Wil je vooral heel erg veel sterkte wensen en even een digitale knuffel geven! Ik hoop dat je je met alle hulp je goed zal doen. Het is niet te zien nu je er zo middenin zit, en dat hoeft ook niet, maar het gaat écht beter worden. Probeer niet te bang te zijn voor iets wat er nu nog niet is: eerst nu met je huidige problemen dealen en die medicatieweer afbouwen is van latere zorg. Ik heb het zelf maar kort geslikt dus geen ervaring met afbouwen. Mijn zwanger heeft het een tijdje geslikt ivm een heftige depressie, en hij is nu net klaar met afbouwen. Het was niet makkelijk, maar ook geen totale ramp oid,
Ik kom ook even langs om je een knuffel te geven. Nu lijkt alles nog teveel en lijkt je goed voelen ver weg...er komt weer een tijd dat het weer goed gaat en je je weer fijn voelt. Houd je daar ook aan vast. Voor nu moet je doen wat nodig is. Medicijnen, mediteren en alles wat je kunt doen...
De oudste kids zijn inmiddels voor een week uit logeren. Mn antidepressiva is verhoogd en ik slik nog steeds dagelijks oxazepam. Zoooooo bang dat dit niet meer goed gaat komen.
*dikke knuffel voor jou * Ik heb juist met antidepressiva een soort van verslavingservaring. Ivm ernstige slaapprobl een half jaar na mijn bevalling (van mij, zoon sliep prima) kreeg ik een ssri-antidepressivum: Escitalopram 10mg. Ik sliep ervan, dat wel. Maar daar was alles mee gezegd. Na een jaar was ik 17 kilo aangekomen en om die reden wilde ik stoppen. Huisarts zei eerst "stop maar gewoon ineens, 1 jaar in de minimale dosering geeft geen problemen" maar ik had mijn twijfels dus afgebouwd, in 4 weken steeds iets minder en nergens last van. Totdat ik helemaal stopte. Serieus, ik was precies een heroinejunkie: trillen, misselijk, warm-koud-warm-koud, diarree, spierkrampen. Ik voelde me ZO ellendig. Na 2 dagen zakte het gelukkig. Maar never nooit meer ssri's voor mij! De 17 kilo bleven en de slaapprobl kwamen ook direct terug. Nu gebruik ik amytriptilline 25mg en als ik die een paar dagen vergeet merk ik dat niet. Je kunt met een heftige depressie vaak niet zonder antidepressivum en daar zijn ze ook voor gemaakt, maar let goed op als je het wil afbouwen. Ik wil niet weten hoe ziek ik was geworden als ik de huisarts had opgevolgt en ineens gestopt was.
Die heb ik 2 jaar gebruikt en ben zonder afbouwen gestopt toen ik ontdekte zwanger te zijn. Ik heb niet zo een last gehad als wat je omschrijft over de andere middelen (dat junk gevoel) maar ik heb zeker een maand lang in mijn gezichg trillende spiertjes en vage tintelingen/dood gevoel gehad. Daardoor ben ik na de bevalling nooit meer er aan begonnen.
Dat trillende oogspiertjes had ik idd nog nog erg lang nadien. Misschien is de een gevoeliger voor de ene stof en de ander voor een andere?? Geen idee eigenlijk. Maar vlg mij is het met Oxazepam wel meer dat je ook steeds meer nodig hebt als je het elke dag gebruikt voor lange tijd. Maar in de situatie van TS, kortdurend, is het denk ik niet zo'n gevaar qua verslaving. Daar zijn ze voor gemaakt, om crisissen op te kunnen vangen bv tot de antidepressiva gaat werken. Ik denk dat het vooral belangrijk is dat je goede begeleiding krijgt bij het gebruik, en niet steeds maar op de receptenlijn een herhaling kunt inspreken zonder contact met je arts.
Poeh....tact is niet de sterkste kant van die apo-ass als je het mij vraagt. Alsof je ze voor de lol slikt. Ze zou toch moeten kunnen bedenken dat er een verhaal achter zit dat maakt dat zo'n opmerking een beetje ongelukkig uitkomt voor je. Goed bedoeld waarschijnlijk, maar "dat betekent dat u verslaafd aan het worden bent" vind ik kort door de bocht.
