Tja .ik kan het niet anders beschrijven. Mijn ouders willen morgen met mijn kinderen naar Juliana Toren, prima! Maar ik ben bezorgd, daar kan ik ook niets aan doen ..het heeft ons 3 1/2 jaar gekost om zwanger te raken, 2 miskramen . Mijn zus wil ook mee, prima! Nu komt het Ze willen allemaal in 1 auto; Mijn oudste gaat dan niet in de verhoger, maar "gewoon" in de driepuntsgordel, de jongste in haar autostoel zodat mijn zus op de achterbank past. Nou dit vind ik al best moeilijk te verteren. Dus heb ik mijn zus ge-appt dat ze in haar eigen auto moet rijden. Mijn familie vindt dat ik me aanstel. Maar ik heb later ook ge-appt dat ze wel goed moeten oppassen; kinderen goed in de gordel, niet in attracties waar ze te klein voor zijn, niet de kinderen zo maar vrij laten lopen enz. Nu zijn mijn ouders verdrietig/boos. Mijn vader en moeder vinden dat ik ze niet vertrouw; ze hebben immers 4 kinderen groot gebracht en 7 klein kinderen mee genomen naar Juliana Toren. Vanmorgen daar over een "gesprek" gehad waarbij ik zeer rustig bleef en mijn vader niet . Ik krijg het er niet bij hem in dat ik bezorgd ben, het is niet een kwestie van vertrouwen. Hij slingert terug dat als ik hen niet vertrouw, ze ook niet willen oppassen (dit doen ze 4 ochtenden voor schooltijd en 1 middag na schooltijd) Ben ik nou gek? Vertel het me eerlijk .
Ik kan het me heel goed voorstellen dat je dit moeilijk vindt. Ik laat mijn schoonouders dit bijvoorbeeld ook echt niet doen. Maar, mijn schoonouders mogen ook echt niet oppassen! Dat voelt gewoon niet goed. Ik zou het niet fijn vinden als mijn kinderen niet in de goede autostoel zitten. Dat zou ik in ieder geval als vereiste stellen. Verder lees ik wel dat jouw kinderen bij je ouders zijn, dat je ouders oppassen. Dan zou ik mezelf toch proberen eroverheen te zetten en denken: het loslaten is begonnen! Dat is echt niet makkelijk, ik zit er zelf ook middenin. Dus wat ik zou doen: ze mogen mee, maar op mijn regels... Sterkte!
Nee, ik vind je niet gek, ik heb precies dezelfde discussies met mijn ouders. Toch probeer ik het een beetje los te laten (en ga ik zelf mee met de meeste uitjes). Mijn vader vindt een autostoel ook niet nodig, "hadden jullie vroeger ook niet", pff.. Pick your battles zou ik zeggen, autostoelen is voor mij een absolute must, anders gaan ze niet mee bijvoorbeeld, maar voor het park zou ik het dan proberen los te laten. Ze houden van je kinderen en ze zullen ze waarschijnlijk niet in 7 sloten tegelijk laten lopen.
Nou ik zou mijn kinderen ook altijd in een autostoeltje willen hebben hoor! Maar voor de rest zou ik het wel los laten. Je ouders houden vast net zoveel van je kinderen als jij en gaan ze heus niet allerlei gevaarlijke dingen laten doen. Ik was ook altijd heel bezorgd, maar dat maakt het leven er niet leuker op. Laat ze lekker gaan, wel allebei in een autostoeltje en wens ze veel plezier. Ga dan zelf iets leuks doen voor jezelf. Dat kan ook weleens leuk zijn
Ik snap je angst. Gek? Nee! Maar ik denk wel dat je sommige dingen los moet laten. Wij hebben er ook vier jaar over gedaan voor er eindelijk een kindje kwam. Echter, met een dagje uit heb ik geen moeite. Wat ik wel zou eisen is dat mijn kinderen vervoerd worden volgens mijn wensen. Dus in een degelijk autostoeltje en niet los op de achterbank. Mijn oudste is nu 3,5 en die gaat echt niet zonder stoeltje.
Nou dit vind ik ook. Maar het doet me best pijn dat mijn vader vanmorgen heeft gezegd dat hij niet meer gaat oppassen. Het gaat me niet om het geld, het brengt me tot tranen ..
Wat de auto betreft ben ik ook wat lastig. Ik weet niet hoe oud je kids zijn. Dus dat kan ik slecht inschatten. In ieder geval niet zonder stoel. Ik vind het wel heel lief van je ouders dat ze dit doen met hun kleinkinderen. Ik snap je bezorgdheid maar je ouders passen veel op. Ze kennen je kinderen dus heel goed en zijn met hun ervaring vast in staat om de goede keuzes te maken. Loslaten is zo moeilijk. Dat vind ik ook. Toch probeer ik me niet door mijn angst te laten leiden want ik wil mijn dochter ook geen leuke dingen ontzeggen.
