Wie heeft er ervaring mee om op puber tijd epilepsie te krijgen~ mijn broertje (nu 17 heeft nu waarschijnlijk 2xeen aanval gehad) hij moet nig door de medische molen vind het zo erg voor hem, hij heeft zoveel mee gemaakt!! en puber hij wil maar 1 ding en das zijn rijbewijs halen en waarschijnlijk kan hij dit eerst vergeten wie o wie heeft hier ervaring mee hoe het verder loopt zit zo over hem in, en hij wil alleen maar met rust gelaten worden hij wil niet dat we over hem inzitten hij red zich wel, tja echt puber niemand dringt tot hem door
mijn broers zoon heeft op zijn 14e zijn eerste epeleptische aanval gekregen. En ik moet zeggen dat hij regelmatig een aanpassing van zijn medicatie nodig heeft en waarschijnlijk ook nooit zijn rijbewijs mag halen. Laatst op zijn werk (bijbaan in dew supermarkt) heeft hij ook een aanval gehad. In eerste instantie mmocht hij niet meer op de vloer werken omdat het de klanten af zou schrikken als hij weer een aanval zou hebben. Gelukkig heeft mijn dat weer teruggedraaid na een gesprek met mijn schoonzusje. Voor mijn neefje dus al met al een heftige aandoening, over het verloop is gewoon weinig te zeggen voor je broertje. Waarschijnlijk moet hij regelmatig een scan en moet men eerst vasstellen of het om incidenten ging of dat het vaker voor gaat komen. Als hij ooit 5 jaar aanval vrij is mag hij rijlessen gaan nemen. Maar al met al heftig hoor!
jeetje heftig!!! 5 jaar dat wist ik niet, maar ja dat verschilt van persoon tot persoon hoe/waar de aanvallen plaats vinden. ik weet van mijn broertje dat hij het veelste druk heeft (doet hij zelf, mag veelste graag werken) als hij vrij is werkt hij weer ergens anders en of altijd bezig met tuin/huis etc. mijn moeder is alleen mijn vader is in 2007 zeer plotseling overleden dus dat heeft hij zeker niet verwerkt, hij is een erg bezige bij maar zijn lichaam zegt nu STOP ik vind het zo erg voor hem (het houd hier nooit op, het ene is hier nbog niet opgeknapt/verwerkt en het andere is er alweer ben er soms zo zat van)
Mijn broertje had vorig jaar een aanval gehad. We wisten eerst niet wat er aan de hand was dus hij moest even naar het ziekenhuis etc hele toestande. En dat terwijl ik zwanger en al daar even kwam logeren voor de gezelligheid. Nou affein... hij had geen medicatie gekregen want ze wouden eerst aankijken wat er gebeurd. Denk dat hij toen maandelijkse controles heeft gehad in het ziekenhuis. Hij heeft nu al een jaar na de datum geen aanval meer gehad en ze gaan hem in november ontslaan in het ziekenhuis als zijn hersen scan goed is. Dat houd dan dus in dat hij zijn scooter bewijs, rijbewijs en de hele mikmak mag halen.. Met een beetje geluk is het dus maar eenmalig of voor een korte periode en dan mag je uiteindelijk alles gewoon weer doen. Ik heb ook heel wat traantjes gehuilt om die van mij. Vond het zo enorm zielig, ik dacht daar gaan al zijn dromen. Maar alles lijkt dus weer helemaal goed te komen nu. Dus ik hoop het ook voor die van jou!
