Hoi, ik zit momenteel met een probleempje, en ik hoop dat sommigen dit herkennen en evt. advies kunnen geven! Ik ben ineens heel erg angstig voor van alles. Ik twijfel over alles; straks wordt ik ernstig ziek tijdens de zwangerschap (je hoort van die enge verhalen over het HELPP-syndroom, pre-eclampsie, zwangerschapssuiker, vroeggeboortes...) Als ik hieraan denk wordt ik echt heel angstig en krijg ik een soort hyperventilatie, terwijl ik lichamelijk relatief weinig klachten heb (tot nu toe verloopt alles normaal, maarja, ik ben ook nog niet zo ver in de zwangerschap) Ook ben ik doodsbang voor de bevalling. Je leest van die vreselijke verhalen, totaalruptuur, vrouwen die doodgaan in het kraambed, mijn nicht zei gisteren nog dat ze liever zelfmoord pleegde dan een 2e keer bevallen). Als ik denk aan de bevalling, krijg ik zo'n angstgevoel dat ik echt naar wordt, misselijkheid, duizelig... En dan nog de twijfel; stel je voor dat alles goed verloopt (dat kan toch bijna niet, als je al die verhalen hoort?!) ben ik dan wel een goede moeder? Ik word voor het eerst moeder, straks blijk ik de slechtste moeder ever! Dan nog de druk om alles te regelen. Als ik een baby uitzet lijst bekijk word ik helemaal leip, wat je allemaal nodig hebt...en dat nog afgezien van een kinderwagen, een maxi-cosi, een maxi-taxi, een kinderkamer...allerlei onderleggers, navelklemmen, steriele shitzooi... Ik ben hierdoor echt heel gestresst... zit echt op een no-way-back punt...ik ben nu zo erg zwanger dat niemand er meer omheen kan... ik kan niet meer terug, en ben nu bang dat ik straks spijt krijg van mijn keuze (heb ik nu niet hoor)...herkennen meerderen dit? Is het wel normaal?
lieverd volgens mij heb je last van je hormonen alles komt goed, echt waar. je bent oud en wijs genoeg en je hebt een gezond verstand. alleen lees je op internet de meest enge dingen en die gaan rondmalen. gewoon alleen leuke dingen lezen, schijt aan de zeikluizen hebben en zometeen even lekker in bad en een romantische video opzetten mag ik Love Actually aanbevelen?
Ik denk dat het heel normaal om angstig te zijn vooral voor het onbekende. Je weet natuurlijk niet wat je te wachten staat. Maar ik denk dat je echt moet genieten van je zwangerschap voorals als je verder gezond bent want anders krijg je later spijt dat je niet genoten heb van je mooiste belevenis in je leven. Daarna als je kind er is zal je ook angsten kennen. Ik heb dat ook vooral om later en ziektes enz maar het zijn allemaal dingen die je niet in de hand hebt. Geniet lekker meid van je zwangerschap en je zorgen maken is nu ook niet nodig en ook niet goed voor je baby. Dingen relativeren is ook belangrijk vooral omdat er nu niks aan de hand is. Mijn moeder zei altijd je kan je altijd om alles zorgen maken maar hierdoor geniet je niet van het moment
Oooh ja dat is best een leuke film eigenlijk, ik heb hem volgens mij nog op DVD liggen...misschien ga ik die straks wel kijken in bed, misschien is dat idd de oplossing
Heel herkenbaar Ik had in mijn zwangerschap ook heel veel angsten en dan vooral dat de baby dood ging. Heb me enorm veel zorgen gemaakt toen die tijd. Maar heb nu een gezonde dochte van ruim 6 maanden en achteraf denk ik wat heeft dat voor in gehad marja hormonen he pff
Hoi Thunderangel, Ik begrijp goed wat je bedoelt hoor. Ik ben dan nog wel niet zwanger, maar die 9 maanden lijken mij geweldig, maar het moment waarop het kind eruit moet aaaahhhhh!1 je hoort idd heel veel. Uitscheuren en dingen die verkeerd kunnen gaan, het lijk mij ook doodeng. Vooral als het je eerste kindje is, ik denk ook wel, ik wil graag kinderen stra, maar straks bak ik er niks van. is best eng hoor allemaal. Wens jou in ieder geval heel veel geluk toe
Meis, ik heb het ook voortdurend. En ik zei ook dat ik NOOOOOOOOOOOOIT meer een tweede wilde en kijk nou naar mijn banner. Die bevalling kom je echt wel door hoor! Die angsten herken ik heel erg. Het is niet meer dan gezond om die angsten te hebben hoor! Ik heb ook van die nare dromen waarin ik droom een ongezond kindje te krijgen. Niet leuk, maar het is echt normaal. Maal,maal maal, dat doe ik ook de hele dag door. Om alles en om niks... Krijg je geen kraampakket van je verzekeraar? Zo niet, kun je bijv. elke week iets aanschaffen. Dan weer een navelklemmetje, dan een kraammatrasje etc. Zo spreid je de kosten een beetje. Probeer ('t is lastig hoor) een beetje vertrouwen in jezelf te krijgen! Liefs, Flientje
heel herkenbaar, had ik ook met mijn eerste, en ineens kent iedereen wel een of ander gruwelijk verhaal dat ze je moeten vertellen. gewoon zeggen dat je t niet wilt horen tenzij het een leuk verhaal is. ik heb groepen gedraaid van net bevallen moeders, en ik ken erg veel goede verhalen, en maar erg weinig minder goede. idd, ontspan lekker, en geniet van het nu zwanger zijn. knuf.
