Hoi, Al een hele tijd loop ik binnen mijn familie tegen het gegeven aan dat mijn kind en het kind van mijn broer (3 en 4 jaar oud) door mijn familie te pas en te onpas met elkaar vergeleken worden. Al sinds de jongste van de twee geboren is, is dat het geval. Nu heeft mijn broer een soort hoogbegaafd wonderkind en mijn kind is geen uitschieter of hoogvlieger. Dus die delft met elke vergelijking het onderspit. Dat geeft mij een onprettig gevoel. Alsof ik iets ter wereld heb gebracht dat niet goed genoeg is, terwijl het een normaal kind is. Ik merk dat ik de neiging heb om mijn familie nu te mijden, want zo'n onderwerp aansnijden is gegarandeerd heibel in de tent. Heeft iemand herkenning hierbij, en misschien een goeie tip? Alvast bedankt. F
Misschien gewoon een keer zeggen (als jouw kindje er niet bij is of het niet hoort), van nou inderdaad, mijn kind is echt de grootste sukkel die er is he? Ik word er al niet goed van dan mijn oudste en jongste steeds vergeleken worden met elkaar. Ik zeg nu dus steeds dat 'de vervelende eigenschap' van onze kant komt (mijn familie vergelijkt steeds), dat vinden ze erg vervelend.
Ik zou het bij mezelf houden en iets zeggen in de trant van; Ik vind mijn kind heel bijzonder want... Lacht, knuffelig, is mooi, lief, gehoorzaam en hij/ zij is unieke persoonlijkheid.... Kunnen ze het moeilijk niet mee eens zijn... ; ) Vooral niet mee gaan in de vergelijkingen want kinderen moet je niet met elkaar willen vergelijken!
Ik ken het ook wel, alleen dan andersom. We hadden pas doop van onze jongste dochter, en de broer van mijn man was er met zijn vrouw en kindjes. Die kindjes zijn 9 en 7 jaar Onze kinderen zijn allebei vrij snel in de ontwikkeling, alleen die kindjes van mijn zwager en schoonzus zijn overal vrij laat mee, zoals lopen praten en zijn niet zo soepel met alles. Daarentegen zijn onze kindjes heel soepel, vlug lopen als snel kunnen praten. We zaten dus koffie te drinken. En schoonmoeder zat maar tegen mijn zwager en schoonzus. Goh wat is f toch snel met lopen en wat is L toch lenig. T en L waren niet zo snel he. Onze dochter kon al heel snel zonder zijwieletjes fietsen en mijn nichtje pas met 5 haar of zo. Dus mijn nichtje zei wow dat kan L al goed, mijn schoonmoeder, ja jij was een stuk later. Echt zo was ze hele tijd bezig. Totdat ik er wat van zei, ik vondt het zo niet leuk voor hun. Dus voor mijn gevoel moest ik er echt wat van zeggen. En dat zei ze ook zo waar de kindjes bij waren dus die zaten echt met een teleurgesteld snoetje te kijken. Echt zielig was dat. Het zijn gewoon super leuke kindjes.
Het is altijd lastig. Uiteindelijk zijn er altijd zaken waar de een of andere sneller in is. Bij mijn man in de familie is men erg gericht op cognitieve vaardigheden. Ons zoontje sprak iets later en minder goed dan zijn nichtje. Daar maakte vooral mijn schoonvader opmerkingen over. Het stomme was dat ik daardoor dacht dat hij achterliep. Op het prezen ze mijn zoontje om zijn spraak en ik dacht dat ze zich vergisten. Maar hij bleek dus voor te lopen alleen niet in vergelijking tot zijn nichtje. Mijn zoon is veel beter in klimmen, traplopen springen enz, maar dat vinden ze niet zo belangrijk. Het belangrijkste blijft zelf trots blijven. Verder mag je inderdaad gewoon aangeven dat je het onprettig vindt. Daarnaast is het misschien een idee om met je broer dit te bespreken. Mijn schoonzus en zwager vonden het ook vervelend, dat maakte mijn gevoel ook anders.
