Hoi meiden, Me zoontje word regelmatig s'nachts wakker, en dan is tie helemaal paniekerig, lijkt wel of tie aan het dromen is...ook is tie dan met zn ogen dicht aan het huilen. En zodra dat ik in zn kamertje sta ,gaan gelijk die armpjes omhoog, met van, pak me op. Afijn, dan gaan we even naar beneden en krijgt tie wat warme melk, dan liggen we samen even op de bank, 15a 25min, en dan weer naar bed. En gelukkig gebeurt t vaak dat ie wel weer gaat slapen, maar ook soms niet. Dan wilt tie bij me zijn, tot dat het weer goed genoeg is om in zn bedje te slapen... Is dit weer een 'fase'? heeft er iemand nog adviesen of tips, om juist wel of niet te doen? Het breekt je op een gegeven moment toch wel op. Nu zei iemand dat je miss een nachtlampje kunt ophangen, dan als tie wakker word, dat ie dan weet dat ie in zn eigen kamer is... . Hij is altijd een goede slaper geweest, hoop dat dat snel weer terug komt...
Ik herken het zelf niet, maar een vriendin van mij had hetzelfde met haar zoontje toen hij net zo oud was als jouw zoontje. Ook 's nachts helemaal in paniek wakker worden en het kostte altijd even tijd om hem rustig en weer in slaap te krijgen. Bij hen was het een fase, volgens mij gaan dit soort dingen altijd weer over. Ons zoontje heeft wel zoiets gehad nadat hij ziek is geweest. Toen werd hij 's nachts wakker en namen we hem bij ons in bed, vind ik prima als hij ziek is. Toen hij weer beter was zat hij met doorkomende kiezen en kon hij soms moeilijk weer in slaap komen. Wij hebben toen een matras op de kamer van ons zoontje neergezet en als hij 's nachts wakker werd en niet meer zelf in slaap kon komen, ging een van ons op het matras naast zijn bedje slapen. Hij werd dan gelijk rustig en ging ook lekker verder slapen. Dit hebben we maar een paar nachten hoeven doen, daarna ging het weer helemaal goed. Voordeel is dat hij toch in z'n eigen bedje blijft liggen.
Heel herkenbaar! Onze dochter is wel wat ouder, maar die had precies hetzelfde. Eerst een perfecte slaper 's nachts. Totdat ze opeens helemaal in paniek was als ze haar bed in moest. Keihard huilen, armen naar je uitstrekken en ga zo maar door. Wij dachten dat het verlatingsangst was door nachtmerries of zoiets. De orthopedagoog (gedragskundige) van mijn werk gaf toen aan dat je twee opties had. Of steeds terug komen om de 5 of 10 minuten, kindje weer neerleggen en weg gaan. (vonden wij geen optie omdat ze helemaal in panier raakte toen wij weg gingen) Of eerst naast het bedje zitten en negeren totdat ze slapen en dan steeds verder weg. Als ze zo in paniek raken is het beter om het kindje eerst vertrouwen te geven dat je er wel bent en dat ze gerust in bed kunnen liggen/slapen voordat je ook echt de kamer uit loopt. Nu is dat 's avonds al vermoeiend (al ging dat best snel een stuk beter!), maar 's nachts... Wij gingen er maar omstebeurt uit om haar gerust te stellen en dan sliep ze vaak wel aardig snel weer in. Na een week of 3 was het ineens over! We hebben nu het licht op de overloop aan en haar deur op een kiertje. Ik weet hoe vermoeiend het is en ik hoop dat het bij jullie ook snel weer over gaat! Succes!!
Wij hebben het ook weleens met onze meid. Ik vermoed ook dromen. Net een periode gehad wanneer ze dit elke nacht/avond had. Nachtlampje hielp niks maar het licht op de overloop wel. Die moeten we niet uitdoen, want dan raakt ze sneller in paniek. Dus ja, extra licht kan zeker helpen. Als ik naar haar toega, wil ze me inderdaad vaak niet meer laten gaan. Althans afhankelijk van het tijdstip? Daarom gaat mijn man altijd. Hij pakt haar op en houdt haar in zijn armen totdat ze weer rustig is of weer in slaap is gevallen. Dan legt hij haar terug en slaapt ze gewoon verder. Soms doe ik het, als het nog vroeger op de avond is (voor 22:00). Ik kan haar alleen niet zo lang vasthouden, dus ik leg haar op ons eigen bed en ga er zelf bij liggen. 9 van de 10 keer valt ze binnen een minuut weer in slaap met mijn hand tegen dr gezicht na een minuut of 5-10 legt mijn man haar dan weer terug (lukt me niet meer met m'n buik ). Tsja, of het een fase is...? Het gebeurt nu nog steeds 2-3 keer per week, maar niet meer elke avond/nacht. Ik zou er niet een te gezellig moment van maken en ook niet te lang, je wilt ook niet dat je kindje eraan gewend raakt...
Ik zou hem in elk geval 's nachts niet meer uit bed halen om beneden warme melk te drinken enzo want dat is natuurlijk ook erg gezellig! Kinderen zijn echt niet gek en weten hoe ze dingen gedaan kunnen krijgen. Maar wat hierboven beschreven staat lijkt mij wel verstandig. Hem een veilig gevoel geven door in zijn buurt te zijn! Succes!!!!
Wij hebben trouwens ook een periode gehad dat ze wakker werd en hulde omdat ze bij ons wilde liggen (na een week ziekte bij ons in bed te hebben geslapen). Toen zijn we even heel streng geweest met 5-minuten regel, maar dat kon toen. Haar huiltje was anders. En na een paar dagen was dat voorbij. Als ze nu wakker wordt, is het paniek en dan werkt streng zijn niet.
Oh ja, haar laten liggen in haar bed en zachtjes aaien werkt hier ook! Maar dat kan ik ook niet meer met m'n buik
heyyy dankje voor de reacties. Ik had al z'n gevoel dat dat naar beneden gaan en gezellig samen zitten niet echt gunstig is.. ik heb nu een stoel in zn kamer gezet, en als tie weer wakker word, dan blijven we op zn kamer, even rustig samen, en dan in zn bedje, en dan blijf ik er wel bij..kijken of dat werkt. Want ik denk als ik dat blijf doe, ik verder van huis ga. Ik laat t wel weten... of het werkt.. en hij heeft t ook gehad toen tie een mnd of 9 a 10 was, precies hetzelfde, het cb zei dat dat toen dromen waren ,omdat ie steeds meer gaat beseffen, en zo doet verwerken, dat is ook na een aantal weken ineens overgegaan..dus ja.. ik hoop t ...
Bij ons was is het een fase. Als ze ziekig is of een sprongetje maakt dan wil ze nog wel eens in paniek/huilend wakker worden. We halen haar dan even bij ons, geven wat te drinken als ze niet bedaart en als ze weer rustig is gaat ze weer slapen. Het komt met vlagen. Sterkte!