Oh meid zooooooooo herkenbaar die gevoelens. Ik ben ook heel de zwangerschap bang geweest dat er wat met mijn kindje zou gebeuren, als ik het een dag minder voelde schoppen was ik al in paniek. Tegen de bevalling zag ik enorm op, totdat het moment daar was dat de weeën begonnen, ik ben nog nooit zo rustig geweest als toen Ik heb heel de bevalling maar over mij heen laten komen. Een pretje is het niet bevallen, maar ik zou het zo weer doen, als ik zie wat ik er voor terug heb gekregen. Lees inderdaad niet teveel "horror"verhalen op internet, dat doet je echt geen goed op dit moment. Heel makkelijk gezegd, ik weet het, maar probeer te genieten. Voor je het weet heb je je kindje in je armen en ga je die dikke buik en trapjes nog missen
Joh volgens mij is er geen vrouw die niet dat soort gedachten heeft tijdens de zwangerschap hoor! Het is gewoon de enorme stap en het feit dat je weet dat alles anders wordt maar je hebt nog geen idee hoe het dan precies zal zijn; al dat soort dingen bij elkaar maken dat iedereen wel eens in de paniek schiet! En tja de horrorverhalen... Er zijn echt zoveel meer vrouwen die toch een redelijk normale bevalling hebben! Die enge verhalen blijven toch de uitzondering. O ja, dat je de slechtste moeder 'ever' zal worden, valt vast ook wel mee hoor! Bovendien is er dan altijd nog Britney Spears, aan die gedachte kunnen wij aanstaande moeders ons allemaal optrekken, haha! Komt allemaal goed.... Sterkte!
Yep, absoluut herkenbaar. Toen wij begonnen met het uitzetgedoe stond ik ook met handen in t haar, stond in de Prenatal half te huilen omdat ik t gewoon allemaal niet meer wist. Nu ben ik een flink aantal weken verder en het babykamertje is klaar en ik heb de rust weer terug. Gewoon stelselmatig alles afwerken, dan komt t best goed. Wat betreft alle enge verhalen, zou ik je toch raden daar een stukje zelfbescherming toe te passen. En dat is eigenlijk heel simpel...lees het niet! Lees niet bij de vlinders, lees niet bij miskraam, wees kritisch met de titels en bescherm jezelf. Zo hadden wij vorige week bij onze Samen Bevallen cursus de avond over complicaties en ik ben gewoon niet gegaan. M'n man is gegaan en heeft alle info in zich opgenomen en ik ben lekker thuis gebleven. Ik hoef al die enge verhalen niet te horen hoor, wie dan leeft, wie dan zorgt. En dan is er altijd nog een vk, een partner, een verpleegkundige en evt een gyn in de buurt. Als je echt bang bent of je t wel aan kunt, zou je eens naar een zwangerschaps(hypno)therapeute kunnen gaan, daar las ik toevallig vandaag nog iets over in een van die tijdschriften. Al is t maar voor je eigen gemoedsrust. En heb vertrouwen in jezelf, je kunt het heus wel! Keep the faith! Liefs Joldeg
heel herkenbaar, hoort er gewoon bij. je moet inderdaad geen enge dingen lezen, internet staat er vol mee. ik heb ook bewust in die tijd bepaalde topics vermeden, omdat ik gauw iets op mezelf betrek.
meid, richt je eigen op de positieve verhalen. er zijn vrouwen die zich druk maken voor de bevalling en alles wat daar omheen kan gebeuren en die zeggen achteraf (ja, echt waar ze zijn er ) was dit nou alles? maar je hormonen gooien je hele hersenpan in de war dus kan me wel voorstellen hoor hoe je je voelt en af en toe denkt. maar nogmaals. kijk alleen maar naar de positieve verhalen en laat die de boventoon voeren ipv van alles in het negatieve te betrekken succes!
Voor mij is het ook heel herkenbaar! Als ik naar de uitzetlijst keek, schoot ik ook totaal in de stress! Ik heb dat kreng volgens mij wel 100 keer nagelopen, aangevinkt wat ik al had, nog een keer alles checken, er achter komen dat je een bepaald iets nog niet hebt, wéér naar de stad moeten... noem alles maar op! Het is ook zo verschrikkelijk veel allemaal wat er ineens op je afkomt. Ik heb ook heel erg de angst gehad of ik wel een goede moeder zou zijn, of dit echt wel is wat ik wou en noem alles maar op. Ik ben er zelfs een tijd (op het einde van mijn zwangerschap) behoorlijk depressief van geweest maar meid, geloof me als ik zeg dat de hormonen een loopje met je nemen! Je leeft ook wel een beetje naar alles toe hoor, je 'groeit' erin. Ik ben ook enorm bang geweest voor de bevalling, eigenlijk tot aan het einde toe. Maar als je eenmaal op het punt staat echt te bevallen, verdwijnt die angst voor een heel groot gedeelte, zo niet helemaal. Alles komt goed! Vertrouw op jezelf en regel alles stukje bij beetje. En vermijn inderdaad al die horrorverhalen! Het gaat vaker goed dan fout.
Toch wel fijn dit soort verhalen te horen, dat alles goed komt. En dat de bevalling vaker goed gaat dan niet. Maar zijn toch dingen waar je weleens bij stilstaat. Het is nog niet zover, want die 9 maanden als het wel zover is lijken mij geweldig!