Dag dames, ik wil gewoon even mijn hart luchten. Ben 8 weken zwanger (eerste kindje, al vermoed ik dat ik een aantal maanden geleden een hele vroege mk had op 4.5 weken). Ik heb al enkele dagen licht bloedverlies 's ochtends. Ook wel wat krampen, maar niet superpijnlijk. Paniek natuurlijk. Overtuigd dat het mis was. Vandaag een spoedafspraak bij gyn gehad. Meteen echo gemaakt. Er is nog wel een hartje, maar beebje valt klein uit (CRL komt overeen met ongeveer 7 weken). Gyn wil het kort opvolgen en me over 10 dagen terugzien. Heeft ook utrogestan voorgeschreven. Het kan op zich nog alle kanten op, maar de onzekerheid is groot. Ik durf enerzijds niet te hopen dat het nog wel goed komt en tegelijk kan ik niet anders dan hoop hebben... Mijn man is heel erg lief en betrokken (hij is echt al zo'n fiere papa - keek ook al lang uit nr een kindje), maar is ook heel bang dat het misgaat. Ik wil hem niet extra belasten met mijn eigen onzekerheid, dus wilde ik graag gewoon hier effe mijn ei kwijt... Zijn er nog dames met gelijkaardige ervaring? Alleszins sterkte voor iedereen die het moeilijk heeft... Liefs, Lotte
Hier wel ervaring mee, het kan ook heel laat ingenesteld zijn, bij mij scheelde het bij de derde ook gewoon 1 week in de uitgerekende datum. (Waardoor ik eerder een pos test in handen had dan eigenlijk kon)
Bedankt voor de reacties, dames! @Moontjemoon: dat lijkt me bij mij niet het geval te zijn. Vorige week was ik al bij gyn voor eerste echo en toen zat de kleine pruts exact goed met de CRL (6w6d). Het baart me dus wel zorgen dat er op 1,5 weken maar "2 dagen" zijn bijgekomen.
wat zal jij lange dagen beleven nu...bij mijn eerste zwangerschap(maar dat was een tweeling,ik weet niet of dat in zo een vroeg stadium verschil maakt?,was dat ook zo en uiteindelijk kraag ik na een hele bange zwangerschap gewoon twee kleine maar gezonde kindjes en toen ik vroeg waarom ze dan al die tijd hadden gezegd dat de grootte niet kloptte zeiden ze dat het mogelijk misrekend was vanaf het begin.dus ook door late innesteling.probeer er gerust in te zijn,hoe moeilijk ook. ik duim dat alles oke is!!
Merci! Het lukt intussen wel om er niet constant aan te denken. Kan het af en toe wel even van me afzetten. 'k Heb me er bij neergelegd dat mijn lichaam zal doen wat het moet doen. Als het fout is, is het fout en dan kan ik niks doen om het te stoppen. Als het goed gaat... kan ik alleen maar heeeeeeeel blij en dankbaar zijn. Het blijft tussendoor (als ik er toch aan denk) allemaal wel zo dubbel. Met momenten wat krampjes en wat bloedige uitscheiding en het idee dat het helemaal fout zit. 'k Voel me op die momenten ook helemaal niet meer zwanger. Dan ineens weer een golf van misselijkheid en erg pijnlijke borsten die me doen denken dat het heel misschien toch nog wel goed komt... Pfff Groetjes, Lotte
Hey Dames, Hier ongeveer hetzelfde gevoel, gezien mijn laatste menstruatie zou ik nu 7 weken zwanger zijn maar op de laatste echo (6wkn 5 dgn) was alleen een vruchtzakje te zien, verder helemaal niets. Gyn vertelde me dat het twee kanten op kon, mogelijk latere bevruchting/innesteling of een aankomende miskraam. Heb verder nergens last van, geen krampen of bloedverlies of iets dergelijks, maar de zorgen die je je maakt, zijn voor mij heel herkenbaar. Mag dinsdag terug voor de volgende echo, durf er niet echt in te geloven of op een goede afloop te hopen. Veel sterkte meid.. Wachten is vreselijk!
Jij ook heel veel sterkte gewenst, Mandymeis! Hopelijk krijg je dinsdag duidelijkheid en blijkt dan dat het alsnog in orde komt!
Eergisteren had ik opnieuw een afspraak bij de gyn ter opvolging. 'k had een klein bang hartje, zenuwachtig dat ik was! Moment van de waarheid, nu zouden we het gaan weten. Is het er nog of is het er niet meer? Gyn was super begripvol, geen blabla, maar wel: "we gaan meteen kijken, da's het beste". Wat blijkt nu? Baby mooi op lengte (ongeveer - ditmaal twee dagen verschil, maar gyn zei dat het eraan lang of foetus "gestrekt" of meer "gebogen ligt") en een stevig kloppend hartje en navelstreng. Joepie!! Ik wilde dit toch even laten weten, het kan anderen in een gelijkaardige situatie misschien een hart onder de riem steken. @Mandymeis: ik hoop echt dat het voor jou intussen ook goed gekomen is...
Wat fijn dat het toch nog goed is gegaan! Ik heb ook zoiets meegemaakt eind vorig jaar. Bloedverlies met 8 weken en een echo waar het vruchtje ook te klein was (10 dagen), maar wel een goed kloppend hartje. Kans op een miskraam was klein werd gezegd, aangezien het hartje klopte, maar een dag later kreeg ik toch een miskraam. Ik vind het leuk om te lezen dat het dus ook wel gewoon de goede kant op kan gaan, want als me dit nog een keer zou overkomen, zou ik er anders echt geen vertrouwen meer in hebben.
Hé Nijntje, wat naar voor je! Hopelijk hoef je het geen tweede keer mee te maken... Ik vind dat zelf heel dubbel nu. 'k Ben aan de ene kant uiteraard ontzettend blij dat het (tot nu toe uiteraard) wel is goed gekomen voor ons. Aan de andere kant ben ik me er pijnlijk van bewust dat het voor veel andere vrouwen helemaal anders afloopt. Dan voel ik me bijna schuldig dat het mij wel en hen niet gegund is... (al kan ik er niks aan doen)