In januari was het 2 jaar geleden dat ik stopte met de pil. Maar door fysieke klachten (burn-out) hebben wij onze verlangens en gevoelens in de parkeerstand gezet. AAn een zwangerschap begin je gezond en niet al doodmoe. En nu na 2 jaar was het dan eindelijk zover. Ik kon zeggen dat ik nog nooit zo lekker ik mijn had gezeten. Met ons gezin ging alles goed dus we konden er weer voor gaan. Het was het meest mooie cadeau dat iemand ons kon geven. De zwangerschapstest kleurde en na 2 jaar knokken en wachten was het dan zover. Ik was zwanger. Helaas moet ik zeggen was. Want na een week ultieme blijdschap werd dit verwoest door intens verdriet en veel spanning. Afgelopen zaterdag heb ik een miskraam gehad na 5,5 week zwangerschap. Alsof iemand je het mooiste cadeau op aarde geeft en na een paar dagen zegt je mag het toch niet hebben. Nu, na bijna een week bloedingen en verdriet, kamp ik met gemengde gevoelens. Hoe verdrietig ik ook ben ik verlang er zo naar om weer zwanger te worden. En ik kan mij niet voorstellen dat ik weer maanden moet wachten. Nu weet ik ( en lees ik) dat heel veel mensen na een zwangerschap weer snel zwanger worden. Maar het voelt soms zo verkeerd dat ik er nu al aan denk. Ook al ben ik ontzettend verdrietig. Zijn er meer mensen die dit gevoel herkennen?
Allereerst heel veel sterkte met dit verlies. Het is soms zo oneerlijk in het leven. Goed van je dat je wilde wachten en dat werd bezegeld, maar helaas. Ik kon daar na mijn miskraam ook absoluut niet aan denken. Sex vond ik ook een dubbel gevoel omdat je toch nog met de verwerking bezig bent. Maar na bijna 1,5 maand kan ik zeggen dat ik er graag weer naar uit kijk. Je vergeet het nooit, maar het verdriet slijt echt. Nogmaals sterkte.