Ik heb in de winter bijna vier maanden dagelijks lorazepam geslikt . Ik was knetterdepressief en een tijd ook suïcidaal. Ik kon alleen maar denken: dit gaat niet meer goed komen en het moet stoppen. De gedachten aan mijn kinderen was een grote motivatie om toch door te gaan. Toen ik in een opname overgestapt ben op andere Ad ging na 5 weken abrupt het licht weer aan en mijn stemming verbeterde binnen een paar dagen. Nu staat de lorazepam al een tijdje bijna ongebruikt in de kast. En alles was ik tijdens de depressie dacht was klopte niet. Ik kan prima voor de kinderen zorgen, ik kan ergens plezier om hebben. Een depressie vertekent echt je beeld op de realiteit. En dat moet je omgeving tegen je blijven zeggen. De thuiszorg bleef herhalen dat zij wel geloofden dat het beter werd maar namen het lijden van dat moment veel heel serieus. Echt het gaat weer beter worden , al kun je dat nu gewoon niet geloven. Heb je een beetje een dagstructuur waar je je aan vast kunt houden. Heb je voldoende rustmomenten. Als je je beter gaat voelen is het handig om rustig af te bouwen. Maar maak je daar nu geen zorgen om, eerst moet je stemming verbeteren. En wil je eens alle nare gedachten ventileren pb me gerust. Ik ben wel wat gewend en kijk echt nergens meer van op. Dikke knuffel
Fijn te horen dat ik er niet alleen in ben. Je gunt 't niemand, een postnatale depressie is je grootste nachtmerrie.
Inmiddels zit ik op gemiddeld anderhalf tot 2 ox per dag. Het word minder, maar zonder lukt nog steeds niet.
Het hoeft ook niet ineens minder toch? Je neemt wat je nodig hebt. In mijn familie heeft iemand een jaar lang een hoge dosis oxazepam (3xpd) moeten slikken en is recent afgebouwd. Dat was lastig maar het kan prima. Zelf heb ik het na de laatste bevalling een aantal weken geslikt, 30-50mg per dag. Op een gegeven moment merkte ik dat mijn lichaam om meer ging vragen en toen ben ik op eigen houtje gaan afbouwen. Twee weken een grieperig gevoel gehad. Ik denk dat het voor elk lichaam anders is hoe je reageert op afbouwen en hoe verslavingsgevoelig je bent. Ik raak snel verslaafd aan wat dan ook, cola bijvoorbeeld, of sigaretten. Kan jaren gestopt zijn en bij de eerste die ik opsteek weer verslaafd. En met het lezen van dit topic merk ik na 7 maanden dat ik heel graag weer een pammetje zou willen slikken Een postnatale depressie is een hel. Ik heb een boek voor je, "kraamtranen". Als je wilt stuur ik het naar je op, doe me maar een pb. Het heeft mij, naast veel zweverig gedoe waar ik doorheen las, erg geholpen om de herkenning te lezen en zo te weten dat ik er niet alleen voor stond.
Wat lief van je. Ik heb 't boek gelezen al. Veel herkenning ook. Vorige week een paar betere dagen gehad. Deze week is 't weer helemaal mis.. Ik wil zo graag dat er een einde aan komt.
Ik heb geen postnatale depressie gehad, maar wel een 'gewone' depressie. Ook antidepressiva en oxazepam geslikt. Ik heb ook zolang gedacht hier kom ik nooit meer uit, laat maar gewoon. Het gaat echt met ups en downs. Het ene moment denk je yes ik voel me eindelijk weer wat beter om het volgende moment weer kei hard terug getrokken te worden. Mij heeft het echt geholpen toen ik eindelijk de juiste psycholoog vond. Haar zal ik echt eeuwig dankbaar zijn. Heb je wel goede hulp om mee te praten? Dikke knuffel voor jou ❤
Bedankt voor je reactie. Had jij het ook nog door je antidepressiva heen? En gebruikte je veel oxazepam? Ik heb een psychiater, psycholoog en de huisarts... Maar kom momenteel niet ver. Mn hoofd is te vol.
Hier geen postnatale depressie, maar 'een gewone'. De angst dat het nooit meer over gaat herken ik zo goed. Wat een vreselijk gevoel.. Maar je komt hier uit. Echt! En dan is het alleen nog een hele nare herinnering. Oxazepam heb ik ook gebruikt, maar ik werd er heel suf van dus ook weer snel mee gestopt. Heel veel sterkte!
Ja, ook nog door mijn antidepressiva heen. In het begin heb je ook het gevoel dat er niks verandert, dat je nergens komt. Totdat je op een dag denkt: hej ik heb steeds vaker goede momenten/goede dagen. Leg niet teveel druk op jezelf. Een depressie is niet niks en wordt (te) vaak onderschat. Ik weet niet meer precies hoeveel oxazepam ik slikte. Ik geloof 2/3 keer per dag 10mg en dan nog antidepressiva. Qua antidepressiva zat ik op een gegeven moment op 200mg per dag (hoogste dosis van dat medicijn). Voel je je wel fijn bij je psycholoog? Als je er geen fijn gevoel bij hebt moet je dat echt aangeven zodat je een andere krijgt. Anders durf je je nog niet open te stellen.