Heimwee naar Nederland

Ik ben me ervan bewust dat Nederland veranderd is. En ikzelf natuurlijk ook, want ik ben 10 jaar ouder. Ik weet natuurlijk dat er veel nadelen zijn in Nederland, zoals in ieder land. Vooral de vele regeltjes, hogere kosten, lastige belastingdienst, minder ruimte etc. Maar ook hier in Belgie zijn er (voor mij) veel nadelen, die toch behoorlijk zwaar wegen. Met lastige dingen of nadelen zul je altijd moeten dealen, maar het wel wel moeilijk als je dan in een land zit waarvan je continue het gevoel hebt dat je er niet thuis hoort. Als je nooit echt heimwee hebt gehad is het ook moeilijk uit te leggen denk ik. Want ik wil niet zielig doen, maar het is echt een rotgevoel. ( het is trouwens niet zo dat ik vlucht of allerlei natigheid met me meesleep, zoals ik eerder las. Ik begrijp heus wel dat je wanneer je niet gelukkig bent dat meeneemt naar de volgende plek en het dan na een tijdje weer tegen komt. Ik weet dat het door heimwee komt, want verder is er niets onderliggends met me aan de hand, ook geen dingen uit het verleden. )

Er zijn een aantal die zeggen dat ze het nooit zouden doen omdat je nu zekerheid hebt. Dat begrijp ik. Maar ik vind ook dat je kunt veranderen. Dat is niet de makkelijkste weg nee, die zal hobbelig zijn. Maar voor alles een oplossing denk ik dan maar. Je moet af en toe ook risico's durven nemen. Wel zul je de stappen dan doordacht moeten nemen. Dus eerst huis verkopen. Zorgen dat het financieel haalbaar is. Misschien zouden we na verkoop van het huis eerst wel een poosje hier in Belgie moeten huren, omdat dat de overstap vergemakkelijkt. Met een maand opzegtermijn is concreet naar werk en een woning zoeken nu eenmaal makkelijker, als wanneer je je huis nog moet verkopen. (Want wie weet, misschien staat het wel een paar jaar te koop).

De kinderen zijn het hier wel gewend, maar komen natuurlijk vanaf hun geboorte heel vaak bij onze families. Zijn er ook erg vertrouwd. ( en ja ik besef me dat dat niet hetzelfde is als wanneer ze er ook naar school moeten etc.) En natuurlijk groeien ze al vrij hollands op, omdat wij dat beiden zelf zijn, qua opvattingen etc. We kennen immers niet anders.

Werk: mijn man heeft een paar jaar geleden een carriere switch gemaakt en is nu heftruckchauffeur. Daarvoor heeft hij 20 jaar in de horeca gewerkt. Hij zal dus zeker zoeken naar een job in de logistiek, maar in nood kan hij (tijdelijk) natuurlijk altijd terugvallen op de horeca. We zouden niet naar een vreemde plaats gaan, maar naar een plaats die al erg bekend is en we natuurlijk ook veel mensen en bedrijven kennen. Mijn man is een harde werker en heeft nooit zonder gezeten. Ik weet heus wel dat werk vinden heel moeilijk is in deze tijd, maar dat is niet iets waar we ons heel erg zorgen om maken. Zeker niet wanneer je een terugkeer dus in de goede, doordachte volgorde zou aanpakken.

Eerst maar eens laten bezinken, nogmaals dank voor het lezen en schrijven

 

@ kaboutermeis; nuttig om te weten, dankjewel.

@ denise; das heel vriendelijk van je, dankje.

 

Een heel betoog, in twee posts en dan een heel klein zinnetje: 'Mijn man zou wel nieuw werk moeten vinden'. Voordat je terug naar Nederland gaat zou dat toch eerst goed moeten zitten? En jij, kan jij gaan werken?
Wat was de reden dat jullie naar België verhuisden?

Wat je zegt, klopt wel bij mijn beeld van onze buren. Die drukke wegen, de luiken dicht, dat stugge, minder sociale omgang. Maar als er wat is, staan je buren wsl meteen voor je klaar! Wij gaan al 20 jaar naar de Ardennen en zijn al vaak geholpen door boeren en mensen uit het buitengebied, van auto lostrekken tot haardhout omdat een cv het niet deed, enz. En dan komen ze nog aan met een flesje wijn, verse eitjes en een uitnodiging om te komen eten de volgende dag. Ik mag ze wel, die Belgen. Ze zijn gewoon niet zo kletserig (en roddelig!) als wij. Ik zou dat missen als kiespijn trouwens, die sociale interactie overal, van dat ge-hoi en ge-doei overal en het geklep over niks in de super en op het schoolplein.

Je hebt een fantastisch huis en tuin, je raakt er niet over uit gepraat, maar je gaat op zoek naar dingen die in Nederland beter zijn. Maar is dat wel zo? Jouw kinderen weten niet beter en zijn wsl tevreden op school. Ze hebben immers niks te kiezen. Dat veel ouders beiden werken en de kinderen na school naar de opvang gaan, daar valt weinig aan te doen. Maar jouw kinderen hebben het vast ook gezellig met elkaar en met het huis met de beesten enzo. En je kan kinderen laten komen in het weekend? Zelf initiatief nemen! In Nederland woon je duurder, dicht op elkaar, met minder grond (daag moestuin, geiten en kippen) en heb je misschien heel akelige buren, die vlak op je zitten. Niet altijd is het gras groener!

Succes met je keuze.

 

Mooi verhaal!

Zelf initiatief nemen dus!

Dat fietsen, ach, recreatief fietsen kan je er zeker!

