Afgelopen dinsdagavond heb ik positief getest, besef is nog steeds maar half geland. De grootste reden om toch een testje te doen was dat ik op 16 dpo nog geen bruinverlies had. Nee dat kwam na die positieve test. Ik heb overdag beetje lichtbruine afscheiding, ook weer niet altijd. Ondanks dat ik hier en daar al gelezen heb dat meer vrouwen dat hadden in het begin, maakt het me zo verschrikkelijk onzeker Ik kan heel rationeel denken: zolang het maar het niet rood is en er geen krampen zijn. De test was ook een een echte knaller en ik heb gevoelige borsten, dus er zal wel iets bezig zijn, maar toch... die emoties he... Ik durf amper naar de wc omdat ik bang ben dat de boel los barst en het dufste is nog dat ik, na 20 maanden wachten en de mazzel het voor eventuele IUI is, nu niet eens blij kan zijn. Owh wanneer gaat dit mega-onzekerheidsgevoel weg? Ik kan de weken nu wel voorbij kijken. En ben ik nu een aansteller, want als ik het al heb... hoe moet dat dan zijn voor de dames die een (v)mk hebben gehad of die d.m.v. een behandeling zwanger zijn. Sorry voor mijn relaas, maar ik ben ook maar een onzekere kip. Groetjes
Je bent absoluut geen aansteller! Het is heel normaal om zo onzeker te zijn, zeker al je er al een poos op hebt zitten. En als aanstaande moeder wil je niets liever doen dan je beebje zo goed mogelijk beschermen natuurlijk Wat ik over bruinverlies gelezen heb is id ook dat het kan en als het niet felrood is en je niet erge krampen is dat het goed gaat... Ik voel ook elke dag aan mn borsten om te voelen of ze nog pijnlijk zijn en als ik even geen zeurend gevoel in mijn buik heb ga ik zitten wachten tot ik weer misselijk wordt haha alsof al die symptomen je houvast geven.. Hoop dat je snel een kloppend hartje o pde echo zult zien en wat gerust gesteld bent! Heb je al een afspraak? Geniten komt wel als je weet dat het goed zit, ik denk dat het heel normaal is gezien je situatie en vind het ook heel herkenbaar!
Onzekerheid kan lang blijven... Ik ben nu 21 weken, volgende week een GUO en daar ben ik ook weer onzeker over... Voel Junior gelukkig wel bewegen (denk ik, anders heb ik veel last van mijn darmen ). Je kunt het beste gewoon iedere dag gewoon nemen... ik had ook wat bruinverlies, maar bleek het opruimen van de baarmoeder te zijn. Zat blijkbaar nog oud bloed in. Ik weet dat het makkelijker gezegd dan gedaan is, maar probeer ervan te genieten... Succes!
Hoe herkenbaar!! Ik heb eerste week donkerbruim bloedverlies gehad, elke keer met angst en beven naar de wc... Vk zei dat lijf baarmoeder aant opruimen is en deed er heel luchtig over. Dat maakte me enkele dagen relaxt, maar al gauw begon ik toch weer te stressen. Nu vanaf zondag al geen verlies meer, maar ja, dan wel weer andere dingen om onzker over te zijn: - ik voel zo weinig - buik is zo plat - heel klein btje gevoelige borsten maar - etc Zal er wel bijhoren denk ik, maar leuk is anders. Aftellen tot 1e echo, de 22ste. Wanneer heb jij jouwe?
Helemaal niet raar hoor dat je onzeker bent! Ik durf ook amper naar de wc, iedere keer is het weer een opluchting als er niets blijkt te zijn.. en nu moet ik ook nog vaker naar de wc als normaal Ik ben nog te bang dat het weer fout gaat denk ik... In ieder geval: gefeliciteerd!!
@MWB tja dat de onzekerheid zal blijven zal ook wel, wsl ben je pas gerust als je kind gezond en wel ter wereld is gekomen en dan komen er weer andere kopzorgen @jettos ik moet me nog aanmelden bij de vk en ik moet de gyn nog bellen. Het nieuws is ook nog aan t landen. En als ik de gyn nu bel ben ik bang dat ze me meteen van de IUI-wachtlijst trekken en dat vind ik nog te eng, stel dat t misgaat? Voor 7 weken zegt t toch nog niks als je nog geen hartslag ziet op de echo? Zit je alsnog in de stress. Dus ik weet ff niet wat ik zal doen. Trouwens iedereen gefeliciteerd he!
