Vandaag ben ik naar de hap geweest vanwege het bewusteloos raken. Mijn man was erbij en dit ging samenr met wegdraaiende ogen en trillende handen en benen. Ook was ik voor en na de aanval misselijk en heb ik last gehad van incontinentie. Ik krijg deze week neurologisch onderzoek. Heeft iemand hier ervaring mee en klinkt dit als epilepsie? De dokter vermoede dit wel, maar kon niets garanderen en maakte nogal een bezorgde indruk toen ik bijvoorbeeld de rechte lijn test niet goed kon uitvoeren. Ik kon dus niet mijn voeten stap voor stap voor elkaar zetten, mijn voet wijkte steeds af naar rechts, alsof ik dronken was. alvast bedankt.
Vervelend meis!! Je had toch laatst een topic gepost over dit soort klachten? Nu dus erger geworden? Zou best epi kunnen zijn hoor! Hou je ons op de hoogte?
Ik heb epilepsie en ik herken jouw symptomen wel. Ik heb twee keer een grote aanval gehad van ongeveer 20 minuten en daarnaast had/heb ik ook veel kleinere aanvalletjes. De kenmerken van zo'n kleine aanval waren bij mij een trillende rechterhand en wegdraaiende ogen. Nu ik medicijnen slik heb ik geen last meer gehad van m'n hand, en is alles in principe onder controle, maar mijn vriend vraagt wel af en toe of ik mijn medicijnen heb al heb genomen omdat mijn ogen wegdraaien. Ik merk daar dan zelf niks van. Incontinentie heb ik trouwens alleen last van gehad tijdens een grote aanval, niet tijdens de kleinere aanvalletjes. Na zo'n grote aanval kon ik ook niet recht lopen, maar ik had bv. ook een kapotte tong, afgebroken tand en krassen van m'n nagels op m'n armen. Gelukkig zijn die twee grote aanvallen alweer 7 jaar geleden en heb ik nu met m'n medicijnen daar geen last meer van.
Jeetje meid.. Ik heb een leerling gehad met epilepsie en heb haar vaak moeten helpen.. Zij werd gewoon eerst een beetje afwezig (absence) en dan kon ik haar vaak nog net neerzetten en dan begon het schokken. Vervolgens was ze even weg en als ze bijkwam duurde het ook nog een poos voordat ze wist waar ze was en dat ze weer kon lopen en normaal praten. Ook zij liet haar urine soms lopen en was ze misselijk. De eerste keer schrok ik me het laplazarus, maar ik vergeet nooit meer dat ze het bij een klassenuitje kreeg bij het bowlen. Haar klasgenootjes legden haar netjes op de grond, er bleven er twee bij en de rest bowlden vrolijk verder. Een klein half uur later stond ze zelf al weer met de bal in de hand, maar die heb ik maar ff afgepakt, veel richtingsgevoel had ze nog niet Voel je het zelf aankomen? Ik hoop dat ze erachter komen wat het is, lijkt me niet prettig, bij mijn mentorleerling hebben ze op een gegeven moment een Nervus vagus stimulator gezet, was voor haar echt de oplossing! Succes..
geen 1 iemand met epi is hetzelfde. er zijn best veel soorten zal maar zeggen de 1 vald om en blijft liggen de ander begint te schudden, schuimbekken.. de ander gaat lopen. mijn vader heeft epi en heeft vroeger hele zware aanvallen gehad 1 uur was heel normaal. hij begon met rare geluiden te maken vaak daarna begonnen hij te kwijlen en te schuimen. daarna begon hij vaak te schudden en dan ging hij aan de wandel. een man van 1.90 130 kilo schoon aan de haak was geen houden aan hij schoof zo de kast voor de deur of schopte de achterdeur eruit. een hele nare jeugd gehad vaak werdt hij opgenomen omdat de aanvallen zo heftig waren dat zijn hart er wel eens mee ophield ook was hij heel agressief en heb ik dingen gezien als jong meisje die geen kind moet mee maken. achteraf als hij weer bij kwam kon hij ook nooit goed meer lopen had altijd hoofdpijn en kapot gebeten tong. nu met de juiste medicatie gaat het heel goed hij is nu al 1,5 jaar aanval vrij. laat het allemaal over je heen komen met de juiste medicatie kunnen ze een hele hoop! succes ermee meis.
ik heb ook epilepsie gehad (begonnen in puberteit, tijdlang medicatie, maar gelukkig erover heen gegroeid) heb een paar grote aanvallen gehad incl tongbeet, schokken, incontinentie enz..dus ik herken je omschrijving zeker kan me voorstellen dat je je zorgen maakt..sterkte ermee!
Ik heb toen ik 16 was een aanval gehad, ik raakte eerst afwezig, kon wel mensen horen, maar niet meer antwoorden (duurde een minuutje ofzo), daarna verloor ik mijn bewustzijn en begon ik te schokken, met mijn hoofd te bonken en klemde mijn kaken op elkaar. Ik werd wakker toen er in een kliniek (we waren op vakantie in Spanje) een infuus werd geprikt. Ik had toen even geen idee waar ik was. Een week later een dag na thuiskomst heb ik in de klas bijna een aanval gehad, ik voelde me weg zakken maar door me ergens op te concentreren kon ik het voorkomen. Daarna nog onderzoek gehad in het ziekenhuis (eeg), maar daar is niets uitgekomen. Ze denken dat mijn stofwisseling het door het vliegen veroorzaakt heeft, zoiets. Heb er daarna nooit meer last van gehad gelukkig. Wat jij omschrijft herken ik helemaal niet als ik vergelijk met wat ik heb gehad. Maar misschien had ik wel een grote aanval en heb jij kleintjes? Succes in ieder geval, lijkt me heel naar om bang te zijn weg te vallen als je een kindje hebt. Ik ben laatst een ochtend duizelig geweest en ik heb om de 10 minuten mijn man gebeld zodat hij wist dat ik nog bij was.
