Ja, aanstaande vrijdag heb ik het laatste gesprek. Ik moet zeggen dat ik het een verwarrend traject heb gevonden tot nu toe. De huisarts liet me een afspraak maken met de POH om eerst de problemen in kaart te brengen. Op de website van mijn praktijk las ik dat dit maximaal 5 gesprekken kunnen zijn. Ik had zelf al een hele lijst gemaakt met klachten en eruit gelicht wat ik dacht dat een echt probleem was waar ik aan wilde werken. De POH zei toen dat hij me kon doorsturen naar een psycholoog, maar dat die waarschijnlijk snel medicijnen zou voorschrijven gezien de aard van mijn klachten. De POH stelde voor om het eerst op een andere manier te proberen, nl door te gaan sporten en tweewekelijks met hem te praten. Dus ik ging dagelijks een uur wandelen en om de dag hardlopen zodat mijn lichaam goede stofjes zou aanmaken, misschien dat dat kon helpen. En iedere twee weken sprak ik de POH. Maar de klachten verdwenen niet. Soms waren ze wel helemaal weg, maar dan kwamen ze dubbel zo hard weer terug. En de gesprekken waren mijn inziens te kort: 40 minuten per 2 weken... daar kan ik niks mee. Tegen de tijd dat ik ontdooid ben en iets durf te zeggen is het afgelopen. Maar de POH zei dat het goed klikte en hij bemerkte zelfs een vooruitgang bij mij. Zo ervoer ik dat niet en dat zei ik ook. Toen reageerde hij met: "Maak je niet druk, ik zorg er wel voor dat we meerdere afspraken kunnen hebben. Die 5x die op de website staan, daar werken we wel omheen." Afgelopen afspraak zei ik dat het me echt dwars zat dat ik zoveel investeerde in mijn vertrouwensband met hem terwijl hij niet mijn behandelaar was. En dat ik graag wat duidelijkheid wilde over de weg die ik moest bewandelen. Toen vroeg hij hoe ik graag behandeld wilde worden. Door een psycholoog, een psychiater, met of zonder medicijnen, met cognitieve therapie, wel of niet zoeken naar "het trauma", etc. Ik begreep er helemaal niks van. Toen stuurde hij me naar huis met de opdracht om daarover na te denken, want hij had het idee dat hij "een kans" zou laten liggen door mij er niet zelf over te laten beslissen. Sorry voor het lange verhaal. Ik vind het gewoon zo opmerkelijk allemaal. Ik weet niet wat ik ermee moet en vraag me af of dit gebruikelijk is. Is het de bedoeling dat ik mezelf diagnostiseer? Ik kom er zelf niet uit met mijn problemen, daarom wend ik me tot mijn huisarts. En dan komt de vraag weer bij mezelf te liggen... Pff. Ik weet niet met wat voor idee ik vrijdag naar die afspraak moet.
Hier heb ik veel baat gehad bij een psycholoog uiteindelijk wel ad gehad maar alleen zolang het nodig was en tussentijds aan wat dingen gewerkt. Toen de psych dacht dat ik het aan kon zijn we langzaam gaan afbouwen. Mijn tip zou zijn ga naar een losstaande praktijk niet Ggz of zo maar das een persoonlijke mening door ervaring gevormd. ( ervaring met beide trouwens)
Ik ook. Ik heb ADHD icm OCD, Ik slik Wellbutrin om stemmingswisselingen wat stabieler te krijgen. OCD zijn bij mij dwanggedachten vooral (wat hier al genoemd is.. bomen tellen en strepen enzo pfff)... niet echt zo dat ik veel handelingen doe... wel checken omdat ik erg perfectionistisch ben... Verder denk ik dat ik geen behandelingen ga doen voor de OCD/ Heb er niet in de mate last van als die mensen uit het programma.. 'levenslang met dwang'
@joky; ja echt he... pfff de hele ochtend alweer helemaal hyperen en stuiteren... word er gek van!! Mijn hart draait overuren lijkt wel... en het gekke is, daar heb ik eerder geen last van gehad... @Aylen; nou dat klinkt inderdaad niet goed. Lijkt me niet dat jij jezelf moet gaan diagnosticeren en kiezen welke weg je wil bewandelen. Tuurlijk is het goed om er zelf over na te denken en te kijken waar jij een goed gevoel bij hebt, maar je komt bij zo iemand omdat hij er verstand van heeft! Ik zou alle punten duidelijk voor jezelf opschrijven en bij hem aankaarten. Ben benieuwd naar het gesprek van vrijdag. Sterkte dames! Ik kan het iig wel gebruiken momenteel...:x
@aylen ik vind het ook een rare manier van behandelen. Ik zou dat maar eerlijk vertellen omdat jij het niet weet en daarom zoek je hulp!! Een behandelplan. Iemand die je sturing geeft. En niet alleen de bal teruggooit. @manuela pff herken het zo wat je verteld! Ik voelde de hele dag door elke hartslag.. bonkte in mijn keel. En ook overslagen. Blegg. Had ik daarvoor nooit.. Wat mn angst paniek nog meer aanwakkerde. Circeltje rond Dit is verdwenen nu.. Hoelang loop je hier nu mee?
