jeetje, ik blijf me verbazen over de reacties! heb niet zo veel tijd om te reageren. Zie dat er een paar mensen willen meeten, leuk zeg! (en ik dacht nog 'daar zit niemand op te wachten' ) Ik heb geen idee waar iedereen vandaan komt, dus zou ook niet weten waar we af kunnen spreken, maar daar komen we vast wel uit. Echt... iedereen ontzettend bedankt voor de lieve, ontroerende en openhartige reacties. Ik vind het ook heel knap dat jullie je verhaal durven schrijven! nou meiden, moet weer gaan, we gaan sinterklaas ophalen Als ik niet meegenomen word naar spanje vieren vrienlief en ik vanavond onze verjaardag en ga ik morgen nog even de laatste reacties lezen (nu geen tijd voor gehad )
Dit is ook herkenbaar voor mij. Mijn grote kinderen zitten ook op het hbo en mbo (bijna 20/17/15) en dan hebben wij ons kleine meisje nog van 16 maanden. En de vriendinnen/kennissen die ik heb hebben geen kinderen of zitten in de leeftijd van 10/12 jaar. 1 vriendin wil graag zwanger worden maar t lukt niet, maar die woont ook weer ver weg. En alle vrouwen/mannen van de zwangerschapscursus hebben dan wel kids in dezelfde leeftijd, maar daar zat niet echt een vriendin tussen, zien elkaar eens in de 3 maanden.
ik heb ook geen echte vriendinnen, meer kennissen. ken wel een aantal meiden en daar kan ik ook wel mee kletsen, maar niet persoonlijk. heb vroeger niets raars meegemaakt. heb al bijna 10 jaar een relatie en dochter van 14 mnd, niets raars aan. we hebben samen wel een stel waar we mee op trekken, maar die kunnen we soms ook weken niet zien, omdat we het gewoon te druk hebben. maar heb er ook weinig behoefte aan. heb een goed leven zo
Jij bent net als mij. Ik kan ook beter met mannen overweg, ben niet zo gek op dat achterbakse vrouwengedoe, liever recht door zee wat mannen zijn en ik ook. Heb wel de ervaring daarmee dat veel mensen daar absoluut niet tegen kunnen. Vraagt n vriendin aan mij die n nieuw jurkje aan heeft...wat vind je ervan? Staat het leuk? Ja, leuk jurkje, alleen niet voor jou, heb je borsten voor nodig. En kwaad dat ze was. Vraag er dan niet naar als je t niet wilt horen! Ik hoef ook niet aardig gevonden te worden. Ik ben ik. take it or leave it. Heb een vriendin die ver weg woont, periodes gehad dat we elkaar amper spraken, maar dat maakt in onze vriendschap niet uit, tis gelukkig ook niet zo'n mutserig type. Maar met 1 ding ben ik t niet met je eens; Vroeger had ik daarom veel jongens als vrienden tot ik een relatie kreeg ja dan moet je keuzes maken. Hoezo moet je keuzes maken? Mijn vriend moet er maar tegen kunnen dat ik vrienden heb, het zijn vrienden, geen minnaars.
Anne, heel herkenbaar je verhaal! Met mijn beste vriend ben ik getrouwd. 8) Vriendinnen van school zie ik niet meer, en had vroeger wel veel vrienden, maar die wilde op gegeven moment altijd méér dan vriendschap. En ja, als ik dat niet wilde, of als dat weer over was, dan waren ze ook nergens meer te bekennen. Vind het opzich wel best zo. Heb een lieve leuke moeder waar ik vaak heenga. Maar een vriendin van mijn leeftijd, (met ook een kindje) lijkt me ook wel erg gezellig. 8)
Heel herkenbaar, ik ben namelijk ook verlegen en voel me totaal niet belangrijk, denk dat mensen ook niet op mij zitten te wachten.