Mijn broertje heeft ook epilepsie. Al vanaf jongs af aan. Hij heeft van zijn 12e tot 16e weinig aanvallen gehad.. Daarna begon het weer. Hij wou dolgraag zijn rijbewijs halen en als hij een jaar aanvalvrij was mocht hij voor zijn rijbewijs gaan. Toen hij 19 was heeft hij zijn rijbewijs uiteindelijk wel gehaald. Alleen daarna kreeg hij een hoop stress te verwerken. Een achterneefje van ons die verongelukt is.. hij werd ontslagen.. al met al veel negatieve berichten.. door die stress(denken wij) kreeg hij steeds vaker weer aanvallen. Ook zelfs in de auto! In het ziekenhuis is hem toen verteld dat het beter was dat hij een tijdje niet ging autorijden. Maar goed, een jongen van 21 die graag autorijd vind dat erg moeilijk en op een ochtend heeft hij toch weer de auto meegenomen.. door die spanning heeft hij weer een aanval gehad in de auto waarbij hij in een greppel/slootje terecht kwam. Zelfs de politie is daar bij geweest.. en sinds toen is zijn rijbewijs "afgepakt". Hij moet nu eerst weer een jaar aanvalvrij zijn voordat hij zijn rijbewijs weer terug krijgt. Voorheen waren de aanvallen heel erg.. hij begon dan erg te trillen en was naderhand erg moe. Tegenwoordig is het meer een black out. Hij moet nu ook veel onderzoeken hebben in Leeuwarden..en binnenkort een MRI scan in Utrecht. Er zijn verschillende soorten epilepsie. Ook al is het moeilijk.. probeer hem niet teveel "in de gaten te houden". Mijn ouders proberen hem ook constant in de gaten te houden.. neem je je medicijnen wel? Waar ga je heen? Niet te laat thuis.. blablabla.. ik merk gewoon omdat ik er iets verder vanaf sta..dat het gewoon averechts werkt. Hij is laatst 2 week met vrienden op vakantie gweest en heeft geen last van een aanval gehad. Hij zat toen ook veel beter in zijn vel, omdat niemand hem ging "controleren". Toen hij thuis kwam kreeg hij een week erna gelijk weer een aanval Ze zeggen dat als je eenmaal epilepsie hebt je er niet meer goed vanaf komt. Met medicijnen kan het wel een heel stuk lichter worden gemaakt.. Sterkte ermee!
ik heb ook wel eens gehoord dat epilepsie ook met alcohol in verband gebracht kan worden. Bij hele kleintjes kan dit natuurlijk niet, maar bij pubers zou dit wel kunnen
Geen idee of het daar door komt. Mijn broertje mag iig geen alcohol ivm de medicijnen voor de epilepsie..
Fokje, wat vervelend voor je broertje! Mochten hij of jij ooit vragen hebben over epilepsie, stel ze gerust! Wij helpen graag. Groeten, Danielle Nationaal Epilepsie Fonds www.epilepsiefonds.nl info@epilepsiefonds.nl Epilepsie Infolijn 0900 821 24 11
Ik heb epilepsie (vanaf een jaar of 7) en kan er heel goed mee leven. Ik heb voor mezelf wel een aantal leefregels. Alcohol en vermoeidheid lokken bij mij aanvallen uit, dus ik zorg dat ik regelmatig leef en als ik de avond ervoor een wijntje heb gedronken zal ik de volgende dag niet gaan auto rijden. Ik heb dus wel mijn rijbewijs, maar na elke aanval ben ik hem wel weer een jaar 'kwijt'. De laatste jaren gaat het overigens erg goed en ik vergeet soms dat ik epilepsie heb. Ook de aanvallen zijn in intensiteit veranderd. Van grote aanvallen naar kleine absences. Je broertje zal waarschijnlijk de hele molen ingaan, hersenscans, neurologisch onderzoek, EEG, slaaponthoudingsonderzoek etc. Ze willen graag weten waardoor de epilepsie wordt veroorzaakt en of het wel epilepsie is. Wat ik wel heel irritant vind als mensen heel erg op me gaan letten of zelfs voor me gaan denken wat wel en niet kan. Ik vind persoonlijk dat de buitenwereld er een groter probleem van maakt dan dat is. Voor mij is het zeker niet het einde van de wereld, maar is het vooral lastig. Het is bij mij waarschijnlijk veroorzaakt door een ongelukkige val op mijn hoofd en behalve de epilepsie en wat motorische onhandigheid heb ik er niks aan overgehouden. Voor mij genoeg reden om blij te zijn. Sterkte met je broertje en probeer niet meteen het ergste te denken!