Hmm wj hebben hier juist het slimmerikje... Maar wel een mini... Dus af en toe hoor ik dan "niu, dat is echt knap want T kan dat helemaal nog niet!" Buiten dat T dus een jaar jonger is.... (E ongetwijfeld minder slim) voelt het toch een beetje opgelaten hoor Ik ben echt supertrots op mn moppie maar ik weet zeker dat ik dat ook was geweest als ze heel gemiddeld was geweest. Dat is toch altijd met je eigen kind? En ik hou dus evengoed niet van vergelijken... (Oa omdat het ook niet altijd rozegeur en manenschijn is... In tegenstelling tot wat veel mensen blijkbaar denken ) Elk kind heeft zn eigen plus- en minpunten. Ook dat bolleboosje van je broer en ook jouw ventje. Vind dat je best wel mag zeggen dat je dat vergelijken zo vervelend vind. Wat vind je broer er eigenlijk van?
Heel herkenbaar. Vervelend dat het jouw zo'n naar gevoel oplevert. Misschien is het goed om dit eens uit te spreken? Overigens denk ik dat de mensen vaak niet eens doorhebben dat het zo naar over kan komen. Vergelijken lijkt soort van een "must" als het om de ontwikkeling van kinderen gaat. Ik merk 't ook. Mijn meisje wordt vergelijken met die... en die.... en die... Soms irriteert het mij wel eens, maar meestal laat ik 't maar langs me heen glijden. Ze is ons kindje, ze is uniek en dus met niemand te vergelijken
Gebeurd hier ook steeds. Mijn meisje van net 21 mnd oud is erg lang en iel. Haar nichtje van 3 mnd jonger is juist weer een kop kleiner en een heel stuk zwaarder. Je hoort vooral mijn schoonmoeder zeggen tegen nichtje van wat ben je toch een heerlijk dikkertje en wat eet je goed. Daar kan je nicht een voorbeeld aan nemen. Mijn meisje is 1 m lang en 12, 1 kilo. Nichtje is 80 cm en tegen de 14 kilo. Tja verschil mag er wezen. Vind het soms best rot en moeilijk Mijn meisje is al ruim 1, 5 jaar ziek geweest en viel steeds af. Ze was ook een dikke baby. Mijn meisje loopt ook al vanaf 8, 5 mnd oud los dus verbruikt ook veel. Nichtje nog niet want loopt nog niet los. Komt vast ook wel dat ze dan in gewicht af neemt zodra ze gaat lopen. Hoop dan ook dat de commentaar gaat stoppen.
Dit! Elk kind is anders, elk kind ontwikkelt zich anders. In onze familie wordt ook vergeleken. Niet om elkaar de loef af te steken, maar gewoon, eigenlijk ook uit pure verbazing dat die verschillen er zijn. Dat het ene kind motorisch zo snel is en de ander zo'n kwebbeltante is.
Tja... Die vergelijkingen... Hier begon het de dag nadat onze kinderen uit het ziekenhuis kwamen. Want ja, het is denk ik erg bevredigend om je eigen blakende reus van een baby in groei en ontwikkeling te vergelijken met een 2 maanden te vroeg geboren prematuur. Want wat is je kind dan ineens groot en snel in alles! En daar werd gretig gebruik van gemaakt, vooral door mijn nicht. Ik heb op gegeven moment direct aangegeven hoe kwetsend ze bezig was, en gelukkig werd het daarna minder. Maar de rest van de wereld bleef vergelijken, zelfs wildvreemden in een winkel (wouw, wat zit je baby al goed in de winkelwagen! Ze is geen baby, ze is 15 maanden. Echt??? Mijn zoon van 16 maanden is 2 koppen groter en loopt al!) Maar uiteindelijk vergelijkt iedereen. Wij vergelijken onze kinderen ook met elkaar, ook al weten we zeer goed dat je dat niet mag doen (het gaat onbewust). En wat voor verschillen zien we dan!! Elk kind is anders en heeft eigen kwaliteiten. En de ontwikkeling van een kind op deze leeftijd hoeft niks te zeggen over later.