jeetje wat een reacties haha wilde even lezen hoe het topic verlopen was, maar eerst maar weer even dicht geklikt omdat ik 5! pagina's moest lezen. eerst maar eten opgezet en nu nog eens een poging gewaagd. mijn probleem is met name dat ik wel een hele vlotte babbel heb en mensen mij erg gezellig vinden, maar ik gewoon een minderwaardigheidscomplex van hier tot tokyo heb. dus zelf kontakt zoeken doe ik niet. als ik mensen vertel dat ik weinig sociale contacten hebben, verbazen mensen zich ook altijd erg. mijn kraamhulp, iemand met wie we een heel hecht kontakt hadden, reakiseerde zich pas op de laatste dag hoe ernstig mijn angststoornissen zijn. ook zij vond dat ik een sterke onafhankelijk vrouw met haar mondje vooraan ben. zo líjk ik mss wel, maar dan bén ik niet 100%. wat ik zeg meen ik, maar ik zeg ook een héle hoop niet.
Ook ik vind het wel leuk om een keer te meeten met een paar meiden. maar ik doe het niet echt snel zal eerst wel wat over en weer willen mailen
k heb ook geen echte vriendinnen. K wil gewoon lekker iemand om een kopje thee mee te drinken of een wandeling mee te maken of iets leuks met de kids doen! Een meeting lijkt me leuk maar durf niet zo goed k msn liever eerst een tijdje om te kijken of het klikt! Dus als er meiden uit den haag op zoek zijn naar een vriendinnetje pb me maar ;D
Tja, vrienden, ik vind het een moeilijk begrip. Wanneer is iemand een vriend, en wanneer een kennis. Ik heb dan ook moeite om mensen als vrienden te zien. Ik denk dat ik het voor mezelf moeilijker maak dan dat het is. Vrienden van mijn man zijn in de loop der jaren gezamenlijke vrienden geworden, maar toch kan ik dat vaak nog niet zo zien. Daarbij, ik ben zelf ook iemand die niet gemakkelijk contacten legt, en het moeilijk vind om gesprekken over 'koetjes en kalfjes' te voeren. Ik mag qua sociale contacten over het algemeen geloof ik niet klagen, maar ben dus ook op zoek naar vooral die ene 'speciale' vriendin. Gewoon iemand waar je altijd bij kan aankloppen, en waarbij je je niet hoeft te verontschuldigen (voor mijn gevoel dan althans) als de dingen niet gaan zoals je graag zou willen, of als je gewoon een keer je dag niet hebt. Lekker ongegeneerd afreageren. Hoewel, op zoek, je moet elkaar maar net tegenkomen denk ik. Net als in relaties. Als het te geforceerd gaat, werkt het toch niet denk ik. Maar je weet maar nooit wie je hier 'tegen het lijf' loopt...
Ik heb ook niet echt een hartsvriendin. Wel schoonzussen, en een nicht, collega's en vrienden waar ik het goed mee kan vinden, en ik vind dat wel prima. Ik kan aan hun net zo goed m'n ei kwijt als ik ergens mee zit. Heb je geen leuke collega's, of iemand die je hebt leren kennen van dit forum?
ik heb 1 heel goeie vriendin! we hebben elkaar leren kennen via onze ex vriendjes! en we zijn aan elkaar blijven plakken, het fijne is idd dat ik haar soms een tijd niet spreek maar het is altijd goed! wat dat betreft mis ik dus niks, verder hebben wij wel heel veel sociale contacten, en kennissen en genoeg mensen om mee af te spreken, maar "echte"vrienden? niet echt, het is bijna allemaal oppervlakkig... Ik zou wel graag een echte vriendinnengroep willen hebben, een paar hechte vriendinnen waar je alles mee kan doen! lijkt me leuk! Soms zie je meiden die hebben een stuk of 5, 6, etc gezamelijke vriendinnen dat is mij nooit gelukt...maar goed mag niet klagen verder! Kan me wel voorstellen dat je het echt mist hoor!
