Hallo

Hallo ben Marjon 27 jaar en troste moeder van Kayleigh(25-11-2003) en Yasmine*(12-08-2007). Yasmine heeft op 7 juni 2008 helaas haar ozo oneerlijke strijd op moeten geven. Hier onder haar verhaal in de korte versie!

Tijdens de 20 weken echo werd ons verteld dat haar beentjes afwjkend waren en dat haar borstkastje mogelijk te klein was voor haar longen. Belangrijk was dat deze tijdens de zwangerschap goed bleef groeien anders hadden de longen geen ruimte. Tijdens de zwangerschap groeide alles goed mee, dus geen zorgen over haar longen. Na de geboorte ademde ze al vrij snel helemaal zelf en zag ze er uit als een gezonde baby, met wat afwijkingingen aan haar benen, maar daar werd ze aan geopereerd als ze anderhalf was en met haar borstkastje/ribben kon ze 100 worden zij de orthopeet. Na zes weken thuis geweest te zijn raakte ze verkouden en kwam in het ziekenhuis terecht met zuurstofbehoefte. Na twee weken was dat weer goed en mochten we haar mee nemen. Weer twee weken later belande ze kantje boord op de IC aan de beademing en heeft daar bijna drie weken gelegen. langzaam knapte ze op, maar was wel vatbaar voor ieder visrusje wat langs kwam. Eind november was ze helemaal zonder zuurstof en zouden we haar mee naar huis krijgen, helaas de dag voor ze naar huis kwam, kreeg ze toch weer die zuurtsofbehoefte. Dus toch maar vervolg onderzoeken. Daar uit kwam naar voren dat haar luchtpijpje op bepaalde plekken erg slap was, waardoor deze makkelijk dichtklapte, waardoor ze dus benauwd werd. Dit kon worden opgelost met een canule, dus dat moest dan maar. Ons meisje knapte gigantisch op en ook haar ontwikkeling ging in grote sprongen voor uit. De toekomst zag er heel erg goed uit. Huisje gekocht op de grond, want we wonen in een flat zonder lift, spullen besteld zoals een speciaal bed een speciale kinderstoel, wandelwagen, noem maar op. En toen half mei ging ze in eens rare dipjes vertonen, werd dan heel beanuwd en klam en ging helemaal krom liggen. 29 mei kreeg ze een hele heftige saturatie (zuurstofgehalte in het bloed) dip en daar raakte ze ook even bij buiten bewustzijn. De artsen ginge zich nu wel zorgen maken en vertelde ons met tranen in de ogen dat ze misschien niks meer voor haar konden doen. Op een CTscan die later die week gemaakt werd, werd een hele hoop duidelijk. Yasmine haar longetjes waren niet gegreoid sinds haar geboorte en dat terwijl zij in de laatste 6 weken wel 10cm gegroeid was en 2 kg. Dus wij dachten dat het door haar borstkastje kwam, maar dat was niet het geval, die had ruimte zat. Waarom ze niet gegroeid zijn weten ze niet, maar nog geen week later is Yasmine in onze handen heel vredig weg gevlogen als een vlinder, heel erg ongelooflijk allemaal!


Ik vind het allemaal nog steeds heel erg bizar, kan het gewoon nog niet bevatten. Heb je vragen stel ze gerust!

Liefs Marjon