hoi hoi, bedankt voor de antwoorden tot zover! Ik had inderdaad eerder een topic geopend over duizeligheid en vermoeidheidsklachten. Die duizelijkheid is meer coordinatiestoornissen. Het is niet zo dat de kamer draait, ik heb zelf geen coordinatie en verwarde dat met duizelingen. Ik kan gewoon mijn evenwicht niet houden al een aantal dagen. Wat ik lees en wat tegenstrijdig is met mijn aanvallen, ik heb er inmiddels verschillende gehad, waarvan ik dus van delaatste weet dat ik erbij schokte. Is dat het maar telkens enkele minuten duurt. Die van net was 2 minuten. Ik moest wel schuimbekken (stom woord) en hierna was ik alleen nog maar heel erg moe en slap. Ik lees nu ook over MS. Ik denk dat ze daar ook op gaan testen, aangezien ik veel last van blaasproblemen en icm dit. De dokter stelde een aantal vragen die ik niet kon plaatsen, na dit op te zoeken op google kwam ik erachter dat de diagnose voor MS, vaak eerst verward wordt met epilepsie. Ik ben in ieder geval blij dat er eindelijk een dokter is die het niet op psychische problemen afschuift. Ik heb namelijk psychisch nergens last van, ben altijd heel vrolijk en opgewekt, echter als ik zo vermoeid ben en moeilijk op mijn benen kan blijven staan dan ben ik weleens chagrijnig. Denk dat iedereen dat wel is, maar dat moet niet verward worden met een burn-out of met depressie. Tongbeet heb ik niet gehad! Miss nuke, zie het voor me zo'n grote kerel. Maar het lijkt me heel beangstigend ook voor jullie. Mijn zoontje schrok wel erg, hij zat achter in de auto en begon meteen te huilen toen ik weer omviel. Hij is er tot nu toe in de afgelopen 5 weken 4 van de 5 keer bij geweest.
Jeetje wat schrikken zeg, voor je man ook denk ik om dit te zien. Nu dus in de molen om uit te zoeken wat de oorzaak is. Toevallig heeft een familielid van mij iets soortgelijks 1,5 week geleden meegemaakt. Hij voelde zich niet lekker worden, en kreeg ineens een insult, bewustzijnsverlies, schudden met armen en benen, schuim op de mond, de hele riedel. Hij is met de ambu naar het ziekenhuis gebracht. Er zijn de afgelopen week verschillende onderzoeken gedaan, CT scan, MRI, EEG. Binnenkort krijgen ze de uitslag. Welke onderzoeken worden er bij jou gedaan?
Sparkie, dat is precies hetzelfde als wat ik heb meegemaakt vandaag! Dus ben erg benieuwd wat er uit de onderzoeken komt. Ik krijg dezelfde onderzoeken als die jij beschrijft. Misschien ook een beenmergpunctie
Brr wat eng meis!! Maar als ze maar een oorzaak vinden dat scheelt al een hoop denk ik! MS klinkt ook wel eng, maar ook daar heb je verschillende types enzo in he, dan kan het soms ook weer een periode beter gaan. hoop voor je dat ze snel wat vinden en dat ze je kunnen helpen! Probeer je niet (te) druk te maken, want wat de oorzaak ook is, stress maakt het wel erger
bedankt! Ik houd me ook zo rustig mogelijk hoor. Het is al een hele opluchtig dat er een verder onderzocht wordt, daar ben ik eerder opgelucht over dan dat ik me nu zorgen maak om iets ernstigs. Eerder had ik het gevoel dat ik telkens van het kastje naar de muur werd gestuurd.
Jeetje zeg wat eng!! Wat zullen jullie geschrokken zijn zeg... Pfff hoop dat ze met de onderzoeken er achter kunnen komen wat de oorzaak is, en er dan wat aan doen. Is toch doodeng zeker ook met 2 ukkies ! xx
MS is ook niet de minste diagnose, bah. Hoop in elk geval dat er snel duidelijkheid komt voor jullie. Wel jammer dat er zoiets moet gebeuren wil je eindelijk eens serieus genomen worden he.
Eigenlijk ben ik er verder vrij rustig onder, wil vooral dat de onderzoeken snel gedaan worden. Ik heb net opgeschreven waar ik de laatste maanden, in toenemende mate last van heb. Zo kom ik tenminste goed beslagen ten ijs. Voor mijn man ging het wel, mijn zoon schrok wel even. Ms is zeker niet de minste diagnose maar ergens zou ik ook opgelucht zijn als er eens een naam wordt gekoppeld aan mijn klachten, zodat men niet denkt dat ik me aanstel.
Jeetje, wat naar zeg. Mijn vader heeft MS, al 26 jaar, maar heeft nooit de klachten gehad die jij omschrijft. Hij is verlamd geweest, maar dit ging weer over na een tijd. Daarna kwamen de uitvalsverschijnselen en andere vreemde dingen als spiertrekkingen. Ik hoop dat ze er achter kunnen komen en dat het dan te behandelen is met medicatie oid. Sterkte!
Ik had/heb epilepsie en op de incontinentie na herken ik jouw klachten wel. Maar hersenen en het hele zenuwstelsel zijn zo gecompliceerd dat wij daar als leken helemaal niets over kunnen zeggen. Fijn dat je nu onderzoeken krijgt. Ik hoop dat ze de oorzaak van je aanvallen kunnen vinden en behandelen.