Wat betreft de auto-stoel geef ik je groot gelijk. Merk het ook wel bij de oudere generatie hoor, ze voelen zich echt onoverwinnelijk en beseffen zich niet wat een ongeluk betekent voor zo'n kleintje als hij niet goed vastzit. Dus ik zou ook zeker eisen dat ze in een passend stoeltje zitten. Wat betreft de angst dat ze je dochtertje ergens in laten gaan waar ze nog niet in mag, geef ik je ouders gelijk. Eigenlijk zeg je daarmee dat ze niet voorzichtig genoeg zijn / achteloos met je dochtertje omgaan. Ik zou ook erg gekwetst zijn als zoiets tegne mij zou worden gezegd,.
Ten eerste zou ik gevoelige gesprekken niet via de app doen, het pakt altijd verkeerd uit. Voor de rest begrijp ik beide kanten best. Ik zou ook een beetje ongerust zijn maar je kunt de kinderen niet altijd beschermen. Dus ik begrijp hun kant ook, je moet ze gewoon vertrouwen dat het goed gaat.
De autostoelen zijn voor mij niet onderhandelbaar. Het verkeer is vandaag niet meer wat het in hun tijd was, en veiligheid staat voorop. Maar in het park zou ik het loslaten. Ze gaan je kinderen heus niet in een gevaarlijke rollercoaster zetten. En er is ook altijd nog de controle van de attractiebediende aan elke attractie. Dat komt wel goed.
Begrijpelijk dat je bezorgd bent, dat is iedere ouder lijkt me. Of je nou 1 maand, 1 jaar of 10 jaar hebt gedaan om zwanger te worden. Het is misschien anders overgekomen dan jij bedoelde op je ouders. De dingen waar jij je zorgen over maakt, zullen je ouders vast zelf ook al wel hebben bedacht niet te doen. Neem aan dat ze niet van plan waren de kinderen los en alleen te laten lopen, in een achtbaan te zetten waar dat eigenlijk niet mag of de gordel gewoon niet om te doen. Das het probleem met whatsapp etc. Komt anders over dan je bedoelde. Als ik op jouw kinderen moest passen en je kwam met zulke dingen aan op whatsapp zoals je ze in je verhaal hebt omschreven, zou ik me denk ik ook beledigd voelen. Zo boos worden is een ander verhaal, maar dat ligt ook aan je karakter natuurlijk en ik ken je ouders niet. Edit: verhaal over de autostoel ben ik ook helemaal met je eens. Zou ik ook niet fijn vinden!
Oh ja over de autostoel heb je zeker een punt, ik zou het ook moeilijk vinden en niet accepteren dat ze niet in hun stoeltje zitten.
Auto stoel verplicht ik echt!! Anders gaan ze niet mee in de auto. De rest zou ik los laten. Ze passen echt wel goed op in zo'n park. Mijn ex man ging twee weken terug naar slagharen, het park en het nieuwe Waterpark met de jongens. Ik vind het ook eng, terwijl ik weet dat hij zo goed voor ze is. En als ik ze dan weer terug krijg, en alles vertellen over de geweldige dag dan denk ik echt: waar heb ik me druk om gemaakt!
Ik sluit me bij Bolkje aan. Buiten de autostoelen vind ik het erg overdreven en ik geef je vader dan ook gelijk. Blijkbaar zijn ze goed genoeg om op te passen maar zodra het iets anders kan het kennelijk niet meer.
Ik denk dat het grotendeels om de toon gaat. En ik kan me voorstellen dat het bij je ouders in het verkeerde keelschat schiet als je commentaar hebt. Ik zou er ook van balen als iemand mij ging vertellen hoe ik met de kinderen om moet gaan, vooral dat deel in het park. Overigens deel ik je mening over autostoelen, vooral als je zus ook prima met haar eigen auto kan.
Ik vind dat je je een beetje aanstelt. Die auto stoelen heb je absoluut gelijk in. Maar voor de rest je laat Je ouders oppassen maar ze mogen niet een dagje met je kindjes weg omdat het lang geduurd heeft voordat jullie kindjes hebben gekregen en miskramen hebben gehad. Heel erg natuurlijk begrijp mij niet verkeerd. Maar je bent te beschermend hierdoor je moet ze loslaten en je ouders vertrouwen dat het goed komt. Als jij te beschermend word dan heb je uiteindelijk jezelf ermee later.
Ik zou het er niet mee eens zijn dat een van mijn kids zonder stoeltje/verhoger vervoerd word omdat dat praktischer is. Maar verder ben ik het met je ouders eens. Als je ze niet verantwoordelijk genoeg vind om je kids een dagje mee op pad te nemen en daar een waslijst instructies aanhangt dan zou ik ze ook niet op laten passen.