Ik ben sinds 3 maanden moeder van een prachtige zoon. Maar mijn relatie loopt helemaal niet lekker, al voor zijn geboorte niet. Het lijkt of mijn vriend alles wil bepalen, zoals voor de geboorte wilde hij perse dat ik thuis zou bevallen maar ik wilde naar het ziekenhuis. En daar hebben we vaak ruzie over gehad omdat hij vond dat ik geen rekening hou met hem. Voor de bevalling deed hij al niks in huis en nu nog niet, hij beloofd wel van alles maar hij doet niks. Ik doe alles voor hem maak hem wakker, smeer zijn brood voor het werk, doe het huishouden en dat allemaal met een zoon die overdag zo goed als niet wil slapen. Zelfs voor zijn zoon doet hij niks ik vroeg gisteren of hij de luier wilde verschonen maar hij deed hem expres verkeerd om( ik weet dat hij het gewoon kan) zodat ik het niet meer zou vragen. En bij onze laatste ruzie heeft hij een pan met pasta op de grond gegooid en met mijn laptop gegooid. En zelfs de kleertjes van onze zoon uit de kast op de grond gegooid omdat ik maar weg moest gaan en meteen alles maar mee moest nemen. Ik weet dat ik niet de makkelijkste ben en zeker de laatste tijd niet omdat ik alles alleen doe. Maar hij reageert altijd zo kinderachtig. Vandaag ook weer hij wil perse naar het buitenland op vakantie, maar ik vind onze zoon te jong om dat al meteen zo ver weg te gaan. Dus hij wil met z'n tweeën maar ik wil mijn zoon niet een week bij iemand anders laten. Daar vind ik hem nog te jong voor hij heeft zijn moeder nodig en wanneer hij die vakantie wilde boeken is hij nog niet eens 6 maanden. Dus ik was weer de grote egoïst die haar baby niet kan missen. Ik heb er al vaker aan zitten denken om gewoon weg te gaan maar ik vind het zo zielig voor onze zoon dat hij zijn vader dan nog minder ziet. Hij ziet hem hooguit 2 uur per dag en in het weekend doet hij ook niks leuks met hem. Ik weet gewoon niet meer wat ik moet doen. Bedankt voor het luisteren naar mijn geklaag ik weet het echt allemaal even niet meer.
Euh.. Ik was heel snel vertrokken! Dat ie niets doet (en dat je 'm wakker moet maken en z'n brood smeert, serieus?), daar zou ik eerst nog een (of meerdere) goed gesprek over houden, maar die agressie.. Nu is het een pan saus en een laptop, wat is het volgende? (Of, waartegen komen die pan en laptop de volgende keer terecht?)
Jeetje wat heftig zeg, met zo'n jong kindje... Misschien is relatietherapie wat voor jullie? Zeker omdat jullie het al een paar keer over uit elkaar gaan hebben gehad?
Is hij je man? Of een puber? tegenwoordig hebben we wekkers ik zou hem heel snel laten merken dat jij zijn vrouw bent en niet zijn moeder of huishoudelijkehulp. Brood smeren kan hij prima zelf zoniet dan heeft hij pech..je doet gewoon lekker je eigen was en laat dat van hem links leggen op een gegeven moment moet hij wel zijn eigen kleren wassen. Aanpakken die man! Bevalt het hem niet, hij weet vast en zeker waar het gat van de deur is.
Hahaha sorry hoor, maar je moest van hem thuis bevallen om rekening met hèm te houden??? Wat kinderachtig ook om met alles te smijten. Weet je zeker dat hij niet degene is die last van zwangerschapshormonen heeft? Misschien kan het helpen om te denken of het misschien verstandig is als je zoontje leert om zo met vrouwen of z'n moeder om te gaan? Geef duidelijk je grenzen aan, al moet je zijn gedrag overschreeuwen bij wijze van. Hij wals nu wel over je heen
Ik vind dat geen normaal gedrag van je vriend en denk dat hij ergens mee zit en hulp nodig heeft. Zeker dat smijten met de pan en de laptop en het leeghalen van de kast van je zoontje vind ik schrikbarend. Dat doe je al volwassen vent gewoon niet!
Precies!! Offtopic: wij gingen al naar zuid Frankrijk toen de jongste 3 maanden was in mobile home, het kan zeker wel hoor!
Dit is geen normaal gedrag hoor! Mijn mening T is eerder zielig voor je zoontje als je bij je m blijft
Het wordt tijd dat hij volwassen wordt en de dingen doet die daarbij horen: wekker zetten, brood smeren, zijn vrouw helpen, voor zijn zoontje zorgen. Hij gedraagt zich als een puber die zijn zin wil hebben en puberaal reageert als dat niet gebeurt. En hij lijkt totaal geen respect voor jou te hebben. Slecht voorbeeld voor jullie zoontje. Je moet hem heel duidelijk maken dat je dit gedrag niet tolereert.
