Hoi dames, er moet even iets van mijn hart. Mijn vriend en ik zitten in de eerste ronde om zwanger te worden. Over 6 dagen is mijn nod. Ik ben overigens ongeveer een jaar geleden gestopt met de pil. Het is heel vreemd maar sinds ik zwanger wil worden denk ik alleen maar dat het niet gaat lukken! Terwijl ik daar nog helemaal geen aanleiding voor heb. Ik schaam me er ook een beetje voor want er zijn genoeg mensen die echt reden hebben om er zich daar druk om te maken. Maar op een of andere manier kan ik niet genieten van het proberen om zwanger te worden. Vooral het lange wachten na je eisprong tot je duidelijkheid hebt. Ik heb zelfs last van huilbuien omdat ik zo bang ben dat het ons niet gaat lukken. Ook wordt ik vaak misselijk en heb ik echt slapeloze nachten. Dit ken ik echt niet van mezelf! Op mijn werk merken ze ook al dat ik prikkelbaar ben en weinig kan hebben. Misschien komt het omdat ik in het verleden best veel pech heb gehad met dingen en nu denk van...dit zal ook wel niet gaan lukken. Ik lees hier wel dat er meer mensen ongeduldig zijn maar het moet geen abnormale vormen aan gaan nemen. Heeft hier iemand misschien tips om hier wat beter mee om te leren gaan? Ik zou er graag wat meer gerust onder willen zijn. bedankt en sorry voor de mensen die al wat langer bezig zijn hoor. Ik kan me voorstellen dat die zich al helemaal kapot ergeren als ze dit lezen. Maar moest het even kwijt.
ga leuke dingen doen met je ventje helpt mij in ieder geval om gedachten wat te verzetten wij zijn bijna jaar bezig jou tijd komt ook
Jeetje meid toch. Probeer een beetje te ontspannen! Het is ook best wel stressvol al dat wachten, maar als je er ziek van word, is het niet goed voor je hoor. Doe je ook dingen om te kijken of er een reden is voor je onrust? Bijv tempen of een ovulatietest? Als je er zo mee bezig bent, en je omgeving gaat het merken moet je echt iets gaan doen om je te ontspannen. Van stress kun je later gaan menstrueren, overgeven is niet goed voor je lijf, te weinig slaap krijgen al helemaal niet... Goed in je vel zitten is toch wel belangrijk hoor. AL kennen we allemaal hier wel de bekende dip. Probeer toch een beetje met beide benen op de grond te blijven staan. Bespreek evt je spanning eens met je huisarts. Ik wil je echt niet afvallen trouwens, hoop niet dat het zo over komt.
Bedankt voor jullie antwoorden. Biebke, we proberen veel leuke dingen te doen. Zaterdag zijn we naar de dierentuin geweest en dat was hartstikke leuk. Het is ook vaker als ik thuis ben. Als ik werk is het ook wel minder. Dit bedoel ik nu. Ik vond het al zo vervelend om mijn verhaal op dit topic te zetten en als ik dan lees dat jij een jaar bezig bent schaam ik me dood dat ik nu al zo begin te zeuren. Succes met zwanger raken! Melisa, Allereerst heb ik helemaal niet de indruk dat je me afvalt hoor! Ik verwacht ook nog wel minder leuke reacties hier op omdat het gewoon niet realistisch is hoe ik denk. Daarom baal ik er ook zo van. Ik temperatuur nog niet en ook geen ovutest. Dit heeft te maken met de angst om niet zwanger te kunnen raken. Ik ben dan bang om er achter te komen dat ik helemaal geen eisprong heb... Snap het zelf ook niet. Mijn vriend kan er overigens best boos om worden hoor. Ook omdat ik juist altijd zo nuchter ben. Wellicht ga ik toch maar eens naar de huisarts. Bedankt alvast voor jullie goede adviezen!
meid ik ken dat gevoel hoor... zo dacht ik er ook over. heb er ook even over gedaan om ook echt naar de dokter te gaan enzo... nu 16 rondes verder en vele onderzoeken verder is alles goed.. alleen helaas nog niet zwanger dus we gaan nog verder met onderzoeken. probeer volgende maand eens met tempen of met ovutesten te beginnen... als je namelijk geen eisprong zou hebben zijn daar hele goede middelen voor! suc6 meid! en rustig aan!
Ga inderdaad maar eens proberen met een ovutest of temperaturen. Mijn cyclus is wel altijd precies 28 dagen. thanks!
Ik herken je verhaal wel hoor. Wij zijn nu 3 maanden bezig ofzo en ik ben ook zo pessimistisch. Voel ook gewoon ergens diep van binnen dat ik niet zomaar zwanger zal worden ofzo. Misschien idd ook doordat ik zoveel tegenslagen heb gehad in het leven. Ik heb geprobeerd het van me af te zetten. Lukt niet helemaal, maar wel een beetje. Omdat ik er zo mee bezig ben heb ik besloten juist geen ovulatietesten te kopen of te gaan temperaturen omdat ik er dan juist nog meer mee bezig ben. En stress kan er juist voor zorgen dat het langer duurt voordat je zwanger wordt. Succes meis en probeer te relaxen (hoe moeilijk het ook is)
het zal ook een stukje zelfbescherming van ons zijn. Misschien kunnen we dan als het niet lukt tegen onszelf zeggen, "zie je nu wel". gelukkig ben ik niet de enige. Hopelijk leer ik er in de loop de tijd ook een beetje mee omgaan dat dit niet iets is dat je zelf kan plannen. Ik ben namelijk ook enorm gestructureerd en dat zal er ook we mee te maken hebben. Nogmaals allemaal succes en bedankt voor het begrip. Had niet verwacht dat mensen dit zo goed op zouden pakken.
