Hallo, Na het vele opzoeken en de theorie te lezen, zou ik graag ook eens jullie mening hebben. Mijn zoontje is al van in de buik heel actief en dit zette zich verder tot nu. Hij is soms echt heel lief, maar doet mama en papa en omgeving soms echt wel moedwillig pijn. Hij duwt, slaat en schopt soms uit het niks zonder aanleiding. Hij luistert ook niet echt al we er hem op aanwijzen en in de hoek staan helpt niks. Hij zegt dan wel dat hij flink gaat zijn, maar doet dit enkele keren per dag. Stil op zichzelf zitten spelen is voor hem ook geen fijne bezigheid, hij heeft graag beweging rondom hem of wij moeten meespelen. Vb. van hoe het er soms aan toe gaat: Hij geeft zijn nichtje een duw en wij zeggen nee. Hij kijkt op en doet het nogmaals. Ik neem hem bij zijn armen en zegt uitdrukkelijk dat zo'n gedrag niet hoort. Derde poging zetten we hem in de hoek. Dit is dan goed voor even, maar erna kan hij het gewoon opnieuw doen. Voor onszelf is dit vaak heel vermoeiend, en andere mensen vinden hem volgens mij met momenten een ettertje en dan breekt mijn moederhart. Wat denken jullie hiervan of herkennen jullie dit in het gedrag van jullie kindje?
Ik denk dat het vooral het testen van jouw/jullie grenzen is. Onze doet dat ook wel eens. Meestal is "dat mag niet, je moet lief zijn" hier voldoende om weer even normaal te doen (en kusjes te geven en te aaien ipv slaan). Consequent blijven zou ik zeggen, hoe moeilijk het soms ook is.
Ik denk dat je het al heel goed doet, twee waarschuwingen en dan in de hoek. Zo consequent mogelijk blijven, steeds blijven herhalen en uitleggen dat het pijn doet en niet mag. Mijn zoontje kan nog wel eens ruw met de kat omgaan, maar nu weet hij dat het pijn doet en niet mag. Als het nu gebeurd geeft hij de kat snel een kusje en kijkt heel onschuldig mijn kant op.
Zoo herkenbaar! Mijn zoontje van 23 maanden doet precies hetzelfde behalve het schoppen. Hij gilt en slaat als hij even een frustratie moment heeft die hij zomaar kan krijgen om helemaal niks. Vanochtend waren we lief samen aan het spelen met de trein en ik zag dat hij moest poepen dus ik vraag 'moet je een poepje doen?' en uit het niets begint hij zijn treinbaan door heel de kamer te gooien. Ik zet hem dan direct in de hoek wat hij alleen maar leuk vind trouwens. Daarna begint hij te slaan en als ik vraag of hij in de hoek wilt als hij door gaat zegt hij ja. Ik verwacht dat iedereen zal zeggen hetiseenfase.. maar ik hoop dat iemand goude tips heeft dus bij deze lees ik graag mee
Misschien nu eens proberen om 1 keer te waarschuwen? Verder doe je het toch goed lijkt me. Bij ons zoontje is het belangrijk echt consequent te zijn en iedere keer dezelfde straf te geven namelijk 5 minuten in de kinderstoel. Wij waarschuwen 1 keer en de tweede keer dat hij het ongewenste gedrag vertoont hup in de stoel. Succes!!
geen straf, elke keer in zijn gezicht kijken, face to face uit leggen en vragen waarom etc. praten, praten.
het uitleggen waarom enzo zit bij mij geïntegreerd in de twee waarschuwingen. Praten helpt denk ik bij iets rustiger kindjes, maar die van mij is nogal een hevige en moet soms echt wel eens op een andere manier voelen dat het er ver over is. Ik sla of tik nooit. Daar ben ik 100 procent tegen.
Ik zou niet teveel straf geven. Dat gaat averechts werken. Als ze hier slaat, zeg ik dat dat niet mag, dat doet zeer. Maar als ze wil slaan, mag ze bijv. wel op de bank slaan. En mama moet ze aaien of kusje geven. Vaak neemt ze daar genoegen mee. Ik zou proberen je kindje erop te wijzen en vervolgens af te leiden of een alternatief aan te bieden. Op het moment dat ze het hier even te bont maakt, zet ik haar even op de bank neer. Dan moet ze even rustig worden, probeer ik haar uit te leggen waarom (maar daar heeft ze nog geen gedulde voor), kusje geven en weer lekker verder gaan.
eerst schuif je vooroordeel over je zoontje opzij dat hij niet rustig genoeg is om te luisteren. dat andere kinderen kunnen luisteren en je kindje niet. ze zijn allemaal erg druk, soms luisteren ze goed soms helemaal niet. vooral jongens, dat hoor ik van iedereen die ik ken. hij hoort je wel denk ik als je praat. hij baalt waarschijnlijk zelf ook heel erg van wat hij doet. je kunt uitleggen ook fluisterend doen, in zijn oortje en zachtjes blazen misschien. kijk dat was een goede tip hier van iemand, aan iemand anders. en het kan werken. ineens willen ze horen wat je zegt, fluisterend.
ik zal dat idd eens proberen. Maar wat ik zeg is absoluut geen vooroordeel hoor. Mijn onthaalmoeder zit al 20 jaar in het vak en zegt zelf ook dat Axl één van de hevigste is die ze al gehad heeft en dat we er veel geduld mee moeten hebben. Ik zou nooit zomaar een vooroordeel over mijn kind vellen. Als mama zeggen en toegeven over je eigen kind dat hij knap lastig kan zijn vergt wel wat moed. Maar dank je voor de tip ik probeer het zeker.