Waarom gaat het zo vaak moeilijk dat eten?!:x Het gaat dan om het warm eten .... ze wilt zo vaak niet eten ...dat lust ik niet en dat wil ik niet,...ik heb buikpijn...ik moet poepen.....grrrrrr herkenbaar?!:x En hoe gaan jullie hiermee om als ze niet willen eten? Ze is trouwens nu 3,5
Ze mag lekker zelf bepalen wat ze opeet. Als ze niks of weinig eet en daarna gaat roepen dat ze honger heeft, dan verwijzen wij standaard terug naar haar bord met eten. Soms werkt dat, (genoeg honger ), soms niet, maar het zeuren houdt er altijd mee op Ik denk dat het te maken heeft met het ontdekt hebben van eigen wil en het feit dat ze ergens invloed op hebben. Soms wil het ook nog wel werken om een keuze te geven: wil je je eten van dit bord of van dat bord? Wil je een gewone vork of je eendjesvork, (bestek gehad van mijn oma, bij de geboorte). Vooral niet te druk over maken: consequent blijven, geen gesnoep of alternatieven ervoor in de plaats en als ze honger krijgen, eten ze vanzelf weer... Stiefzoon had het met avondeten ook heel sterk en had dan hongerrrrrr bij het ontbijt Toen ie zo'n beetje naar school ging, was ie inmiddels zo slim om te kunnen overzien dat een nacht lang een rommelende maag niet zo fijn was, en dan at ie toch wel Verder houd ik er wel rekening mee dat als we een of twee dagen iets hebben gegeten wat Thirza niet zo graag lust, er dan vervolgens wel iets op het menu staat waarvan ik weet dat ze het wel graag eet, (in ons geval: bloemkool of broccoli of doperwtjes, of iets met rijst ).
Hier krijgt ze idd ook niks anders.......ik heb nu geprobeerd om haar in het hoekje te zetten als ze niet wilt eten...maar dat werkt dus niet hahaha... Nu gaan we zodra ze aangeeft niet meer te willen eten...geijk het bord weghalen en dan heeft ze idd maar pech.
Eetmomenten ook idd niet langer maken dan nodig. Doen we hier ook niet: klaar met eten, is ook van tafel af mogen en mogen spelen. Geeft ze dan toch honger weer aan en vraagt ze om snoeperij, dan verwijzen wij terug naar haar bord. Straffen werkt idd averechts, dan gaan ze alleen maar meer in de weerstand. Werken met oorzaak-gevolg en consequenties kan wel als ze ietsje ouder zijn: vanaf dat ze naar school gingen, was het hier met de kids van mijn man heel simpel: niet eten was geen toetje en je blijft aan tafel tot je bord leeg is, (we schepten bewust niet veel op: liever een keer extra opscheppen dan tegen heug en meug zitten eten). Vanaf die leeftijd ging dat wel werken, eerder gewoon niet.
Nee precies het werkt hier gewoon nog niet......misschien even wachten daarmee....met het ...nu eten en je eet je bord leeg. Het heeft ook geen zin want ze doet het niet...ze zit gerust de hele avond aan de tafel dan... En ze kan ook zoooooo lang eten soms ....... nu vindt ik het geen probleem om even op haar te wachten maar soms duurt het echt te lang..ook s`morgens met de boterham. Maar ze zeggen dat als ze straks op school moeten eten ze het wel leren...sneller eten?
Mwah, aan mijn stiefkids te zien niet hoor Sterker nog: stiefdochter heeft een tijdlang zelfs maar 1 boterham gesmeerd voor mee naar school, omdat ze te lui was om er meer te smeren.... zucht. Maar goed: wat ze nodig hebben, eten ze doorgaans toch wel... Als dat nu niet is, dan bij de volgende maaltijd wel weer. Thirza eet nooit zo lang, (nog niet iig ). De kids van mijn man wel, en daar hebben we, ook toen ze op school zaten dus wel, een tijdslimiet aan gesteld: we zitten een half uur tot max 3 kwartier aan tafel en in die tijd moeten ze ook hun toetje opeten. Dus dan moeten ze maar zorgen dat ze er wat tempo inzetten
oh hahahaha.......ja ach het eten is voor hun niet zo belangrijk natuurlijk he.... Nou ja snoepjes enz wel natuurlijk hahahaha....... Tijdslimiet ... ja ik merk dat ze op een gegeven moment niet meer eet en meer speelt....nu halen we dan het bord weg . Maar dan denk ik...ze krijgt haar zin en hoeft niet meer te eten...is dat wel goed? Maar misschien wil ik te veel en is ze nog te jong hiervoor....