Gebroken nachten... radeloos

Nee geen ervaring mee, maar pittig zeg!

Bij je laten slapen vast al geprobeerd?

 

Hoewel de huisarts en de kinderarts hier ook zeiden dat de oren prima waren, waren het hier toch echt de oren....

 

Kno arts kon t alleen zien bij mn man. Was ook weinig tot niks aan te doen, was gewoon de bouw en duurde tot zn tiende jaar.
Kijk of je een matras kwijt kan in dezelfde kamer, misschien dat je nabijheid al een stap de goede richting is. Hier liet ik dr in de middag ook spelen in bed terwijl ik ff met de was bezig was oid zodat ze positief naar dr bedje keek en niet met een gevangenis idee. Heeft verder dr bedknuffies en dr speen vermaakt zich kostelijk in bed. Gebeurd weinig dat ze echt gaat huilen, meestal wel ff zeuren of hengelen maar dan roep ik onderaan de trap dat we er zijn en gaat ze maar slapen (of verder keten)

 

wat vervelend voor jullie! Ik denk dat je wat meer informatie moet geven zodat wij je je wat beter advies kunnen geven.
Wat hebben jullie precies al geprobeerd? Zijn jullie al ernaast gaan liggen op een matras? Als hij inderdaad wat angstig is zou dat kunnen helpen. Andere optie is bij je in bed nemen, maar mij is dat altijd minder goed bevallen. Als je een matras naast zijn bed legt dan liggen ze tenminste wel in hun eigen bed en is het afbouwen van die gewoonte ook weer makkelijker.
Wat ik ook niet helemaal begrijp is dat je zelf maar vijf uur slaapt? Hoe kan dat precies want ik neem aan dat je kind toch wel meer uren per nacht slaapt, dus dan zou ik verwachten dat je in ieder geval wel dezelfde hoeveelheid slaap als hij krijgt toch? En om even bij te slapen zou ik dan dus ook tegelijkertijd met hem naar bed gaan, ook al is dat een keer om 7.30 uur. Beter dat dan uitgeput zijn toch?
Succes!

 

Zo werkt het helaas niet. Of toch niet bij mij, in een situatie waarin mijn zoon pas op vijftien maand voor de eerste keer langer dan vier uur aan een stuk sliep. Je bent zelf zo moe door dat voortdurend wakker worden, dat je niet meteen weer in slaap valt maar vaak gewoon wakker ligt te wachten tot de volgende sessie begint...

 

Aha ik begrijp het. Maar dat is natuurlijk een opzichzelfstaand probleem; je zou baat kunnen hebben bij mindfulness of ontspanningsoefeningen doen, om een stukje acceptatie van de situatie en ontspanning te vinden. Net als dat kan helpen bij slapeloosheid als gevolg van drukte op werk bijvoorbeeld.
Ik heb zelf (uiteraard net als de meeste anderen hier) ook vaker periodes van slecht slapende kinderen gehad, maar mijn ervaring is dat als je wel steeds kan inslapen ze gauw je kind weer slaapt, je je uiteraard niet zoals een normale nacht voelt maar wel op zich prima kan voelen.
Succes!

 

Euh nou. Goed voor jou. Ik heb twee keer twee jaar slechte nachten gehad, en mijn ervaring is toch echt dat ik ondanks ontspanningsoefeningen en veel acceptatie (wat echt moet om niet compleet gek te worden) mij echt niet prima voelde.

Een periode van slechte nachten is niet hetzelfde als maandenlang om de twee uur gewekt worden door je kind. Ik heb ervaring met beide situaties, en ze zijn echt niet vergelijkbaar. Je lichaam wordt zo gewend aan het voortdurend gewekt worden, dat het gaandeweg gewoon lijkt te beslissen dat het beter is niet te gaan slapen.

 

Dit klopt inderdaad, het kost dan meer energie om te gaan slapen dan dat het dat oplevert.

