Ik realiseer me ineens dat de relatie nasr mijn 1e kind anders is door komst van een 2e. Herkennen jullie dat? Een nieuwe fase en alsof er een andere fase is afgesloten. Het is nu moeder en 2 zoons en niet meer 1.
Ja, heel herkenbaar. Ik heb me de eerste week ook daarbij erg schuldig gevoelt tegenover mijn dochter. Ze is nog vrij klein 19 maanden nu en tjah, als ik dan met haar zusje zit en zij valt kan ik haar niet zomaar maar even opakken ofzo. Heb er best wat tranen om gelaten in het begin. Maar realiseer me nu ook wel inmiddels dat ze wel heel heel erg op nummer 1 stond en alles altijd om haar draaide, ben dus nu ook wel blij dat ze leerd dat niet elke minuut van de dag voor haar is. En ja het is ook wennen dat je nu zelf niet meer zo gefocust kunt zijn op 1 kind. Moet het nogsteeds een beetje afsluiten, maar echt verdriet heb ik er niet meer over gelukkig. Weet mijn aandacht inmiddels leuk te verdelen.
Ik vond mijn oudste ineens zó ongelooflijk groot geworden. Niet alleen lichamelijk (maar man, wat een reuzenbillen als ik hem moest verschonen ), maar ook als mensje. In het begin vond ik het wel lastig, om mijn aandacht te moeten verdelen. Voelde me soms schuldig, alsof ik altijd tenminste één van hen tekort deed omdat ik ze allebei niet kon geven wat voor de geboorte van de jongste zo vanzelfsprekend was. Maar je groeit erin. Het is gewoon anders, moeder zijn van 1 of van meer kinderen. En het is ook prachtig; met de geboorte van mijn jongste, werd er ook een grote broer geboren in ons gezin. Een rol die hij fantastisch vervult.
nee ik herken het niet echt zoon is nog steeds mijn monster en dochter is mij mijn draak. ik ben niet anders van de oudste gaan houden toen de tweede er was. wij hebben hem wel overal bij betrokken in bad doen voeden luier verschonen etc etc. het is ook echt een eenheid waar zoon gaat is dochter en waar dochter gaat gaat zoon. straks met de derde zal er weinig veranderen denk ik die word er ook gewoon helemaal bij betrokken.
Mijn dochter is zo jong als ze is ook heel enthousiast als het gaat om haar rol als grote zus echt super om te zien. Ik wist niet dat ze zo klein daar al zo leuk mee om konden gaan, meteen speen geven en doen. Ook alles heel zachtjes doen alsof ze al wist dat dat moest.
Oh ja! Heel herkenbaar! Ik voel me nog steeds af en toe schuldig naar een van de twee wanneer ik ze niet direct de aandacht kan geven die ze nodig hebben.. Soms vind ik dat ook wel erg lastig hoor, als ik bijv. de meiden in bad doe, de jongste afgedroogd en al in de wipper begint te huilen en ik dan net oudste aan het afdrogen ben..of als ik de oudste beloofd heb een boekje te lezen en de kleine boven ineens begint.. Of als ik met de oudste aan het eten ben en de baby mijn aandacht vraagt..of als... Haha..zo herkenbaar!! (minn vriend draait ploegendiensten, vandaar dat ik geen taken uit handen kan geven soms..).. Maar ik houd van allebei mijn kinderen evenveel.. Het gevoel is wel anders ja, dan toen de oudste nog alleen was..toen was ze ook evht alleen en had ik alle aandach van de wereld voor der..
Wat Bri zegt, als je zo'n klein prulletje net verschoond hebt lijkt je oudste ineens heel groot Ik verbeeld me dat ze in de afgelopen 3 weken een stuk beter is gaan praten, ze lijkt ineens een half jaar ouder haha! Verder heb ik nog niet zoveel ervaring, Jasper komt morgen thuis uit het ziekenhuis...
Jasper is inmiddels thuis en ik vind het heel erg meevallen, maar beide kinderen zijn ook heel makkelijk. Jasper slaapt nog veel en Simone vind het niet erg om haar tablet even te pakken als ik hem moet voeden of verschonen Laatst wilde Jasper net eten toen Simone wakker werd uit haar middagslaapje. Ik heb haar op ons bed geinstalleerd met de tv aan en ben er naast gaan zitten om Jasper te voeden. Toen hij klaar was heb ik rustig de tijd genomen om Simone aan te kleden en toen zijn we samen naar beneden gegaan. Als Jasper begint te mopperen als wij eten neem ik hem op schoot tijdens het eten, ik ben daar nu makkelijker in dan toen Simone zo klein was merk ik. Aan de ene kant laat ik hem iets gemakkelijker wat langer wachten en aan de andere kant kan ik beter dingen combineren ipv ze achter elkaar te doen. Geen idee hoe het gaat lopen als Jasper meer wakker is zometeen en dus ook meer aandacht gaat vragen. Ik denk dat we dan 'samen' gaan spelen ofzo.