Hoi meiden! Ik ben 6weken geleden bevallen van een prachtige dochter! Sindsdien heb ik erg last van een zenuwachtig/gejaagd gevoel.. Dacht eerst dat het de hormoontjes waren, maar het word steeds erger! Ik kan niet stilzitten, moet constant iets doen, en als ik zit en denk: dat moet ik ff doen, moet dat ook gelijk anders heb ik geen rust! Lijkt wel een dwangneurose!! de hele dag door loop ik maar rond in huis. ook de hele dag een heel raar gevoel in mn buik, alsof je ergens heel erg zenuwachtig voor bent. Herkent iemand dit? Liefs!
Allereerst gefeliciteerd met je dochter! Volgens mij zijn onze dochters zo'n beetje gelijke oud, die van ons is geboren op 4 november... Ik herken het helemaal! Had het na de geboorte van onze zoon nog veel erger. Kon niet stilzitten, MOEST wat doen. Hele dag zenuwachtig; wanneer gaat hij huilen, wanneer moet hij eten, wanneer moet ik het huishouden doen, wanneer kan ik even naar buiten. Alles moest ook perfect zijn...Heel erg vermoeiend. Naarmate onze zoon ouder werd, werd het minder. En nu heb ik er niet zoveel last van. Komt denk ik ook omdat zoonlief natuurlijk ook aandacht vraagt. Ik hoop dat het bij jou ook snel minder wordt zodat je wat rust hebt!
Herkenbaar ik heb precies het zelfde gevoel! Ik voel me ook altijd opgejaagd....en vooral als ik ergens heen moet dan loop ik te stresse, heb ik alles wel mee, vergeet ik niks, slaat nergens op maar voel dan ook veel onrust in me buik. ik zelf weet eigenlijk ook niet wat er tegen te doen.... zullen misschien nog wel de hormonen zijn?!
Ik herken het ook , was altijd wel een stress kip maar dit is wel erg ! Sinds ik bevallen ben begint het al als ik me ogen open doe!!! Dan denk ahhhh snel koffie voordat Jayden wakker word en dan loop ik bijna hete koffie in te slikken en dan hoor ik hem speer ik naar boven en als hij smiddags slaapt doe ik alles snel snel naar de winkel is snel snel pfff bang dat hij gaat huilen of wat ik iets niet goed doe dus indd ben heel de dag lijkt het wel opgefokt OMG word soms zoooooo moe van mezelf ....
@Liessie Lynn is 6november geboren! Scheelt idd niet veell! @iedereen: het is idd om gek van te worden! Ik ben gewoon zo gestresst, dat ik vandaag om 16u erachter kwam dat ik de hele dag nog niks had gegeten en gedronken!! Ook ik blijf constant druk maken of ze niet gaat. Huilen enzo.. Pfff zo vermoeiend!!
het is voor mij niet enorm herkenbaar, maar kan wel soms neigingen hebben om mijn dagen zo door te brengen. wat mij helpt relaxed te blijven is (soms hardop) tegen mezelf te blijven zeggen: we zien wel wat de dag brengt; niet teveel vooruit denken; als ze wil huilen/slapen/eten, zien we dan wel weer hoe we dat gaan oplossen; ik ben nog maar net moeder: alles is nieuw en dus wennen; ik geef veel liefde en dat is het belangrijkste voor dochterlief, dan kan ik verder niet zoveel echt fout doen. en meer van dit soort helpende gedachten.. niet dat ik denk dat dit het antwoord is op je vraag, maar misschien heb je er wat aan. succes in elk geval!
Hier nog zo iemand! De hele dag ben ik aan het bedenken wat ik moet doen en wanneer. Dit start al als ik mijn ogen open doe. En ik voel me bijna schuldig als ik even rustig op de bank zit! Wordt nu gelukkig al wel wat minder, maar ik kan me nu al druk maken om het nieuwe schema wat we moeten gaan aanleren als ik in januari weer ga werken! Stres waar ik NU AL over nadenk en mezelf over druk maak.. Gekkigheid.. Gewoon tegen jezelf blijven zeggen 'het komt wel goed'..
Ik las je titel en dacht meteen aan een te snelle werkende schildklier! Val je ook af zonder dat je er verl voor doet? Misschien iets om te laten checken bij de huisarts dmv bloedonderzoek?
Heel herkenbaar en het wordt echt minder als je je draai vindt in je nieuwe leventje. Ik ben een enorme boekenwurm, maar las pas een maand of 9 na Timo's geboorte weer een boek. Nu heb ik de rust om regelmatig weer eens rustig op de bank te zitten lezen, heerlijk!
Ohw ja..ook hier heeeel herkenbaar! Zelfs nu bij de tweede dochter heb ik er last van.. Hoewel ik wel wat relaxter in bepaalde zaken lijk te staan voel ik me ook weer ontzettend gehaast en zet ik mezelf behoorlijk onder druk.. Ik weet dat het weer beter zal gaan..heb immers al een dochter van (bijna) 2,5.. Voor mij heeft het idd te maken met het vinden van je draai..
Heel erg herkenbaar inderdaad. Maakte me na 6-7 weken al weer druk over hoe ik het zou gaan doen als ik weer moest gaan werken. En nu nog steeds heel erg gejaagd en zenuwachtig dat ik alles netjes en schoon moet hebben alles opgeruimd en ga zo maar door om gek van te worden. Kan ook niet 2 tellen zitten want dan denk ik alweer aan wat ik nog moet doen. Erg frustrerend al probeer ik nu wel steeds meer om gewoon me rust te pakken en de boel de boel te laten. Hoop dat dit gevoel zo afneemt. Ben blij dat er hier meerdere zijn die dit hebben dacht al dat ik alleen was..
jaaa dat gevoel herken ik!!! ik kan het nu na bijna 10 maanden nog steeds hebben hoor! maar wel al veel minder. Ik moet nu alleen de rust nog vinden om weer eens meer dingen voor mijzelf te gaan doen...
Fijn om te lezen dat zoveel meiden er ook last van hebben! Ik ga voor de zekerheid na de feestdagen even naar de ha om m'n schildklierwaardes even te laten checken. Denk wel dat het ook zeker meespeelt dat ik mn draai nog niet heb gevonden, en een meisje heb die het vertikt om te gaan slapen 's-avonds maar daar open ik zo even een nieuw topic over
Heel herkenbaar!Heb het bij allebei de kids gehad! Zelfs als ik ergens koffie ging drinken, zei ik al bij binnenkomst; ik ga zo weer hoor! Bij mij heeft t uiteindelijk geleid, 8 maanden na de geboorte van de jongste, tot een depressie / PND met Paniekaanvallen, hyperventilatie enz. Pas er wel mee op dat je niet teveel van jezelf blijft vragen, en je jezelf niet voorbij loopt. De boel de boel laten is voor ons 1 van de moeilijkste dingen om te leren ! Die zenuwen in je maag zijn wel een teken dat je teveel van jezelf vraagt!