Op reactie van de topicstarter; weet je zeker dat er niks in het lichaam vast zit? Ik kreeg van een paar moeders te horen dat er niks lichamelijke was bij hun kinderen volgens de dokters maar ze elke nacht hevig huilden. Bleek na een bezoek bij de chiropractor dat de lichamen op bepaalde plekken vastzaten wat ze tijdens het liggen voelden.

Van nachtangst heb ik nooit gehoord, zou dat een patroon zijn? Heel veel sterkte in elk geval, dit bij je kind zien is erg naar en de vermoeidheid bij jezelf werkt op veel fronten door.

 

Is het een idee om een slaapcoach in te schakelen?

Osteopaat is ook een idee trouwens. Laat een kno arts de oortjes na kijken! De ha is daar niet specifiek op getraind. Dat was bij mijn oudste het probleem maar daar kwamen we met 1,5 jaar pas achter

 

Hier heeft het ruim twee jaar geduurd met de jongste en nog steeds (nu 3,5) slaapt ze niet geweldig.
Ik nam haar bij me en ging vaak slapen wanneer zij naar bed ging zodat ik nog een paar uurtjes extra kon pakken, ookal waren het gebroken nachten. Ook overdag je rust pakken als de kleine slaapt als je daar de mogelijkheid toe hebt!

Sterkte!

 

Osteopaat bedoelde ik trouwens in mijn eerdere bericht. Ik was in de war met een chiropractor.

 

Het is al eerder genoemd, inderdaad een afspraak maken bij de kno arts. Allebei onze jongens op jonge leeftijd een zeer grote neusamandel. De huisarts en kinderarts kunnen dit niet zien. Bij de oudste was het gillen s nachts toen eindelijk over. Bij de jongste moet hij er binnenkort uit, maar hij moet nog even wachten tot zijn eerste verjaardag. Eerder doen ze het niet.

 

De oudste twee waren ook slechte slapers. Ik herken de gespannenheid die je kan hebben, het wachten op de volgende huilbui. Mijn ervaring is dat ontspanningsoefeningen en ademhalingsoefeningen daarin wel kunnen werken. Het is het proberen waard .

Mijn kinderen heb ik ook tot anderhalf jaar borstvoeding gegeven. Rond hun 1e jaar (iig na de verlatingsangstfase van 9 maanden) ben ik wel gestopt om de borst als troostmiddel te gebruiken. Er zijn meer manieren van troosten en ik merkte dat ze daarna wel rustiger gingen slapen.

Sta je hiervoor open? Wat helpt is dan je man/vriend naar je zoontje toe gaat om hem te troosten. Even te aaien en rustig benoemt dat hij verder mag slapen. Het vraagt wel om het doorbreken van een patroon en het feit dat je zoontje moet wennen aan een andere manier van troosten.

 

Mijn dochter is een goede slaper dus in die zin geen vergelijking, maar ze heeft wel een periode nachtangst gehad. Rond de 11 maanden.
Ze werd altijd ongeveer 1.5 a 2 uur nadat ze naar bed ging gillend wakker en was dan echt overstuur, ook niet gemakkelijk te troosten. Kon dan weer in slaap vallen en dan kwam het 2 uur later zo weer.
Na wat gegoogle leek dit dus het meeste op nachtangst en zou een oplossing kunnen zijn om haar 30 min voordat ze normaal voor het eerst wakker zou worden, even wakker te maken en een slokje water te laten drinken. Wij hebben haar dus een een uur nadat ze naar bed ging even wat laten drinken en dit hielp!
Gebeurde hierna nog maar af en toe. Schijnt te maken hebben met de overgang van lichte naar diepe slaap, als ze dan zo gillen zijn ze ook 'anders' wakker lijkt het. Zodra ze klaar zijn met huilen lijkt het alsof ze helemaal niet gehuild hebben..

Misschien herken je er wat in..

