ik heb twee kinderen, eentje van 3 en eentje van 1,5. Mijn jongste is nog al een bijzonder geval. Hij heeft verborgen reflux gehad en heeft altijd veel gehuild. Ik heb altijd mijn handen vol aan hem. Hij hangt altijd enorm aan me en als hij zich maar even niet goed voelt dan huilt hij de hele dag en kan ik geen stap zetten (is geen fase want dit is al vanaf zijn geboorte). Kinderen in mijn omgeving zijn echt het tegenovergestelde en lijken altijd vrolijk en makkelijk. Ik ben al een paar keer bij me ouders en schoonouders bij verjaardagen huilend naar huis gegaan omdat ik constant met een huilend en schreeuwend kind loop, schaam me dood dan. Als het al wel eens goed gaat zit ik vol met stress wanneer hij weer eens gaat gillen. Eten wil hij op dit moment ook niet (en dat komt 's nachts tot uiting want dan heeft hij honger!) hij heeft een super sterke wil, als hij iets wil en dat gebeurd niet dan gaat hij zo hard schreeuwen en gillen en dat houdt niet op. Het lijkt alsof niemand in mijn omgeving dit meemaakt en niet snapt hoe ik me voel. Ik vind het gewoon niet meer leuk. Het gaat ook wel eens leuk hoor maar ik blijf altijd denken tot hoelang zal het goed gaan. Wie heeft dit ook en hoe gaan jullie hiermee om? Ik zal toch heus niet de enige zijn??
Is alles medisch al uitgesloten. Lijkt toch dat het kleintje niet lekker in zijn vel zit. Uit je verhaal op te maken lijkt het ook dat jezelf er behoorlijk doorheen zit. Probeer in ieder geval hulp aan te nemen als dit mogelijk is. Laat medisch alles uitsluiten en vraag raad bij HA of CB. Heel veel sterkte, groetjes kim
Mn zoontje was tot aan zeg maar 16 weken ook erg huilerig en snel overprikkeld. Ik herken het gevoel van op je tenen lopen, je schamen als jouw kind als enige huilt en overstuur raakt terwijl de rest, ook bij vermoeidheid alleen een beetje mummelt En als het wel goed gaat bij de minste of geringste huilbui zelf ook bijna mee kan brullen, bang dat het weer helemaal "mis" is... Jouw kindje is echter een flink stuk ouders als mijn zoontje destijds. Mijn zoontje is nog steeds een gevoelig jochie met een sterk temperamentje en eigen willetje. Destijds als pasgeboren babietje was hij snel overprikkeld, moest ingebakerd worden, erg hongerig, onverzadigdbaar, dat maakte hem ook niet bepaald een tevreden baby. Hij bleek wrs KiSS te hebben gehad. We zijn met hem bij een osteopaat geweest en na 2 behandelingen was hij echt stukken rustiger! Misschien is het ook wat voor jouw kindje, want dit lijkt me niet helemaal normaal. En voor hem ook heel vervelend, hij lijkt me niet lekker in zn vel zitten. Een osteopaat klinkt misschien heel zweverig, en dat vond ik het ook, maar baat het niet dan schaadt het niet vond ik en het heeft hier goed geholpen!
Ik heb echt alles maar dan ook alles met hem geprobeerd dus medisch is alles uitgesloten. Dit is gewoon zijn karakter en hij zit zichzelf in de weg. Door te denken dat er iets medisch met hem aan de hand moest zijn werd het alleen maar erger omdat ik alles heb geprobeerd en overal hoop uit putte.
Mijn zus haar tweede kind is ook tot aan zijn tweede erg aanhankelijk geweest van mijn zus. Veel huilen, enorm eenkennig, duidelijke sterke wil, dwars. Inmiddels is hij 2,5 en het is een sociaal leuk jongetje die zich goed kan uiten. Bij hem ging het een stuk beter toen hij kon vertellen wat er was. Hij heeft nog steeds een ijzeren wil, maar het huilen/gillen/krijsen is helemaal voorbij, éénkennig is hij echt niet meer. Én hij kan zichzelf goed vermaken. Gaat je kind naar het KDV of oppas? Hoe gaat het daar?
hij gaat 2 dagen naar het KDV en vanaf het eerste moment heeft hij zich ook vreselijk gehecht aan zijn 2 leidster. Nog steeds vind hij het vreselijk als er een invalster is. Dit gaat wel iets beter nu. Sinds hij kan lopen is het al wel ietsjes minder maar zijn kiezen en voor tanden komen door dus hij is niet te genieten en dat duurt alweer bijna een maand. Op het KDV gaat het dus eigenlijk wel hetzelfde alleen als hij bij mij is, is het meestal een stukje erger omdat ik zijn mama ben en hij zich bij mij het veiligst voelt. Ik ben ook benieuwd als hij gaat praten hoe het dan gaat. Mijn oudste is pas heel laat gaan praten (bij 2,5) en die kon driftig worden als hij iets wilde maar hij kon zich niet uiten. Mijn jongste kan al wel 25 woorden nu hij 1,5 is dus dat is een heel ander verhaal en merk wel dat als hij iets wilt dat hij dat dan goed kan aangeven alleen bij nee dan komt de duivel tevoorschijn.