Ik kan me goed voorstellen dat je een vader wil voor je zoontje. Je zult hem dus heel goed duidelijk moeten maken hoe het zit. Probeer het gesprek aan te gaan en laat je niet afleiden door zijn gedrag. Blijf de rust zelve. Dit zal hem waarschijnlijk zwaar frustreren, maar diep vanbinnen kan hij jou op dat moment niks kwalijk nemen. Hou het simpel. Bijvoorbeeld 1. Meer hulp bij opvoeding/huishouden. 2. Allebei evenveel te vertellen in huis. Laat hem heel de wereld er dan maar bijhalen... Als jij rustig blijft en alleen maar bij die punten blijft dan kan hij niet om je heen. Je moet misschien wel een lange adem hebben... miss zelfs dagen... maar het buigt of het barst dan... Wat ik me nog wel afvraag, hou je nog van hem?
Zo te horen is hij zelf een klein kind. Wat egoïstisch. En ik had hem echt niet zo betutteld, ik denk dat je hier zelf ook een aandeel in hebt. Zoals bijvoorbeeld met het wakker maken en brood smeren.
Ja zoiets had ik ook al voorgesteld om gewoon lekker naar een camping te gaan of een huisje te huren in België of Duitsland. Maar hij wil perse naar Spanje omdat hij België of Duitsland geen vakantie vind. En ik heb al zo vaak met hem willen praten over belangrijke dingen zoals dat hij me iets meer moet helpen. Maar dan negeert hij me gewoon of praat erover heen. En ik kan hem echt niks zelf laten doen want hij verpest het gewoon expres, zoals toen ik een keer geen mayonaise en curry op zijn bord wou doen spoot hij het gewoon op het aanrecht. En als ik zijn brood niet smeer gaat hij gewoon niet naar zijn werk. Hij heeft het ook niet naar zijn zin op zijn werk en daar heb ik ook begrip voor, hij werkt er net iets meer dan een half jaar na een paar jaar in de uitkering gezeten te hebben. En ik snap ook wel dat het niet leuk is, sinds mijn vijftiende heb ik ook werk gedaan waar ik een hekel aan had. Voor mijn zwangerschap was hij ook al zo maar een stuk minder, volgens mij komt het voornamelijk door zijn werk dat hij zo doet. Maar dat is natuurlijk ook geen excuus.
Ja dat klopt dat weet ik ook heel goed, maar als ik dat niet doe gaat hij gewoon niet naar zijn werk.
Woah! De volgende keer dat meneer de kledingkast van je kind leeghaalt zou ik er met een koffer onder gaan staan! Dahaaag! Appelflap! Sommige mannen ontgroeien de puberteit helaas niet. Hoe krijg je zo'n man aan het verstand dat er dingen moeten veranderen?
ooooo.... dat gaat wel erg ver. Dan gaat hij maar niet naar zijn werk. En als zn baas belt zelf niet de telefoon opnemen.
Nou je zeurt echt niet hoor. Jou vriend vertoont geen normaal gedrag! Zoals iemand hier al eerder aangaf nu smijt hij met een pan pasta en een laptop, wat de volgende keer? Ik zou voor de veiligheid van je kindje wegwezen bij hem. En dat is echt niet zielig voor je kind hoor, hij doet nu ook niets met hem en in dezelfde ruimte met een kind zijn betekent niet dat je 'papa' bent. Let op jezelf meis!
Dan gaat hij niet.. Hij draait op voor de consequenties. Of interesseert het hem ook niet dat hij een baan/huis/gezin te onderhouden heeft? En moet jij zijn mayo en curry op zijn bord doen? Meid je bent gehersenspoeld! Bedoel het niet verkeerd maar kom op dit kan hij toch gewoon zelf? En dan op de aanrecht spuiten als jij het niet doet? Tip; Zet eens op een rijtje wat hij voor jou doet en de baby En wat jij voor hem doet.
Ja ik hou nog heel veel van hem en hij heeft ook z'n goeie kanten. Ik probeer zoveel mogelijk rustig te blijven en ben niet echt een prater maar ik doe echt wel m'n best maar als hij van die kwetsende dingen blijft zeggen klap ik gewoon dicht en lukt het niet meer. Ja ik vind het ook heel erg dat hij zo respectloos is en zeker als onze zoon er dan gewoon bij is. Ja dat klopt ik moet zelfs zijn werk en de dokter bellen als hij ziek is en als ik dat niet doe word hij boos en zegt hij weer dat ik nooit iets voor hem doe.