 

Oh toevoeging! Nachtangst kan ook komen door te weinig slaap overdag. Onze dochter was net over van 2 naar 1 slaapje overdag en toen begon het. We hebben haar vanaf toen ook gewoon weer 2 keer laten slapen overdag. 1 slaapje duurde 3 uur en 2 slaapjes waren samen 4 uur.

 

Hier ook eentje met nachtangsten. Het is een muziekfreak eerste klas, enige wat dr kalmeert hier is oppakken tegen me aanhouden en zachtjes zingen (song of durin, kent ze al vanaf t eerste begin en lekker repeterend). Ik doe verder geen pogingen om dr 'wakker' te krijgen. Zodra gekalmeerd is leg ik dr weer als de sodemieter in dr bed en is ze vertrokken. Te lang wachten daarmee en ze wordt wel wakker en schrikt zich t apezuur en dan gaat er écht een alarmpje af. Verse banaan met yoghurt schijnt ook goed te helpen. Hier moesten we voornamelijk zorgen dat dr bedtijd goed was, volgen haar daar echt in en niet de klok (ja indicatief).

Tis jammer dat je bv geeft, saliethee is echt fantastisch namelijk maar remt je productie heel erg dus dat is geen optie. Ik heb vanaf de 18e week tm 38e week zwangerschap op een dagtotaal van 2.5 uur gedraaid met 40 uur werken, huishouden en baby in maak, bi en t ov wat drama was, gevolgd door nog eens 6 weken oorverdovend gegil met feitelijk geen slaap (ik liep elke 3-18 minuten heen en weer toen elke nacht en overdag ging t gegil gewoon verder). Niet zo'n heel lange tijd maar ik vond m pittig genoeg.

Op een gegeven moment gaat zombie modus aan ofzo, dat was bij mij in elk geval, je bent dr maar je bent dr niet. Je kan een soort van functioneren (verbazingwekkend genoeg) je voelt je tot op je tandvlees versleten maar kan na verloop van tijd ook gewoon echt niet meer slapen hooguit sluimeren, je blijft hangen in een soort continue online/standby modus.

Heb toen ineens een nacht 5 uur aaneengesloten geslapen na een flink glas rode kruidenwijn (maak ik zelf, zit nagenoeg geen alcohol in maar zou t met bv niet snel doen tenzij je al reserves hebt liggen en die productie kan afkolven), man nam die kleine op zich hij had toch vakantie, eerste diepe slaap in maanden ik voelde me toen nog brakker lijf was t niet meer gewend, ging daarna wel beter met slapen. Had gewoon 1 harde reset nodig, ohja remslaap dat bestond ook nog.

Als je kan faciliteren dat er iemand op de kleine let in de nacht en jij niet op standby modus moet hangen kan je eventueel hopbellen overwegen. Daar kwam de brouwmeester van hertog jan met een rondleiding mee. Hopbellen gebruiken ze ij t brouwproces maar ze staan er berucht om dat ze ook enorm slaapverwekkend zijn, ongeacht welk soort. Gewoon in een zo'n ouderwets zakje waar ze bijv potpourri in deden vroeger bij je kussen leggen.

Meditatie oefeningen hielpen hier niet, melatonine kon ik ook vergeten, valdispert goede nacht forte werd m ook niet. En mn man is vertrokken als hij alleen al zn kussen ziet, dat talent is nog steeds te benijden. Ik ben zo'n bezige bij die altijd wel wat om handen nodig heeft en altijd wel iets in mn kop heb ratelen, na 0.5-1.5 uur rust is dat pas uitgerateld. Ik heb dr regulier geen problemen mee, alleen met een onrustige dochter wordt dat wel vervelend want van slapen komt weinig. Meestal ben ik dan ook wel om 19:30 in bed of ga gelijk met haar, tegenwoordig red ik haar gespook niet meer en ben eind volgende dag murf.