen en mogen doen. Meid, ik wens je heel veel sterkte en kracht toe voor de aankomende tijd. Blijf sterk! Liefs, July
Weet ook niet zo goed wat ik moet zeggen! Maar echt wat verschrikkelijk nieuws zeg ! Heel veel sterkte gewenst
wat een vreselijk rotnieuws! heel veel sterkte meid en probeer nog zoveel mogelijk tijd met elkaar door te brengen...
Dat boek ga ik zeker naar kijken, goeie tip! Heel erg bedankt voor alle reacties. Zeker ook voor diegenen die een vergelijkbaar iets hebben meegemaakt. Wat een nare verhalen en wat goed hoe jullie hier mee om zijn gegaan. Helaas is mijn moeder vanmorgen weer opgenomen. De donderdag geplaatste stent is weggezakt en de boel zit dus weer verstopt en is ontstokem geraakt wat enorm veel pijn veroorzaakt. De ontsteking wordt nu behandeld mbv antibiotica en met het plaatsen van een nieuwe stent wordt (voor zover dat mogelijk is) gewacht tot na het gesprek van woensdag. Maar weer verder duimen dus...
wat vreselijk zeg. je moeder verliezen aan zon vreselijke ziekte. heel veel sterkte. het boek ,mam vertel eens heeft mijn vriendin toen ook gegeven aan haar moeder. heeft hen beide wel wat geholpen om er mee bezig te zijn. ook is ze nog voor een laatste keer met haar moeder op vakantie gegaan. dat heeft hen beide ook nog zoveel goed gedaan.
Heel veel sterkte Ik heb gelukkig geen ervaringsverhaal. Maar kan me wel bedneken hoe vreselijk dit moet zijn voor je. Alleen het idee al bezorgd me een akelig gevoel!
Jemig, ik ben er stil van.Wat een afschuwelijk nieuws en hoe snel kan het gaan zeg. Mijn god. Heel veel sterkte voor jou en je gezin. Ik ben ook een moederskindje, dus ik kan me niet voorstellen hoe ongelooflijk rot je je moet voelen. Echt niet.