Dat heb ik nou ook. Moet er ook niet aan denken. Heb twee lieve vriendinnetjes, de ene zie ik bijna nooit maar daar bel ik soms mee en dan meteen 3 uur ofzo. De ander vaart dus die zie ik eens in de drie maanden. Heb een superlieve collega, die zie ik zo'n 24 uur per week en we kunnen het supergoed vinden samen al jaren. Heb wel een aantal leuke kennissen. Ik mis het niet hebben van 'echte vrienden' ook niet zo. Van de mensen die ik wel dichtbij me heb, weet ik ook dat ze er altijd zullen zijn. Als mensen vertellen dat ze wel 10 beste vrienden hebben en 50 gewone vrienden, word ik zelf altijd een beetje sceptisch. Vrienden komen en gaan en beste vriendinnen zijn overrated. Die kunnen nooit de plek innemen van mijn familie, mijn man en dochter. Ik kijk liever naar de mensen die ik wel heb. het feit dat ik geen 'beste vriendin' heb ligt gewoon helemaal aan mezelf. Volgens mij is het hebben van een hartsvriendin ook wel een beetje een verzinsel uit meisjesboeken en van de libelle & co. Gezellig met een dikke jas en sjaal aan naar het strand, na afloop chocomel met slagroom en lekker kletsen over de kinderen enzo. Een marketing- iets dus. Heus niet iedereen heeft dat. En hoe veel mensen roddelen wel niet over juist hun beste vrienden? Overrated dus. Edit: wil niet cynisch overkomen hoor, goeie vriendjes zijn met iemand is echt fijn!
Ik herken het! Ik woon sinds 3 jaar in turkije en ik heb hier echt helemaal niemand. Heb één super goede vriendin (zij is in nederland geboren en opgegroeid dus ze spreekt ook gewoon nederlands..iets waar je echt behoefte aan hebt als je anders de hele dag turks praat)..en we wonen nu eindelijk in dezelfde stad maar helaas zijn de afstanden hier heel groot. Ze woont toch zo'n 1.5 a 2 uur van mij vandaan. En ze werkt tegenwoordig ook dus we hebben elkaar al echt 2 jaar niet gezien. Eerst omdat we zo'n 20 uur bij elkaar vandaan woonden..en nu omdat blijkaar die 1.5 a 2 uur ook nog best ver is en ze dus elke dag werkt. Verder heb ik niemand en dat mis ik echt..iemand kunnen bellen..samen winkelen...gewoon lekker kletsen.. Ik voel me dus soms best wel alleen..maar helaas is er niet veel aan te doen
Jeetje wat herkenbaar! Ik heb me redelijk misdragen door psychische problemen waardoor ik al mijn vroegere vriendinnen kwijt ben. Zij zijn nog wel vriendinnen met elkaar en ik heb bijna geen vriendinnen, althans niet echt hele goede vriendinnen. Vind ik wel jammer, lijkt me zo leuk om wat mensen te leren kennen, met dezelfde intresses ofzo als ik heb... Goed topic zeg! Groetjes, Sewgirl
hadden jullie ook van de hyves gelezen? kan je ook gelijk een beetje oevr iedereen lezen die daar lid van is en meekletst of vinden jullie het helemaal nix? hie riig nog een x die link http://wordenwijvriendinnen.hyves.nl/
Mag ik ook even inbreken? Ook voor mij is dit een enorm herkenbaar verhaal..... Vroeger op school altijd gepest, uiteindelijk daarna mezelf een grote b*k 'aangemeten' tegelijk met een 'niemand doet me wat'-mentaliteit.. Maar diep van binnen overheerst nog steeds dat minderwaardigheidscomplex, de angsten.. Ik ben nu niet meer alleen, ik heb twee geweldige vriendinnen.. Ook heb ik natuurlijk mijn man en zelfs twee jongens die ik echt een vriend durf te noemen (al gaat dat minder diep dan bij mijn vriendinnen) maar als puntje bij paaltje komt, stel ik mijzelf nog steeds vragend, afwachtend en minderwaardig op.. Ik voeg me ook even toe op de hyve als jullie dat goed vinden! Liefs Esther