sorrie mensen maar ik moet gewoon even klachen. ik ben nu 8 maanden zwanger waarvan ik er al 5 thuis zit met ergen bekkenklachten balen dus. hetgeen waar ik me dus echt aan erger is dat er gewoon niemand in de familie even een keer bij mij langskomt ik moet altijd maar overal naartoe! dat is erg vervelend als alles je pijn doet door je bekken. als ik een keer oversla op de dag dat mijn moeder vrij is wordt ik s 'middags gelijk boos opgebeld waar ik was of ik geen spelletje wou doen met haar ofzo. er is ook gewoon niemand in mijn familie die even een keer langs zal komen en spontaan de stofzuiger door het huis zal halen ze weten toch dat ik veel pijn heb! vreselijk gewoon ze begrijpen gewoon niet wat het is om met bi te lopen. zo dat lucht even op om dat van me af te schrijven!
eej naamgenoot... hier heb ik het zelfde hoor ik loop ook al va augustus thuis met bi en nu met nog meer klachten... de muren komen inmiddels op me af maar er zal niemand zijn die is langs komt, ja gelukkig kwam een vriendinnetje van me langs van de week, maar voor de rest? neh, maar zo zie je maar weer hier sta je altijd voor iedereen klaar dag en uur en als je zelf iemand nodig heb zie je ze niet... wel bellen met hoe het gaat of smsen dat vind ik ook wel leuk hoor daar niet van, maar toch is het leuker als ze een keertje langs komen... maar goed ik denk dat er nu wel meer dames zijn die dit probleem ondervinden we zullen heus niet de enige zijn wat dat betreft ben ik blij dat ik hier op het forum zit hihihihihi hebben we in iedere geval nog wat aanspraak succes er mee meid groetjes Mandy
ja dat is inderdaad zo deze site is echt geweldig haha! bij mij bellen ze ook wel hoor alleen komen ze niet langs inderdaad ja wel wat vriendinnen maar ik hecht juist altijd zoveel waarde aan mijn familie! mijn schoonfamilie komt trouwens ook nooit langs alleen als ik daar een keer niet kom wordt ik gebeld altijd heel overdreven bezorgd of alles wel goed met me gaat omdat ze niks van me horen dat is toch erg zoiets! jij ook veel succes ermee!
tsja.. je moet gewoon zeggen dat je het ook weleens leuk vindt om bezoek te ontvangen! Je moet niet meteen verwachten dat ze voor je gaan poetsen natuurlijk. Maar soms moet je gewoon dingen zeggen en er niet vanuit gaan dat ze dit zelf verzinnen. Mijn familie komt ook niet langs, meestal ga ik naar hun toe. Ik woon voor hun nou eenmaal te ver! Al zou ik 20 km verderop wonen, zou ik nog te ver wonen. Als ik zeg, ik zou het weleens leuk vinden om bezoek te ontvangen, dan hoor ik dus ook geregeld.. jammer dat je zo ver woont. En het is maar 45 minuten rijden hoor. Dus waar gaat het over. Maar goed.. gewoon zeggen en niet afwachten en hopen dat ze zelf eens het licht zien.
tja het is voor mijn familie allemaal 5 minuutjes rijden wonen allemaal in hetzelfde dorp. toevallig belde mijn moeder net waarom ik niet bij haar langs kwam ik heb gezegd dat ze wel bij mij op de koffie mag komen maar ja dan is ze druk en moet ze de was nog doen enz. anders zit ik daar een spelletje te doen dus wat is het verschil bij mij thuis of bij haar raar hoor!
ja normaal zou ik daar nu zitten maar ik ben niet gegaan en ga nu ook niet meer totdat ze een keer bij mij komt.
Oh wat herkenbaar. Ook ik zit vanaf de 19 weken thuis met harde buiken. Vanaf de 24 weken b.i. en die is de laatste 4 weken zo heftig dat ik niets meer kan (geen autorijden, niet lopen zonder krukken, enz). Ben dus echt opgesloten in huis. In het begin vermaak je je nog wel, maar nu duren de dagen zo lang. Wat me de afgelopen week enorm frustreerd is dat niemand me begrijpt. Natuurlijk als je het zelf niet voelt is dat ook moeilijk maar je kunt je toch wel een beetje inleven. Geen telefoontje of bezoekje van iemand. Zit dus heel de dag alleen thuis (gelukkig komen mijn ouders wel veel ook om te helpen in het huishouden). Dit is erg frustrerend en bezorgd me heel wat huilbuien op een dag. Mensen begrijpen gewoon niet hoeveel pijn je hebt, en dan nog de angst of het straks wel over is of niet......... Gelukkig nog maar een paar weken, maar zo leer je je vrienden/familie wel kennen. groetjes sandra
Hoi hoi, heel herkenbaar dit, ik heb dan wel niks lichamelijks maar heb een hele tij 9mdn thuis gezeten zonder werk. Ik had geen pijn net als jullie, maar voelde me wel net zo ellendig en eenzaam. Geen mens die es een keer komt of belt of smst, behalve mijn eigen thuis.(vader, moeder.)Schoonouders...pff ff denken heb ik die Ik heb dus wel een keer tegen mn schoonouders gezegd van hej ik zit al maanden thuis, de hele dag me stierlijk te vervelen zou het wel op prijs stellen als iemand es naar mij omkeek. Als er iets met hun is dan bel ik ook of kom ik langs, nou vanaf nu niet meer dus. Ben nu veel harder geworden. Ik heb nu werk 1.15uur per dag en begin om 17uur... Dus eigenlijk zit ik nog in dezelfde situatie, maar goed nog steeds geen mens. Ze heeft werk dus het zal wel goed zijn is de gedachte. Hoop dat als jullie er een opmerking over maken er wel op gereageerd word! heel veel sterkte...
tja raar he?! ik begrijp het gewoon niet dat mensen daar niet bij nadenken van o zij zit thuis we gaan even langs. ik denk dat heel veel mensen hetzelfde prombleem hebben met de schoonouders. ik ben hun dochter niet he dat zal het wel zijn.
hai, Jeee wat herkenbaar (jammer genoeg)! ik heb precies t zelfde meegemaakt! hbe gelukkig uren hier op t forum gekletst en door m bi kon ik ook niet wachten tot ik eindelijk mocht bevallen! Ik weet nog wel dat er bij mij ook niemand langskwam en zeker niet om te poetsen! achteraf denk ik dat ik ook meer hulp had moeten vragen aan vrienden..... tenminste als je dat nog zo kunt noemen. je leert echt mensen kennen als je thuis komt te zitten! weet je wat ook zo maf was; toen ik bevallen was dacht iedereen dat ik meteen weer de oude zou zijn zonder bi! dit is echt een tip meiden want mensen denken; zo die beeb is eruit nu zal ze wel beter zijn nu 7 maanden later heb ik af en toe nog wel eens last van m bekken! denk ook dat ik te snel weer dingen ben gaan oppakken! ook door de buitewereld! en ik had ook sterk het gevoel niet begrepen te worden en heb hier heel wat traantjes om gelaten! nu af en toe nog steeds dat ik denk; heee ik heb helemaal niet genoten van m zwangerschap maar alleen pijn gehad waarom?! x