Wie heeft er ook weleens paniekaanvallen? Ik had er vannacht weer een en was zo bang. Ik ben ervoor in therapie geweest en er tijden vanaf geweest. Maar gister maakte ik me weer veel te druk om iets en toen kon ik niet slapen van de stress. Voelde mijn hart tekeergaan en begon enorm te shaken. Echt zo eng... gelukkig kon ik het uiteindelijk onderdrukken. Maar nu heb ik weer zo'n druk op de borst.. bah zo eng elke keer.. Wie kent dit nog meer?
herkenbaar! bij mij is het begonnen na de geboorte van mijn zoontje, het was bij mijn onderdeel van een postnatale depressie, nu hij 9 maanden is voel ik me echt een stuk beter! hormonen zijn mijn lichaam uit, nu weer meer vertrouwen krijgen in mijn lichaam. maar wat je schrijft herken ik echt goed!
Hoi Elsie, bij mij is het ook begonnen na de geboorte van ons eerste kindje. Heb wel eens aan de postnatale depressie gedacht, maar hier nooit wat mee gedaan. Ik had voor die tijd ook wel hyperventilatie. Alleen niet zo heftig als dit. Had een hele goeie therapie en die werkt ook goed. Dus ga daar maar weer mee beginnen. Maar wat is het eng he? Wat voor klachten had/heb jij precies? En hoe is het behandeld? Waar ik altijd bang voor ben is dat het ineens wel iets met mijn hart is ipv een paniekaanval.. Maar gister had ik me zo vreselijk opgewonden vlak voor het slapen gaan. Mijn lichaam begon helemaal te shaken..
ik ga naar een psycholoog en dat helpt wel, verder heb ik er niet echt iets mee gedaan, wel soms doorzetten als ik iets eng vind, hoe moeilijk dat ook is! ben maandag voor het eerst sinds lange tijd weer in de winkel geweest heel even.
Hoi Minny, in het verleden heb ik er erg last van gehad, bij mij was het w.s. een combinatie van werkdruk en een bepaalde gebeurtenis uit het verleden die ik niet echt 'verwerkt' had. Ik heb ook hulp van een psycholoog gehad maar het echte overwinnen van angst heb ik eigenlijk zelf gedaan (met steun van mijn man en familie). Ik dwong mijzelf om naar drukke plekken te gaan, in liften te stappen, drukke snelwegen op te gaan enz. en na verloop van tijd ging het steeds beter. Heel soms krijgt ik wel weer een benauwd gevoel van drukte of liften en files maar door rustig adem te halen en te beseffen dat er niets is, zakt het weer af. Het is vreselijk angstig, die paniekaanvallen, de eerste keer dat ik het kreeg dacht ik dat ik een hartaanval kreeg,hihi. Het lijkt ook net of je een soort 'van de wereld' bent. Ik was ook altijd bang dat ik terug zou vallen na de geboorte van onze dochter maar gelukkig gebeurde dit niet. (Een mens lijdt het meest door het lijden wat hij vreest ) Sterkte ermee!! Liefs,