Jokey & Manuela, bedankt. Ik weet inderdaad niet hoe ik ermee om moet gaan. Ik moet het even uitschrijven voordat ik naar de volgende afspraak ga, denk ik. Maar nou heeft hij vanmiddag op de voicemail ingesproken dat onze afspraak overmorgen niet door gaat. Blegh.
Ten eerste iedereen veel sterkte hier! Ik lees hier ook even mee als jullie het goed vinden. Ik ben depressief en heb paniekaanvallen. Zit inmiddels ook 8 weken in de ziektewet. Ik heb gesprekken met mijn huisarts en psycholoog (nu 5 van de 8 gesprekken gehad) en mijn huisarts is tot de conclusie gekomen dat het toch verstandig zou zijn ad te gaan gebruiken. Als het goed is heeft de psycholoog morgen contact met mijn huisarts en dan kan ik binnenkort beginnen. Zie er ook wel een beetje tegen op omdat ik regelmatig hoor dat de klachten eerst verergeren. Volgende week moet ik ook weer naar de bedrijfsarts en ben bang dat ik ook weer wat uurtjes aan de slag zal moeten.
Joky; ik ben ongeveer 1,5 jaar geleden ingestort met paniekaanvallen. Paar maanden thuis gezeten, ruim een jaar cgt gehad en onlangs nog 8 sessies emdr maar het lijkt niet te helpen... Aylen; balen dat je afspraak niet doorgaat, maar dan heb je wel meer tijd om e.e.a. voor jezelf op papier te zetten. Ischa; welkom, balen dat je zo'n last hebt. Supergoed dat je hulp hebt gezocht en krijgt. AD heb ik persoonlijk geen ervaring mee maar in mijn omgeving wel en echt niet iedereen krijgt last van bijwerkingen of dat het eerst erger wordt. Bij veel mensen helpt het ook gewoon meteen. Maak je ook niet teveel zorgen over de bedrijfsarts. De mijne spoorde me juist aan om voorlopig nog even thuis te blijven (toen destijds, is ruim een jaar geleden). Ze wilde liever dat ik op mijn normale werkdagen ging sporten dan dat ik alweer aan het werk ging. Trouwens; ik heb erg veel gehad aan de website en de app van sochicken. veel handige tips en mooie artikelen!
Lovepeet; hoezo was dat ineens over? Heeft je huisarts je naar hen doorgestuurd? Anders nog een keer met hem/haar een afspraak maken. Hoe gaat het dames?
Manuela je hebt dus zon beetje alles geprobeerd om ervanaf te komen. Wat weerhoudt je om met antidepressiva te beginnen? Aylen hoe ging je gesprek vandaag?
hij heeft afgelopen woensdag afgezegd, hij is ziek. Nu staat er pas weer een afspraak voor over 2 weken en eigenlijk baal ik daar wel van. Vandaag was een goede dag, maar woensdag en donderdag heb ik echt met mijn ziel onder mijn arm gelopen. Tussen de lessen door staan huilen op de WC omdat ik het allemaal niet meer zag zitten.
Och ja das waar! Sorry even vergeten dat de afspraak verzet is... Rot waar jij en manuela zich nu in bevinden pff zo herkenbaar. Ik telde de goeie dagen en slechte dagen. T wisselde elkaar steeds af. En telkens na een oaar goede dagen was ik zo teleurgesteld als ik weer last kreeg. Ik slik mn pilletje nu elke dag om 12.00 u. Dat kwam destijds zo uit toen ik van de huisarts/apotheek kwam. En moet m stipt 24 u later nemen maar doordat t om twaalf uur is ben ik er toch nog veel mee bezig. Ik ben het ju langzaam aan t verschuiven naar voren zodat t straks gewoon bij het opstaan ritueel hoort. Dan hoef ik er verder de hele dag niet meer aan te denken. Vandaag ook weer zon heerlijke dag gehad. En ik blijf me daar bewust van hoe heerlijk het is om je "gewoon normaal" te voelen! Over koetjes en kalfjes en andere onzinnige dingen kunnen praten zonder steeds te denken en voelen hoe fucked up je bent. Kon me nergens op concentreren want met je hoofd ben je steeds bij dat nare gevoel Leef met jullie mee meiden! En ook ik had veel moeite met starten met n medicijn.. heb de hele ochtend ij bed gehuild hoe t zover had kunnen komen. En nu, nu huil ik van geluk als ik naar mn zoontje kijk. Dat ik weer leef.. Hoop dat dat moment voor jullie ook gaat komen. Met of zonder antidepressiva.