Natuurlijk niet. Er hoeft helemaal geen vmk of iets dergelijks te zijn om zo onzeker te zijn. Alleen denk ik niet dat iemand je kan vertellen wanneer dit gevoel verdwijnt. Zelf heb ik een vmk gehad en ben nu zwanger. Inmiddels ben ik de periode van de vmk ruim gepasseerd. Maar waar dat eerst een mijlpijl was om naar toe te leven, merk ik dat je dit steeds weer gaat verleggen. Dus in het trant van .... als eerst de twaalf weken maar, als eerst de echo maar.... als eerst..... Wat voor mij wel helpt, is toegeven dat ik het gewoon spannend vind, en dat ik het door spanning (en nog wat andere omstandigheden) soms moeilijk vind om blij te zijn. Dat is geen schande, dat is menselijk. Omdat onze omgeving het ook al weet, kan ik er ook gewoon over praten. Ja we zijn blij, maar voorlopig is de verhouding nog twee delen spanning en een deel blijdschap en we hopen dat er een moment komt, dat dit andersom is en tot die tijd..... diep ademhalen!
een aansteller ben je zeker niet meis.is heel normaal dat je onzeker bent,,,,, ik bedoel dat ben ik zelf ook,omdat ik pas een mk heb gehad en nu weer zwanger,ik ben pas minder onzeker zodra ik de eerste echo heb gehad met een kloppend hartje,en die echo is op 29 november
Spannend!! Weet je het kan met bruinverlies, bloedverlies gewoon hartstikke goed gaan en zonder ook maar een teken dat het mis is, fout gaan....(dat laatste hadden wij altijd).. Komen en gaan van klachten zegt niets over het wel of niet goed gaan vd zwangerschap. Die onzekerheid, sja bij mij bleef die.....door voorgeschiedenis, tot en met bevalling aan toe..Ik kreeg die angst niet uit me helaas..jammer want ik had graag meer willen genieten, vooral nu achteraf baal ik daar echt van.. Je leeft van moment tot moment. Naar de drie maanden grens. Naar de 20 weken echo. Naar de 24 weken, gaan ze wat doen als er iets is. Naar de 28 weken, veel betere overlevingskansen. Naar de 30 weken, poeh je bent al een eind.. Naar de 34 weken, mag bevallen in gewoon ziekenhuis Naar de 36, 38 weken enz enz naar de bevalling...... (nou had ik een zw met behoorlijk wat hobbels en bobbels dus mijn angsten werden flink versterkt ook nog..veel ziekenhuis gelegen..) Maar je gaat genieten van de kleine momenten. Van die bewegingen in je buik. Dat zijn zulke bijzondere momenten..die mis ik nu wel eens en denk ik dat ik vergeten ben hoe het voelde onze kleine jongen in mijn buik.. Op naar een hele mooie zwangerschap, en dat je je angsten zoveel mogelijk opzij kan zetten!
Een aansteller ben je zeker niet, dat je onzeker ben is alleen maar een teken dat je al van je kindje houdt en het wilt beschermen.. zelf heb ik ook zo'n topic een tijdje geleden aangemaakt aangezien ik ook erg onzeker ben en ik denk dat ik dat ook wel zal blijven.. De een wordt minder onzeker na een goede echo en de ander (zoals ik) heeft continue bevestiging nodig dat het goed gaat
Dank jullie wel voor de reactie, tja het is afgelaten wachten. Maar dat is niet mijn sterkste kant geloof ik. @uksoldaatje de momenten die jij beschrijft dat is inderdaad elke keer weer een nieuwe mijlpaal. Jij hebt overigens wel een mega-achtbaan periode gehad. Hopelijk zal de verhouding spanning:blijdschap langzamerhand de goed kant opgaan.
Die eerste weken zijn slopend. Tot die eerste echo geweest is. Bij elk pijntje in je buik denk je ohjee zeker als je dan ook nog iets voelt lopen, wat natuurlijk gewoon afscheiding is. Als je misselijk bent ben je weer blij. Zelf ben ik ook onzeker. Mijn tweede zwangerschap was niet erg makkelijk. Is een prachtig kind uitgekomen, maar pffff. Daarom nu ook onrustiger. Gefelicteerd kom je bij de 16 tot 31 juli mama's kletsen?