 

Ik denk zelf dat als je nu in NL zou gaan wonen, je daar weer negatieve kanten ziet die in België beter zijn geregeld. Is het gras niet altijd groener aan de overkant?

Zelf ben ik opgegroeid op de Veluwe. Getrouwd met een man een eind verder op. Naar hem verhuisd. Laatst kwamen we terug van de Veluwe en toen vroeg hij of ik niet terug wil. Hij gaat gerust mee, is niet zo gebonden aan woonplaats - ik ook niet! Ik zat er eens over na te denken en zag allemaal voordelen zo voor ogen. Maar ik weet zeker dat als ik er een maand gewoond heb, ik me weer stoor aan die dingen waarvoor ik juist ben verhuisd. Het heeft gewoon beiden zijn voor- en nadelen. Ik zou er in België het beste van maken. Je hebt daar je zekerheid. Plus, waar ik niet te makkelijk over zou denken, je kinderen zijn daar opgegroeid. Wil je die los rukken?

 

@ liedx; ik ga ze eens opzoeken, dankje

Ik doe natuurlijk, zoals ik eerder al zei, best veel dingen hier. Ben natuurlijk betrokken bij school, heb contact met verschillende buren, bak appeltaarten op aanvraag voor mensen in de buurt, zit op een cursus voor mezelf, heb werk. Dus daar ligt het niet aan. Het gevoel blijft.

@ dappertje dik: we zijn vanuit den haag naar belgie verhuisd omdat ik weer eens iets anders wilde zien. Ik was nog jong natuurlijk, 20. Het plan was een paar jaar in het zuiden blijven en dan terug naar waar ik vandaan kom. We zijn toen gebleven, de kinderen kwamen, hebben een huis gekocht.

Wat je zei over werk van mijn man, dat ik het laat overkomen alsof het maar een ' dingetje' is, is natuurlijk absoluut niet waar. Heb je mijn latere post wel gelezen? Het zou toch wel erg idioot zijn om zonder werk naar Nederland te vertrekken. Zoals ik al zei, zou dat een stappenplan zijn dat jaren kan duren. Eerst huis verkopen. Dan mss zelfs hier huren in de tussentijd. En pas als werk en woonruimte allemaal gevonden zijn, plus dat het financieel allemaal haalbaar en overzichtelijk is, pas dan kun je gaan. We zijn natuurlijk niet achterlijk, en beseffen ons heus wel hoeveel verantwoordelijkheid we hebben.

Over de kinderen maak ik me geen zorgen. Ik ken ze goed, en ons gezin ook. Ik weet zeker dat dat goed komt. En verhuizen is ook niet het einde van de wereld he. De meeste mensen verhuizen wel een of meerdere keren in hun leven. Onze kinderen zijn nog jong en kinderen zijn flexibel hoor. Je kunt alleen maar beren op de weg zien, maar je kunt het ook ombuigen naar iets positiefs, een avontuur dat je als gezin aan gaat. Ze hebben buiten school helenaal niet veel vriendjes. Ze zitten wel allebei op een club. Dat vinden ze wel leuk, maar is meer omdat wij het stimuleren zodat ze meer contact hebben buiten school om. Dit soort dingen kunnen ze in Nederland ook.

Dankje voor de reacties weer. Ik neem ze mee .

 

Dat stukje las ik later pas.

Het is aan de ene kant verstandig zo te doen, maar alleen als die baan in NL er komt. Wat als dat niet zo is (grote kans gezien de huidige situatie op de arbeidsmarkt)? Dan zit je daar in je huurhuis in België, terwijl je je droomhuis hebt verkocht.

Vehuizen is zeker niet het einde van de wereld en jullie als ouder bepalen.
Maar je klinkt niet overtuigd. Ik lees: droomhuis, grote (moes)tuin, dieren. Ben je daar aan gehecht? Kan je terug naar een buma-huis in een rijtje met een klein gazonnetje waar net een tuinset en een opblaasbadje in kan?

 

Dit.

 

Dit is heel moeilijk.
Ik heb geen ervaring met wonen in het buitenland, dus daar kan ik niet over oordelen.
Nederland is natuurlijk in die 10 jaar ook veranderd. Dus of je een realistisch beeld hebt weet je pas als je weer in NL woont.
Maar als ik lees dat je je alleen in je huis echt thuisvoelt, maar in je omgeving verder niet denk ik dat je toch iets moet doen.
Wonen in een paleis kan heel leuk zijn maar als je verder ongelukkig bent zit je in je paleis ook echt niet op zijn plek.
Je leven is heel wat meer dan een mooi huis.
Je zult goed moeten beseffen dat je in NL in een heel ander huis terecht zult komen. Wil je dat?
Wat betreft de kinderen? Tja het zal een omschakeling zijn. Maar kinderen zijn ook heel flexibel, qua taal is de overgang niet groot, dat scheelt.
8 Jaar geleden zijn wij ook verhuisd, met 4 kinderen. Het is met de auto maar 20 minuten rijden naar onze oude woonplaats, maar voor kinderen is elke verhuizing een grote verandering: Ander huis, andere vriendjes, andere school, enz.
Ik denk dat de verandering net zo groot is als wanneer je een paar uur rijden verderop gaat wonen.

Mocht je besluiten terug te gaan naar NL is het denk ik belangrijk dat je eerst een andere baan gaat zoeken. Je inkomen moet blijven. Desnoods woont je man een poosje in een vakantiehuisje dicht bij zijn werk terwijl alle andere dingen worden afgehandeld. (verkoop huis enz.)

Heel veel sterkte met het nemen van een beslissing!