Hoi allemaal, Ik heb ook al jaren lang last van angstklachten maar vorig jaar werd de angst erg heftig. Ik heb hiervoor paroxetine 20 mg per dag geslikt en de angst werd toen een stuk minder. Toen ik zwanger wilde worden ben ik gestopt met de paroxetine. Het ging een paar maanden goed en toen kreeg ik weer last van angst. Vervolgens heb ik gesprekken bij een psycholoog gehad en zij heeft mij doorverwezen naar een psychiater. Hij heeft mij vervolgens fluoxetine 10 mg per dag voorgeschreven maar toen ik begon met die medicijnen heb ik dwanggedachten gekregen. Toen ik zwanger bleek te zijn en de dwanggedachten niet minder werden ben ik gestopt met de fluoxetine. Nu gaat het eigenlijk heel goed. Ik ga niet meer naar de psychiater omdat ik niet tevreden ben over die instelling. Ze beloven elke keer terug te bellen (ik had namelijk om een andere psychiater gevraagd) en doen dit vervolgens niet. Ik heb het idee dat mijn dwanggedachten erger werden door de fluoxetine of zelfs zijn ontstaan hierdoor, maar zeker weten doe ik het niet. Om dit uit te testen ben ik gestopt (het was geen probleem om in 1 keer te stoppen omdat ik al zo weinig slikte). Ik ben blij dat het momenteel goed gaat, hopelijk blijft het zo. Sterkte allemaal!
Heftig Katie! Das dus de reden dat ik niet stop met paroxetine zeker niet bij een evt tweede zwangerschap wat mijn wens is. (Ik slik het nu pas zon vier maanden). Kun je niet paroxetine 10mg gaan slikken? Mijn huisarts zei nl dat het wel mag.. liever niet natuurlijk maar dat geldt voor alle medicijnen. Waarom was jij gestopt toen je zwanger wilde worden?
Ik heb zeer veel baad bij paroxetine. Heeft mn leven gered, zo beleef ik dat echt. Heb veel gemist door die kl#te paniekstoornis :'( voel me nu weer helemaal mezelf, wil t echt nooit meer meemaken!!
Fijn dat het weer zo goed gaat met jou Katie! Dank voor de knuffel! Aylen, jemig wat balen zeg!! Ik zou je huisarts bellen hoor, aangeven dat dit zo niet werkt en dat je echt gewoon hulp nodig hebt! Sterkte meis! En onthoud; you'll never know how strong you are until being strong is the only choice you have! Joky; echt fijn dat je zo meeschrijft hier! Blijf jij voorlopig aan de paroxetine? Of is het de bedoeling dat je over een tijdje hiermee stopt? Wat mij weerhoudt zijn meerdere dingen. ten eerste ben ik bang dat het heftiger zal worden zoals je weleens hoort, dat ik last van bijwerkingen ga krijgen en dat ik na een x aantal maanden er weer mee moet stoppen en dan een terugval krijg. Het liefst doe ik het op eigen kracht maar die kans acht ik steeds kleiner al heb ik sinds gisterenavond dat ik me eigenlijk wel lekker voel! Vanochtend zelfs weer meegeweest met mijn dochter naar zwemles, iets wat ik al weken niet meer had gedaan! Bovendien heeft mijn huisarts de optie van ad nog niet aangeboden maar binnenkort ga ik het toch eens aankaarten. Ik ben niet zo van de medicijnen... niet dat ik ertegen ben maar ik lig half kapot te gaan van de migraine voordat ik eens een pijnstiller neem.. slaat natuurlijk nergens op en de laatste tijd ben ik er wel makkelijker in geworden maar ja, paracetamol of ad is natuurlijk een groot verschil.
Manuela, Dat lijkt me inderdaad ook een groot verschil: ad of paracetamol. Ik moet je zeggen dat ik wel heel nieuwsgierig word naar de werking ervan. Is het geen "quick fix"? Ik kan er niet goed over oordelen of ik echt moet praten met iemand, werken aan mijn kijk op het leven en mijn persoonlijkheid, of dat ik gewoon een tekort aan serotonine heb en mezelf daarom zo beroerd voel. Maar dat er iets moet gebeuren is me wel duidelijk. Ik zie het allemaal steeds minder zitten. Voel me geen goede vrouw, moeder en werknemer. En al helemaal geen goede vriendin voor mijn vrienden. Het interesseert me gewoon allemaal geen barst meer wat ze meemaken. Zo ben ik niet altijd geweest, maar dat gezwets van iedereen, dat ben ik zo beu. Wil gewoon met rust gelaten worden.
dat is echt niet ok dat je je zo voelt. De werking van ad zal verschillend zijn, sommige hebben het een paar maanden nodig om naast therapie aan issues te werken maar voor anderen gaat het inderdaad op dat ze er de rest van hun leven aan vastzitten en dat is zeker geen quick fix imo! het is hard werken aan jezelf met therapie en ad kan nare bijverschijnselen hebben. iemand die insuline of medicatie voor een hartafwijking nodig heeft, ziet dat ook niet als quick fix. Ik weet niet hoe lang je je zo al voelt maar je huisarts/therapeut en jijzelf kunnen het beste inschatten of je al dan niet medicatie nodig hebt, en zelfs dan is het een kwestie van uitproberen, welk middel heb je nodig, in welke dosis etc. maar zaak is dat jij je beter gaat voelen! Dat verdien je!! dikke knuffel!