Ach jij hebt blakende ukken toch? Daar gaat het uiteindelijk om en stel je voor je had 3 babies van normaal gewicht moeten dragen en op de wereld zetten... Dat is gewoon onmogelijk. Hier een mini die met 12 maanden al liep... Dan hoor je de mensen net zo hard klagen hoe raar en zielig het wel niet is. Zo'n mini helemaal naar de winkel laten lopen..... Alsof ik het arme kind dwing om dat hele stuk (400m) te lopen. En op de terugweg droeg ik meestal boodschappen en kind... So be it
Ik zou zonder sarcasme hier wat van zeggen Uitleggen hoe het op jullie overkomt. Vaak gebeuren dingen onbewust. Bewust worden is vaak stap 1
Vergelijken is prima, zolang er geen waarde oordeel aan gehangen wordt. Als er gezegd wordt dat kind A sneller loopt dan kind B, geen probleem. Maar als er daarmee gesuggereerd wordt dat kind A daarom leuker/slimmer/beter is, vind ik dat niet okay.
o vreselijk herkenbaar. hier is het al Slimpie en Sloompie. Mijn dochter is snel met alles. die klauterd al overal op over en onder sinds 10maanden. vandaag werd ze door cb zelfs vergeleken met een 2jarige en ze is pas net 1. Mijn zoontje was laat met alles. lopen deed ie pas met 17maanden, praten heeft hij als 4jarige nog steeds veel moeite mee en krijgt daarvoor ook logopedie. Mijn kids worden heel erg met elkaar vergeleken en mijn zoontje komt er dan als soort van 'dom' uit zeg maar. niet dat ie dat is, maar zijn zusje is gewoon belachelijk snel met alles(behalve haar tanden) wat ik doe? niks. ene oor in, andere oor uit. ik luister er niet eens naar. begint nu ookal met mn neefje. mijn broer is altijd het 'perfecte kind' in alles. de 'sucesvolle'. en ik bungel er maar wat achteraan. was 'pas' 23 toen de oudste was geboren, al 12jaar rug problemen, werk niet(bewust) en mijn broer is vader geworden op zn 32ste en is prof-bruidsfotograaf, zijn vrouw is verloskundige met eigen praktijk. nou je snapt het wel he. die zijn perfect in alles en dus is hun kind ook perfect en dat moeten we dan ook altijd aanhoren
Vergelijken doet iedereen toch wel, bewust en onbewust. En soms is het niet eens bedoeld als 'beter dan'.. Mijn dochter is lang en ook best wel snel met van alles. Mn neefje is net zo oud en best klein. Tja, ik zeg wel eens wat over haar lengte, ze is alweer zo groot en die maat, en mn neefje is bv een stuk lichter als je m optilt. Maar dat bedoel ik totaal niet opschepperig of neerbuigend! Ja, ik ben blij dat ze gezond is en goed groeit, maar ik ben er niet trots op ofzo dat ze zo lang is. Zelf was ik als kind ook lang en dat vond ik helemaal niet leuk! De ouders van mn neefje vinden dat ook niet zo fijn als hier wat over gezegd wordt. Op zich begrijp ik dat wel, maar het is wat dit betreft imo meer hun eigen gevoel (onzekerheid?) over het feit dat hij wat kleiner is..
Hoppa en net vergelijkt mn ma mn kids weer. Om knetter van te worden. Had op fb gezet dat de jongste naar cb is geweest en ze volgens de arts meer op een 2jarige lijkt omdat ze kwa doen en denken wat voor loopt. Zegt mn ma: 'dat compenceerd de ander weer, wat hij(mn oudste) tekort komt, haalt zij 3dubbel in' ofzo iets. Echt zo'n domme opmerking grrr
@Roozjuh, waarom zet je zoiets op facebook? Jouw zoontje is wat langzamer en als dat bij het cb gezegd zou zijn, zou je dat dan ook op fb gezet hebben? Bijvoorbeeld: "Net terug van het cb. Toetie is vier maar praat als een 3-jarige"