Dag meiden, Ik heb het nu al een paar keer gehad: zware emo-buien (onophoudelijk huilen of onredelijk kwaad zijn :x)... mijn lontje is echt kort geworden, en ik had al niet zo'n lange! Ik heb ook gemerkt dat ik daarna zo moe ben dat ik uren kan slapen. Dat kan ik normaal ook, maar dit sloopt echt. Hoe kan ik die buien bedwingen? Ik ben bang dat ze niet goed zijn voor onze kriel (zeker niet als ik kwaad ben), en zelf kan ik mijn energie ook wel beter gebruiken. Iemand ervaring/tips?
af en toe jezelf lekker laten gaan het zijn echt de hormonen hoor.....en lekker een bad nemen als je je geiiriteerd voelt wil ook helpen en op bed gaan liggen smiddags ookal ben je niet moe...... xxx
Het is heel normaal hoor, dat doen die gemene hormonen met je. Ik ben ook nooit eerder zo emotioneel - snel kwaad geweest als sinds ik zwanger ben. Daarvoor was ik altijd heel vrolijk en huilde ik helemaal niet snel. Het opkroppen lijkt me in elk geval minder goed dan het uiten van je gevoelens. Misschien kun je het op een bepaalde manier van je af praten, of helpt het je om een wandeling te maken, muziek te luisteren of iets te doen waarin je je gevoel kwijt kunt?
Ik merk dat wanneer ik moe ben dat mijn lontje dan een heel stuk korter is. Of als ik weet dat ik eten moet koken en mijn man is nog niet thuis, als Emiel dan vervelend is en aandacht wil dan komt het eruit. Komt mijn man thuis, krijgt hij direct de volle laag. Gelukkig heb ik een man die heel veel kan hebben en al het nodige met mij heeft meegemaakt in het verleden. Ik probeer nu 's middags te rusten en ook overdag steeds wat rust te pakken. Ook ga ik nu rustiger met Emiel om en heb meer geduld. De laatste paar dagen gaat het gelukkig een stukje beter. Maar het zijn echt de hormonen die parten spelen. Ik zal blij zijn als straks alles weer een beetje normaal verloopt.
Ok, dus dit is niet abnormaal? Gelukkig maar. Ik ken mezelf af en toe niet terug zeg. Kan echt KOKEN gewoon, dat ik me achteraf gewoon schaam... Misschien ook veel op mijn bordje gehad, we zijn eergisteren getrouwd en het grootste deel van het organiseren van de bruiloft was tijdens de ergste maanden van de zwangerschap (de misselijke maanden). Ik denk dat ik ook deels uit mijn doen ben doordat ik gewoon niet meer kan doen wat ik altijd deed- ik sportte veel en reageerde altijd alles af met hardlopen. Nu heb ik amper puf om te sporten, maar ik ga weer beginnen. Dat zal misschien helpen. Dank voor de tips/geruststelling