Gisteren precies 1 jaar geleden gebeurde het. Het ergste moment van mn leven Mensen zeggen wel "alweer een jaar geleden', maar voor ons is het PAS een jaar geleden! Mn vader belde dat we snel naar het ziekenhuis moesten komen omdat het slecht ging met m'n moeder. 4 uurtjes later overleed m'n moeder met alle mensen die haar dierbaar waren erbij. Mn vader, mn zus, mn moeders beste vriendin en ik hielden haar handen beet terwijl ze dr laatste adem uitblies. nog nooit in mn leven heb ik zo gehyperventileerd en zo hard gehuild. Wat is K..... toch een klote ziekte, waarom mocht mama niet langer dan 49 jaar van haar leven genieten?! waarom mocht ze onze bruiloft niet meemaken?! waarom mocht ze haar kleinkind(eren) niet groot zien worden?! waarom, waarom, WAAROM????????????? Zelfs mn ergste vijand wens ik dit verdriet niet toe. Mensen zeggen wel dat het verdriet minder wordt en het een plekje moet krijgen, maar ik geloof niet dat dat ooit komt. Ik mis mn moeder met de dag meer en ik geloof dat je nooit over de dood van je moeder heen komt. Ik ben niet alleen mn moeder kwijt, maar ook mn beste vriendin en een stukje van mn eigen verleden. Gisteren na het voetbal zijn we naar m'n moeder dr plekje toegegaan en hebben we 2 mooie bloemstukken neergelegd... Mn vader heeft een rood hart laten maken en mn zus en ik een wit hart. View attachment 81907
Jeetje meid krijg gewoon tranen in mn ogen Ik kan je helaas niet vertellen of het verdriet ooit weggaat.. En het gemis zeker niet Sterkte
zoals allwoman al zegt, daar staat geen tijd voor. Mooie bloemstukken heb je laten maken. Heel veel sterkte nog gewenst. Kanker is een rotziekte. Mijn vader is er aug. 2008 aan overleden en vrijdag helaas weer een begrafenis van een lieve vriendin van de fam. die afg. zondag is overleden aan kanker. Je blijft ze altijd missen. Op alle dagen en speciaal de bijzondere dagen. Zo zijn ze altijd bij je, maar liever had je ze natuurlijk irl bij je gehad. Knuffel voor jou!
Heel veel sterkte meis Het is nooit leuk om een dierbare te verliezen, zeker niet je eigen moeder. Helemaal aan zo'n klote ziekte.. bah Heel veel sterkte!!
Wat verschrikkelijk voor je meis. Ik heb helaas 10,5 jaar geleden ook mijn moeder verloren. Was 15 en echt het verschrikkelijkste wat je mee kan maken. Je komt er idd nooit meer overheen. Mijn moeder was ook mijn beste vriendin en mis haar nog elke dag. Maar je gaat er wel steeds beter mee om. En er blijven ook altijd weer momenten dat je compleet instort. In ieder geval heel veel sterkte ermee en echt prachtige bloemstukken. *knuffel*
Ow lieverd toch een hele dikke knuffel! İk snap je heel goed. 26 juni was het precies 13! Jaar geleden dat mijn vader aan de zelfde rot ziekte is overleden. Ook ik mis hem net zo veel als dag 1. Maar ik merk wel dat sinds ik Batuhan heb het een beetje een plekje heb kunnen geven. Maar nog als ik mensen heel kloos zie met hun ouders staan de tranen in mijn ogen. 26 oktober wordt het 13 jaar voor mijn moeder ook aan kanjer overleden alle twee op de 26 met precies 4 MAANDEN verschil mijnoeder kon er niet tegen toen mijn vader overleed en blijkbaar is het bij har enorm snel gegeaan. Ze voelde zich niet goed ging naar het zh, werd meteen opgenomen omdat het flink was uitgezaaid en binnen 6 dagen was ze er niet meer ik mis ze enorm! Dus ik begrijp je heel goed. Heel veel sterkte lieverd
Ik wil je heel veel sterkte wensen! En tuurlijk het gemis blijft altijd! Het is wel je moeder! Maar wat een prachtige harten hebben jullie laten maken! Echt heel erg mooi! Daar zal ze zeker blij mee zijn! Echt sterkte meid!
Heel veel sterkte meid. Het verdriet om het verlies van een ouder is inderdaad enorm. Mijn vader is nu bijna 20 jaar overleden en nog vind ik het moeilijk.
Meid ik weet precies hoe je je voelt, mijn moeder is vorig jaar dec. overleden en heeft nooit haar eerste kleinkind mogen zien. Wens je heel veel kracht en sterkte toe! Wat een ontzettende mooie bloemstukken trouwens
Heel veel sterkte! Kan me voorstellen dat het een enorm verdriet moet zijn om je moeder zo in je leven te moeten missen! En wat een prachtige bloemstukken!
Oh meis wat vreselijk! Wat een gemis.... Ik denk ook niet dat het werkelijk zo is dat verdriet slijt, of dat het een plekje moet krijgen. Je leert ermee te leven, ik denk dat dat meer het geval is. Je leert dat je toch door moet gaan voor je eigen kinderen..... Maar brr ik zit hier met kippenvel je verhaal te lezen! Wat een verdriet....
wat heftig meid... en wat een vreselijk gemis.. heel veel sterkte... en wat een prachtige bloemstukken!