Oh maar wat ik al schreef, we kennen het allemaal hoor. Wij zijn nu 4 maanden bezig en ik geef de moed ook wel eens op. Maar ga niet in alle boekjes de akelige verhalen lezen zoek het niet op. Een jaar is heel normaal tegenwoordig. Geef het even de tijd...
ben nu ook 3 maanden bezig en ik heb ook negatieve houding terwijl mn vriend veel positiever is ingesteld... denk dat ik 1 van de vrouwen ben bij wie het niet gaat lukken
Heel herkenbaar hoor! Ik was ook vreselijk bang dat we niet vruchtbaar zouden zijn en wat gebeurde er de eerste maand zwanger! Een complete verrassing en ik kon niet begrijpen dat mijn lichaam daar toe in staat was. Helaas werd dat een miskraam, dus nu weer de angst dat ik niet in staat ben om een gezond kindje op de wereld te zetten. Dat is natuurlijk weer een ander verhaal...... Het is ook zo ingewikkeld proces en het lijkt zo moeilijk te bevatten dat het 'zomaar' kan (i.i.g. bij de meeste mensen). Ik ben zelf ook vrij nuchter en rationeel ingsteld en daardoor ging ik juist teveel denken. Malen, piekeren, 'enge' dingen opzoeken op internet. Een tip ga niet zitten googlen, want dan wordt je alleen maar banger. Veel succes en hopelijk ben je snel zwanger!
Toen wij voor de 1e gingen, was ik er ergens ook van overtuigd dat het bij ons niet zou gaan lukken. Was toen ook nog heel moe door ziekte, dus in klussen had ik vaak zowieso al geen zin. En tòch was ik toen na 5 maanden zwanger! Eenmaal zwanger, begon het te knagen dat het vast wel fout zou gaan ergens in de zwangerschap. Ergens klopte dat ook wel, achteraf gezien (vroeggeboorte en schisis), maar gelukkig is alles goed gekomen en hebben we nu een heerlijk en gezond knulletje van 1,5 rondlopen! Nu zijn we bezig voor nr. 2, inmiddels 'alweer' 9 maanden, waarvan al 2 cycli getempt en 1 met ovu-tests erbij, maar nog steeds niets... Dus nu is het voor mij ook moeilijk steeds positief te blijven. Ook weet ik nu al dat àls ik dan wéér zwanger ben, ik me de hele zwangerschap af zal vragen of het deze keer wèl allemaal 'volgens het boekje' zal gaan... En ik denk dat héél véél vrouwen met zulke 'angsten'/zorgen zitten, hoor! Ongeacht of ze al heel lang bezig zijn, of nog maar net en of ze al (een) kind(eren) hebben, of niet!
Ik heb het niet zo sterk als jij maar ik ben ook bang dat het niet zal lukken, dat als het wel lukt dat zal eindigen in een miskraam of dat er een ongezond kind op de wereld wordt gezet. Ik ben sowieso wel een piekeraar Alleen beheerst het mijn leven niet gelukkig...
wij zitten ook in de eerste ronde en ik heb ook deze angsten! Ik probeer hier niet te veel aan te denken ( ook al is dat moeilijk).
hey, ik heb precies hetzelfde als jullie allemaal (dacht toch echt dat ik de enige was....) Ook ik ben al een jaar gestopt met de pil en ook ik heb echt de angst dat het bij mij niet zal lukken... wij zitten in ronde 2, dus nog maar net begonnen. Sommige momenten zie ik het helemaal zitten, maar nog voordat mijn fantasieen op hol slaan over de leuke tijd die dan komen gaat, slaat de onzekerheid toe en durf ik er niet meer over na te denken. Alsof je jezelf al indekt voor als het echt niet lukt (niet dat het verdriet dan minder is.) Ik geniet wel van alle andere dingen die in mijn leven gebeuren, maar nu we de knoop hebben doorgehakt, wil je ook dat het meteen gebeurt en ben je bang dat je droom in duigen valt als het niet lukt. sterkte daan
Ik herken het helemaal, maak me ook vaak zorgen dat het bij mij niet gaat lukken terwijl iedereen om me heen zwanger wordt Ik gun het ze van harte daar niet van hoor maar kan er soms moedeloos van worden. Ik denk dat mijn tijd nog wel komt, en zodra je er minder om 'stresst' en aan andere dingen gaat denken (afleiding) dat de verassing daar opeens zal zijn! Succes meid, hoop dat het snel lukt!
Danielle jij voelt je werkelijk precies hetzelfde als ik dus! Over 4 dagen mag ik gaan testen maar voel nu al de bekende menstruatie pijntjes. Zaterdag moet ik ongesteld worden dus ben benieuwd. Maar zie het somber in. Vannacht heb ik gedroomd dat ik zwanger was en heel blij net een test had gedaan. Uiteindelijk was ik bij mijn ouders en kreeg een miskraam! Allemaal gedroomd. Dat is toch niet meer normaal?!
als je overdag met dingen heel erg bezig bent dan in je onder bewustzijn droom je er van! voel me vandaag weer eens klote